பேரிடர் மேலாண்மைச் சட்டம், 2005 இன் படி, "பேரழிவு"என்பது இயற்கை அல்லது மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட விபத்தினால் அல்லது அலட்சியத்தால் ஏற்படும். ஒரு இயற்கை பேரழிவில் பூகம்பம், வெள்ளம், நிலச்சரிவு, சூறாவளி, சுனாமி, நகர்ப்புற வெள்ளம் ஆகியவை அடங்கும். மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட பேரழிவு அணு, உயிரியல் மற்றும் இரசாயனமாக இருக்கலாம்.
பேரிடர் மேலாண்மைக்கான தேசியக் கொள்கை, பேரிடர் மேலாண்மைச் சட்டத்தின் படியாக தயாரிக்கப்பட்டது. இது பேரிடர்களை முழுமையான முறையில் கையாள்வதற்கான கட்டமைப்பு வழங்குகிறது. சட்டத்தின் விதிகளின் கீழ், பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையம் 3 நிலைகளில் நிறுவப்பட்டுள்ளது. தேசிய, மாநில மற்றும் மாவட்டம்.
1. தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையம் பிரதம மந்திரியின் தலைமையில் நிறுவப்பட்டுள்ளது, மேலும் அதன் செயல்பாடுகளை நிறைவேற்ற உதவுவதற்காக செயலாளர்களின் தேசிய செயற்குழு உருவாக்கப்பட்டது.
2. மாநில அளவில், மாநில முதல்வர் தலைமையில் ஒரு மாநில பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையம் உருவாக்கப்பட்டது. அதற்கு மாநில செயற்குழுவின் உதவி உள்ளது. அதேபோல் மாவட்ட அளவில், மாவட்ட பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையங்கள் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன.
இருப்பினும், இயற்கைப் பேரிடரை தேசியப் பேரிடராகக் குறிப்பிடும் நிர்வாக அல்லது சட்டம் எதுவும் இல்லை. இதன் விளைவாக, ஒரு பேரிடர் தேசிய பேரிடராக தகுதி பெறுவதற்கான நிலையான தரநிலை எதுவும் இல்லை.
10-வது நிதி ஆணையம் (1995-2000) இது சம்பந்தமாக ஒரு ஆலோசனையை பரிசீலித்தது. மாநிலத்தின் மக்கள் தொகையில் மூன்றில் ஒரு பகுதியை ஒரு பேரிடர் பாதித்தால், அது தேசிய பேரிடராக வகைப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்று பரிந்துரைக்கப்பட்டது.
எவ்வாறாயினும், விதிவிலக்கான தீவிரத்தன்மையின் பேரழிவு ஒவ்வொரு வழக்கின் அடிப்படையில் தீர்மானிக்கப்பட வேண்டும் என்று கூறியது. ஒரு பேரிடரை தேசிய பேரிடர் என்று வகைப்படுத்துவதற்கு முன் பின்வருவனவற்றைக் கருத்தில் கொள்கிறார்கள்:
• பேரழிவின் அளவு மற்றும் அதற்காக தேவைப்படும் உதவியின் அளவு.
• சிக்கலைத் தீர்ப்பதற்கான அரசின் நிவாரண நடவடிக்கைகள் மற்றும் அனுசரிப்பு.
• பகுதிகளின் சேதம், உயிர் சேதம் ஆகியவற்றை பொறுத்து அமைகிறது.
