சிறப்புக் கட்டுரைகள்

கனவுகள் குறித்த கருத்துக்களை அறிந்து கொள்ளக் கண்விழிப்போடு காத்திருக்கும் வாசகர்களே! வணக்கம்.

கனவு காணாத மனிதர்கள் இல்லை; குழந்தைகள் முதற்கொண்டு முதியவர்கள் வரை எல்லாருக்கும் கனவுகள் வருகின்றன. ஏழை, பணக்காரர், படித்தவர், படியாதவர், ஆண், பெண் என்று எந்த பேதமுமில்லாமல் எல்லாரும் கனவு காண்கின்றனர்; அவர்களுக்கு எல்லாவிதமான கனவுகளும் வருகின்றன; இவர் இந்த மாதிரிதான், இந்த ஊரில்தான், இந்த உடையில்தான் கனவு காண வேண்டும் என்று எந்தத் தடையுமில்லை. கனவுச் சுதந்திரம் எல்லா மனிதருக்கும் தாராளமாகவே வழங்கப்பட்டிருக்கிறது.

பெரும்பாலும் எல்லாருக்கும் கனவு காண்பது பிடித்தமானதாகவே இருக்கிறது. கற்பனைக் கெட்டாத அற்புத உலகம் அங்கே எந்த விதச் செலவும் இல்லாமல் சிருஷ்டிக்கப்படுகிறது. ஒரு நொடியில் நாம் ராஜாவாகிப் போகிறோம்; அடுத்த நொடியே குதிரைத் தேர்களில் ஏறி ராணிமார்களோடு டூயட் பாடி மகிழ்கிறோம்; எல்லாமே நமக்குப் பிடித்தவண்ணமே அமைந்திருக்கிறது. கனவுகள் பிடித்துப்போக இதைவிட நமக்கு வேறென்ன காரணம் வேண்டிக் கிடக்கிறது?

சில மனிதர்களுக்கு வருகிற சில மாதிரிக் கனவுகள் கொடுமையானவையாகவும் அமைந்து விடுகின்றன. மாடு துரத்துவது போலவும், நாய் விரட்டுவது போலவும், பாம்பு சீறுவது போலவும், விபத்துகளில் சிக்கிக் கொள்வது போலவும், பேய்களிடம் மாட்டிக் கொள்வது போலவும், ஆழக் கிணற்றுக்குள் விழுந்து கொண்டே இருப்பது போலவும் விதவிதமானக் கனவுகள் தூக்கத்தில் வந்து சங்கடப்படுத்தவும் செய்யும். இந்த மாதிரிக் கனவுகளில் அடிக்கடி சிக்கி அலறி அலறி எந்திரிப்பவர்கள், உறங்கப்போவதற்குமுன், தங்கள் தலைமாட்டிற்கு அருகில், விபூதிப் பொட்டலம், மந்திரித்த கயிறு, இரும்புத் துண்டு, எலுமிச்சைப்பழம் போன்ற ஆன்மீக ஆயுதங்களை வைத்துக் கொண்டு செல்வார்கள்; ஆனாலும் கனவுப் பயங்கரங்கள் நிகழ்ந்து கொண்டுதான் இருக்கும்.

பொதுவாகக் கனவுகள் ஏன் வருகின்றன? வருகின்ற கனவுகளில் எந்த மாதிரிக் கனவுகளுக்கு எந்த மாதிரி பலாபலன்கள் என்பவை பற்றிய நிரூபிக்கப்பட்ட உண்மைகள் இன்னும் கண்டு பிடிக்கப்படவில்லை. ஆனாலும் அதிக மன அழுத்தங்களோடு படுக்கச் செல்பவர்களுக்கு விபரீதக் கனவுகளும், ஆனந்த எண்ணங்களோடு படுக்கைக்குச் செல்பவர்களுக்கு மகிழ்ச்சிக் கனவுகளும் வருகின்றன என்கின்றனர். எது எப்படியாயினும் ஆழ்ந்த உறக்கம் நிகழும்போது கனவுகள் உருவாவதில்லை; அப்படியானால் நமது உறக்கத்தில் தொந்தரவுகள் உருவாகும்போதே கனவுகளும் அவற்றின் காட்சிகளை அரங்கேற்றிக் கொள்கின்றன.

மனித எண்ணங்களில் கற்பனைகளே ஏதோவொரு வகையில் கனவுகளாக உருவாகின்றன என்பார்கள். விழிப்பு நிலையில் நாம் எப்போதும் சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கும் திட்டங்கள், கனவுகளில் உருவ அமைப்புப் பெறுகின்றன; பிறகு அவை செயல் வடிவம் பெற்றுச் சாதனைகளாகின்றன என்கின்றனர் ஆராய்ச்சியாளர்கள். அப்படியானால் வாழ்க்கையின் வெற்றிக்கு நாம் அன்றாடம் வகுக்கின்ற திட்டங்கள் செயல் வடிவம் பெறுவதற்குக் கனவுகளே உலைக்களங்களாக இடையில் நின்று உதவுகின்றன எனலாம். அதனால்தான் அறிஞர் அப்துல் கலாம் போன்றவர்கள், இளைஞர்களைப் பார்த்துக் "கனவு காணுங்கள்!" என்று உத்வேகப்படுத்துகிறார்கள்.

கனவு காண்பது என்பது, சோம்பேறித்தனமாக உறங்கிக்கொண்டு, எதற்கும் உதவாத கற்பனைக் கனவுகளில் மிதந்து கொண்டிருப்பதல்ல; கலாம் கூறுவார் "உறக்கத்தில் வருவதல்ல கனவு; உன்னை உறங்க விடாமல் செய்வதே கனவு!". அப்படிப் பார்க்கும்போது, நம்முடைடைய வாழ்க்கை குறித்த தொலைதூரப் பார்வைகளும், இலட்சியங்களுமே கனவுகளாக மாறி, அவற்றை வென்றெடுக்க நம்மை உறங்கவிடாமல் செய்யும் செயலூக்கத்தை நல்க வேண்டும்.

முனைவர் சுந்தர ஆவுடையப்பன்

பெரும்பாலும் நாம் காணும் கனவுகள் நம் எண்ணங்களின், ஆசைகளின் வடிகால்களாகவே அமைகின்றன. மனிதர்களின் அன்றாட வாழ்வியல் அவர்களை உணர்ச்சிகளின் குவியலாக மாற்றிவிடுகிறது; அன்றாடம் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சனைகள் மற்றும் அனுபவங்கள் வாயிலாகத், துன்பத்தில் ஆழ்வது, மகிழ்ச்சியில் திளைப்பது, கோபத்தில் கொப்பளிப்பது, பரபரப்பில் வெடிப்பது, விரக்தியில் தளர்ந்து போவது, அச்சத்தில் உறைந்து போவது போன்ற நிலைகளுக்கு அவர்கள் ஆளாகின்றனர். நனவு வாழ்க்கையில் இவர்கள் அனுபவிக்கும் உணர்வுகளை ஒழுங்குபடுத்தி, நெறிப்படுத்துகிற செயல்களை இரவில் கனவுகள் செய்கின்றன. உணர்ச்சிகளைப் பதப்படுத்தவும் பக்குவப்படுத்தவுமான வேலைகளைக் கனவில் மனம் மேற்கொள்ளுவதன் மூலம், நனவு மனத்தின் தடுமாற்றங்கள் கனவு மனத்தால் சரி செய்யப்படுகின்றன. மனிதனுக்கான சாதனை வழிகள் புலப்படத் தொடங்கிவிடுகின்றன.

கனவுகள் என்பவை நமக்கு அப்பாற்பட்ட நிலையில் அமானுஷ்யமான நிலையில் நமக்குள் தோன்றி விடுவதில்லை. நமக்குள் நம்மையறியாமல் ஆழ்மனத்தில் அடங்கிக் கிடக்கும் ஆசைகளும் நிராசைகளும்கூடக் கனவுகளாக வெளிப்பட்டு, நம்மைச் செயலாற்றத் தூண்டலாம்.

உறக்கத்தில் உடம்பு ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருந்தாலும், மூளை எந்த நேரத்திலும் ஓய்ந்துபோவதேயில்லை; பகலில் அது தொடர்ந்து சிந்தித்துக் கொண்டிருப்பது போலவே, ஓய்வில் கனவு காணும்போதும் அது இயங்கிகொண்டே இருக்கிறது. ஆக, நமது நினைவுகளையும் சிந்தனைகளையும் சீரமைக்கவும் ஒழுங்கமைக்கவுமான வேலைகளைக் கனவுகள் செய்து நம்மை வழிப்படுத்துகின்றன. நாம் அன்றாட வாழ்வியலில் பல சவாலான பிரச்சனைகளை எதிர்கொள்ளலாம்; அவற்றைத் தீர்ப்பதற்கான முயற்சிகளில் மூளையைப் போட்டுக் கசக்கிக் கொண்டிருக்கலாம். ஆனால் ஆழ்ந்த சிந்தனை வாயிலாக அந்தச் சிக்கல்களை மனத்திடம் ஒப்படைத்துவிட்டு உறங்கச் சென்றுவிட்டால், மனம் உருவாக்குகிற கனவுகள் நமக்கான தீர்வுகளைத் தெளிவாக உணர்த்திடவும் தயங்குவதில்லை. ஒரு வகையில் நம்முடைய கனவுகளே நாம் எப்படிப்பட்டவர்கள் என்பதை எடுத்துரைக்கும் அடையாளங்களாகவும் திகழ்கின்றன.

ஒரு நகரத்தின் முதன்மைச் சாலையில் ஒரு கடிகார விற்பனை அங்காடி இருந்தது. அந்த வழியாக ஒவ்வொரு நாளும் செல்லும் போதும், ஓர் இளைஞன் சற்று நேரம் கடை வாசலில் நின்று அந்தக் கடையையும், கடைக்குள் கடிகாரங்களைப் பழுதுபார்த்துக் கொண்டிருக்கும் உரிமையாளரையும் உற்றுக் கவனித்து விட்டுச் செல்வான். இதைப் பார்த்த கடிகாரக்கடை உரிமையாளர் அந்த இளைஞனிடம், "உனக்கு என்ன வேண்டும்?. ஏன் கடையைக் கடந்து செல்லும்போதெல்லாம் இப்படி நின்று கவனித்துவிட்டுச் செல்கிறாய்?" என்று கேட்டார். அதற்கு அந்த இளைஞன், "எனக்கும் உங்களைப்போல் ஆக வேண்டுமென்று ஆசை. உங்களைப்போலவே கடிகாரக்கடை வைக்க வேண்டும்; உங்களைப்போலவே கடிகாரங்களை ரிப்பேரும் பார்க்க வேண்டும்" என்று பதில் அளித்தான்.

கடிகாரக்கடைக்காரர் புன்னகைத்துக் கொண்டே அந்த இளைஞனைப் பார்த்து, "அண்மையில் நீ என்ன கனவு கண்டாய்?" என்று கேட்டார். உடனே இளைஞனும், "போனவாரம் லாட்டரியில் எனக்கு ஒரு கோடி ரூபாய் பரிசு விழுவதுபோலக் கனவு கண்டேன்!" என்றான். "நீ கடை வைப்பதற்கான காலம் இன்னும் கனியவில்லை; இன்னும் கொஞ்ச நாள் கழித்து வா!" என்று கடிகாரக் கடைக்காரர் இளைஞனை அனுப்பி வைத்தார்.

சிறிது காலம் கழித்து அந்த இளைஞன் கடிகாரக்கடை வாசலுக்கு வந்து கடை முதலாளியைப் பார்த்தான். கடைக்காரர், "சமீபத்தில் நீ என்ன கனவு கண்டாய்?" என்கிற பழைய கேள்வியையே கேட்டார். இளைஞன், "என் தாத்தா இறந்து போவது போலவும், அவர்வழிச் சொத்தெல்லாம் எனக்கே வந்து விடுவது போலவும் கனவு கண்டேன்!" என்றான். கடைக்காரர், இப்போதும் காலம் கனிந்திருக்கவில்லை; நீ போய் ஐந்தாறு மாதங்கள் கழித்து வா!" என்று அனுப்பி வைத்தார்.

ஐந்தாறு மாதங்கள் கழித்து கடிகாரக்கடைக்கு வந்த இளைஞன் நேராகக் கடை முதலாளியிடம் சென்று, "எனக்குச் சொந்தமான ஒரு பெரிய கடிகாரக்கடைக்கு நடுவில் அமர்ந்திருப்பது போலவும், என் செவிகளைச் சுற்றி எப்போதும் டிக் டிக் கடிகார ஓசை ஒலித்துக்கொண்டிருப்பது போலவும், தங்கமும், வைரமும் கொண்ட கடிகார முட்கள் சுழன்றுகொண்டிருக்க, நான் எந்தவிதமான கவனச் சிதறலுமின்றி கடிகாரங்களைப் பழுதுநீக்கும் வேலையில் ஈடுபட்டிருப்பது போலவும் கனவு கண்டேன்!" என்றான். "சபாஷ்! உனக்கு இப்போதுதான் காலம் கனிந்திருக்கிறது. இப்போதே கடையில் வேலைக்குச் சேர்ந்து கொள்! கடிகாரம் தொடர்பான எல்லாத் தொழில் நுட்பங்களையும் நான் உனக்குக் கற்றுத் தருகிறேன். விரைவில் நீ கடிகாரக்கடை அதிபராக மனமார்ந்த வாழ்த்துகள்!" என்று வாழ்த்துச் சொல்லி வேலைக்குச் சேர்த்துக் கொண்டார் கடை முதலாளி.

'ஒருபொழுதும் வாழ்க்கையை வாழத் தெரியாதவர்கள் கோடிகள் குறித்த கனவிலேயே உழன்று கொண்டிருப்பதால் என்ன பயன்?' என்று வள்ளுவப் பெருந்தகை கேள்வி கேட்பார். நம்மில் பலர் ஆரம்பத்தில் இருந்த அந்த இளைஞனைப் போலத்தான் கற்பனைக் கனவுகளில் உறக்கத்தையும் நேரத்தையையும் வீணடித்து வாழ்நாளை வீழ்நாளாகக் கழித்துக் கொண்டிருக்கிறோம். பணம் லாட்டரியில் வருமென்பதும், மூதாதையர் வழிச் சொத்தாகக் கிட்டுமென்பதும் சோம்பேறிகளின் கற்பனாவாதமாக மட்டுமே இருக்கும். நம்முடைய எண்ணங்களும் சிந்தனைகளும், நம்முடைய லட்சியங்களை மையமிட்டதாகவும், நம்முடையை சொந்த உழைப்பை நம்பியிருப்பதாகவும் இருந்தால், நமக்கு வருகிற கனவுகளும், நமது நியாயத் தேவைகளைப் பூர்த்திபண்ணி வைக்கிற வேலைகளைச் செய்யும்.

கனவு காண்பதை தியானத்திற்கு இணையானதாகக் கொள்ள வேண்டும். தியானம் என்பது ஒரு பொருண்மை குறித்த சிந்தையிலேயே ஒருமித்த கருத்தைச் செலுத்தி நிற்பதாகும். சிந்தனைக்கூர்மை நேராகக் கூராக நமது மூளையின் கவனம் சிறப்பான செயலில் இறங்கி விடுகிறது. மூளைக்குப் புலப்படாத தர்க்க விவாதங்களை, அறிவுக்கும் மேம்பட்ட தளங்களில் கனவுகள் உருவாக்கித், தீர்வான முடிவுகளை நமக்குப் புலப்படுத்திக் காட்டி விடுகின்றன. அதனால் கனவுகள் காட்டுகிற வழிகள் வெற்றிவழிகளாக மாறி, நம்மைச் சாதனை மனிதர்கள் ஆக்கிவிடுகின்றன.

காணுகிற கனவுகள் எல்லாம் மெய்ப்பட வேண்டுமென்றால், கொண்டிருக்கிற நோக்கங்களும் லட்சியங்களும் மெய்யானவை யாக இருக்க வேண்டும். கடுமையான உழைப்பும் நேர்முறையான சிந்தனை நோக்கங்களும் கனவுகளைத் தோல்வி தருவனவாக ஆகாமல் காத்து விடுகின்றன.

யார் வேண்டுமானாலும் கனவு காணலாம்; லட்சியங்கள் எட்ட முடியாத உயரம் உடையன வாகவும் இருக்கலாம்; உன்னுடைய தகுதிக்கு இப்படிப்பட்ட லட்சியங்களை நீ அடையவே முடியாது என்று அடுத்தவர்கள் கேலிபேசவும் செய்யலாம். அயராதீர்கள். கடவுள்மீது பக்தன் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கையைப் போல உங்கள் லட்சியங்கள்மீது நம்பிக்கை வையுங்கள்!; தொடர்ந்து திட்டங்களைப் பிரார்த்தனை செய்யுங்கள்! நிச்சயம் கனவுகள் வெற்றிகளைப் பிரசாதங்களாகக் கொண்டுவந்து ஆசீர்வதிக்கும்.

கனவுகள் மெய்ப்படட்டும்; அதற்கு அடிப்படையாக நமது நனவுகளை மெய்யானவை ஆக்குவோம்!

தொடர்புக்கு - 9443190098

16 பிள்ளைகளுக்கு மேல் பெற்று வளர்த்த நம் பாட்டிகள் எங்கே? ஒன்று அல்லது இரண்டு குழந்தைகளைக் கூட வளர்க்க முடியாமல், அவர்கள் இல்லாமல் 1 மணிநேரம் கிடைத்தால் அதுவே பெரிய ஓய்வு, மனத்திற்கு அமைதி என்று நினைக்கும் இன்றைய பெற்றோர்கள் எங்கே?

குழந்தை பிறக்கும்போதுதான், பெற்றோர்களும் பிறக்கிறார்கள். உங்களிடம் உள்ள செல்வங்களில் மிக உயர்ந்த செல்வம் எது? என்று கேட்கும்போது, நிறைய பேர் கூறும் பதில் என் குழந்தை என்பதுதான்.

குழலினிது யாழினிது என்பர் தம்மக்கள்

மழலைச் சொல் கேளாதவர். – (திருக்குறள்)

குழந்தைகளின் மழலைப் பேச்சும், அதன் ஒவ்வொரு பருவமும், அவர்களுக்குள் ஏற்படும் ஒவ்வொரு மாற்றங்களும், நமக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சியைக் கொடுக்கக்கூடிய ஒன்று. இத்தகைய குழந்தைவளர்ப்புப் பற்றியே இப்பகுதியில் நாம் பார்க்கப்போகிறோம்.

கருவில் இருக்கும் குழந்தை, நான்கு மாதம் கடந்தபின் கேட்கும் திறனைப் பெற்றுவிடுகிறது. தாய் என்ன பேசுகிறார்? என்ன மனநிலையில் இருக்கிறார்? என்பதை உள்வாங்கிக் கொண்டே உள்ளது. குழந்தை வளர்ப்பு என்பது கருவுற்ற காலத்திலிருந்தே தொடங்கி விடுகிறது என்பது இப்போது உங்களுக்குப் புரிந்திருக்கும். வாய் திறந்து பேசும்வரை, குழந்தையின் அழுகுரலை மட்டுமே வைத்து, அதன் உணர்வைப் புரிந்து கொள்வது தாய்மையின் சிறப்பு.

ஆனால் இன்றோ, வீடு மற்றும் சமூகத்துக்குள் ஏற்பட்டிருக்கும் அறிவியல் வளர்ச்சி நம்மிடமும், குழந்தைகளிடமும் ஏதோ ஒரு வகையில் மாற்றங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளது. சுமார் 30 ஆண்டுகளுக்கு முன் தொலைக்காட்சியின் வருகையால், குழந்தைகள் வளரும் போக்கில் பெரிய மாறுதலைக் காணமுடிந்தது. தற்போது, கணினி, மடிக்கணினி மற்றும் அலைபேசி (ஃபேஸ் புக், யுடியூப், வாட்ஸ் அப்) உள்ளிட்டவைகள் குழந்தைகளிடம் பெரிய அளவில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தி இருக்கின்றன. குழந்தை வளர்ப்பு என்பது இன்றைய நவீன காலப் பெற்றோர்களுக்கு மிகவும் கடினமாத்தான் தோன்றுகிறது. எனவே குழந்தை வளர்ப்புப் பற்றிப் பாடம் எடுக்க வேண்டியுள்ள கட்டாயத்திற்குத் தள்ளப்பட்டுள்ளோம்.

குழந்தை வளர்க்கும் முறைகள்:

ஒரு நல்ல குழந்தை வளர்ப்பு என்பது அன்பு, அக்கறை, கனிவு, கண்டிப்பு ஆகிய அனைத்தும் கலந்ததாக அமைய வேண்டும். அன்புதான் பெற்றோர்கள் எடுக்க வேண்டிய மிகப் பெரிய ஆயுதம் என்பதை மனத்தில் நிறுத்த வேண்டும். அனைத்துப் பெற்றோர்களிடமும் அன்பு இயல்பாகவே இருக்கிற ஒன்றுதான், ஆனால் அதை நாம் வெளிப்படுத்தப் பழகிக் கொள்ள வேண்டும். குழந்தை வளர்க்கும் முறைகளை நான்கு வகையாகப் பிரிக்கலாம் அவையாவன,அடக்கு முறை, நேர்மறையான முறை, ஒப்புதலான முறை, ஈடுபாடற்ற முறை.

அனைத்துப் பெற்றோர்களும் தங்கள் குழந்தைகளை நன்முறையில் வளர்க்கவே விரும்புகிறார்கள், அதற்காக அவர்கள் தேர்ந்தெடுக்கும் முறையில்தான் சிலமாற்றங்கள் உள்ளன. குழந்தைகளின் எதிர்காலம் நீங்கள் தேர்ந்தெடுக்கும் முறையில்தான் உள்ளது. இந்த நான்கு வகைக் குழந்தை வளர்ப்பு முறையில் நீங்கள் எதைப் பின்பற்றுகிறீர்கள் என்பதை நீங்களே புரிந்து கொள்ளுங்கள்.

அடக்குமுறை:

இந்த வகைப் பெற்றோர்கள் கட்டுப்பாடாக வளர்க்கிறேன் என்று மிரட்டி, வதைத்துக் குழந்தைப்பருவத்தில் கிடைக்க வேண்டிய ஒருசில மகிழ்வுகளைத் தட்டிப் பறிக்கிறார்கள். குழந்தைகளின் உணர்வுகளை மதிக்காமல், அவர்களுக்கு ஆறுதல் கொடுக்க வேண்டிய இடங்களில் கை கொடுக்காமல், ஒன்னு, இரண்டு, மூணு..... என்று எண்ணி முடிப்பதற்குள் வேலைகளைச் செய்து முடிக்க வேண்டும் என்று ஆணையிடுவார்கள். கண்டிப்பும், தண்டனையுமாக வளர்க்கப்படும் இக்குழந்தைகள் பயந்த இயல்பு உள்ளவர்களாகவும், தன்னம்பிக்கை இல்லாதவர்களாகவும் வளர்வார்கள். எப்போதும் திட்டிக்கொண்டும், அடித்துக்கொண்டும் இருக்கும் பெற்றோரிடம் தங்கள் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்த இயலாமல், மனதிற்குள்ளேயே புழுங்கிப் புழுங்கி மனச்சிக்கலுக்கு ஆளாகிவிடுகிறார்கள். 

நேர்மறையான முறை:

குழந்தைகளுக்கு என்ன வேண்டும் என்பதை இவர்கள் தெளிவாகப் புரிந்து வைத்திருப்பார்கள், அதேநேரத்தில் அன்பு, கண்டிப்பு, ஆறுதல், அக்கறை மிகுந்தவர்களாகவும் இருப்பார்கள். தேவையான இடத்தில் தேவையான உணர்வுகளைப் வெளிப்படுத்தி, சற்று முதிர்ச்சியுடனும், தொலைநோக்குப் பார்வையுடனும் குழந்தைகளை வளர்க்கும் பெற்றோர்கள் இவர்கள். குழந்தைகளிடம் எதையும் திணிக்காமல் அவர்களுக்குப் புரியவைத்து, அவர்களைச் செய்ய வைப்பார்கள். இவர்களின் குழந்தைகளும் ஒரு புரிதலுடன் வாழ்க்கையை எதிர்கொள்வார்கள்.

ஒப்புதலான முறை:

பெரும்பாலும், ஒரு குழந்தை மட்டுமே உள்ள குடும்பத்தில், தங்கள் குழந்தைக்கு  அதிகச் செல்லம் கொடுத்து, அவர்களின் தவறுகளைக் கண்டிக்காமல் வளர்க்கிறார்கள். என் குழந்தை அழுதா என்னால தாங்க முடியாது என்று கேட்டவைகள் அனைத்தையும் கொடுத்து வளர்க்கப்படும் குழந்தைகள் பொறுப்பற்றவர்களாகவும், நான், எனது என்று தன்னலம் மிகுந்தவர்களாகவும் வளர்வார்கள். ஒரு குழுவாக இணைந்து செயல்பட இவர்களால் முடியவே முடியாது. கேட்பதெல்லாம் கிடைத்தே இவர்கள் வளர்வதால், தோல்விகளை எதிர்கொள்ளத் தெரியாதவர்களாகவும் இருப்பார்கள். இதுவே பிற்காலத்தில் தற்கொலை முயற்சிக்குக் காரணமாகிறது.

மரு.அ.வேணி MD., DM(Neuro), 75980-01010, 80564-01010.

ஈடுபாடற்ற முறை:

குழந்தைகள் என்ன செய்கிறார்கள்? அவர்களுக்கு என்ன வேண்டும்? என்பது பற்றிய புரிதல் இல்லாத, அவர்களுடன் நேரம் செலவழிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் இல்லாத பெற்றோர்கள் இவர்கள். பள்ளி செல்வதற்குப் பணம் கட்டிவிட்டேன், சாப்பிடுவதற்கு பொருட்களை வாங்கிக் கொடுத்துவிட்டேன், இனி உங்கள் வேலையை நீங்களே பார்த்துகொள்ளுங்கள் என்பதோடு நிறுத்திக் கொள்வார்கள். தம் கடமை என்ன? என்பதை உணராத பெற்றோர்கள் இவர்கள். இவர்களின் குழந்தைகள் பொறுப்பற்றவர்களாக வளர்வதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம்.

குழந்தை வளர்ப்புக்கான சில குறிப்புகள்:

வீட்டில் உள்ள வேலைகளைச் செய்வது தவறானது அல்ல. வீட்டைத் தூய்மை செய்வது, பாத்திரம் துலக்குவது, துணிகளை மடித்துவைப்பது மற்றும் அம்மா சமைக்கும்போது உதவியாக இருப்பது போன்றவை பெண்களுக்கு மட்டுமே எனவிடாமல் இருவருக்கும் பொதுவானது என்பதைப் புரியவைக்க வேண்டும். மற்றவர்களின் உதவி இல்லாமல் தனக்குத் தேவையான உணவை ஆக்கிக் கொள்ளப் பழகிக் கொள்வது மிகவும் நன்று என்று உணர்த்த வேண்டும்.

தாய் தந்தையரிடம் நல்ல புரிதலும், பாகுபாடற்ற உரையாடல்களும் இருக்கும்போதில், அவர்களைக் கண்டு வளரும் குழந்தைகளும் பாலினப் பாகுபாடற்றுப் பழகுவார்கள்.

பாலினப் பாகுபாடு இல்லாமல் பழகுவது. மூன்றாம் பாலினம் என்ற ஒன்று இருக்கிறது. அவர்களும் நம்மைப் போன்றவர்கள்தாம் அவர்களை மனத்தால் காயப்படுத்தக் கூடாது என்பதையும் சொல்லிக் கொடுக்க வேண்டும்.

குழந்தை ஏதாவது தவறு செய்கிறது என்று வைத்துக்கொள்வோம்... நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்? ஒன்று, குழந்தையை அடிப்பீர்கள். அல்லது குரலை உயர்த்திக் கத்துவீர்கள். இந்த இரண்டுமே சரியான குழந்தை வளர்ப்பு அல்ல. குழந்தை ஒருவேளை தவறு செய்தால் உங்கள் குரலை உயர்த்தாமல், அதே சமயம் கண்டிப்புடன் உங்கள் கருத்துகளைக் குழந்தையிடம் எடுத்துக் கூறுங்கள்.

பெண் குழந்தை கீழானது, ஆண் குழந்தை உயர்வானது என்றும், பெண் குழந்தைகள் மட்டுமே சமையலறைப் பணிகளைச் செய்யப் பிறந்தவர்கள் என்றும், வளர்க்கப்படும் வீடுகளில் இரு குழந்தைகளுமே தவறாகத்தான் வளர்க்கப்படுகிறார்கள் என்பதைக் காலம் பெற்றோருக்கு கண்டிப்பாக உணர்த்தும். ஆணும் பெண்ணும் நிகர் என்பதை வாய்வார்த்தையாக இல்லாமல் குழந்தைகளுக்குப் புரியவைத்து, ஒருவருக்கொருவர் விட்டுக் கொடுத்து வாழ்வதைச் சிறுவயதிலிருந்தே கற்பித்தல் வேண்டும்.

குழந்தை வளர்ப்பு என்ற உன்னதக் கலையை உணர்ந்து, புரிந்து, அதை நாம் திறம்படச் செய்தால்தான் அடுத்த தலைமுறையின் வாழ்க்கைப் பயணம் சரிவர அமையும் என்பதில் சிறிதும் ஐயமில்லை.

'உள்ளுணர்வு என்பது மனிதனுடைய மனம் அமைதியாக இருக்கும் தருணங்களின்போது, அவனில் இயல்பாகவே தோன்றும் ஆன்ம வழிகாட்டல் ஆகும்'.

-ஸ்ரீஸ்ரீபரமஹம்ச யோகானந்தர்

அந்த வீட்டின்முன் துக்க முகத்துடன் ஒரு கூட்டம் உட்கார்ந்திருந்தது. வீட்டிற்குள் ஒரே அழுகைக் கூப்பாடு. அந்தச் சத்தம் தெருமுனைவரையில் கேட்டது.

மூன்று மாத ஆண் குழந்தை இறந்துவிட்டது. அதனைத் தன் மடியில் கிடத்திவைத்து அழுது கொண்டிருந்தாள் அந்தத் தாய். அவளைச் சுற்றிலும் சில பெண்கள் ஒப்பாரி வைத்துக் கொண்டிருந்தனர்.

நான்கைந்து நாட்களாகக் குழந்தைக்குக் காய்ச்சல். பட்டணத்து டாக்டரிடம் காண்பித்திருக்கிறார்கள். அவர் ஊசி போட்டு அனுப்பியுள்ளார். மருந்து எதையும் உடம்பு ஏற்கவில்லை.

மறுநாள் காலை, குழந்தை நன்றாகத் தூங்கிக் கொண்டிருப்பதாக நினைத்துக் கொண்டார்கள். பின்னர், அது அசைவற்றுக் கிடப்பதைப் பார்த்துப் பதறியடித்து, நாட்டு வைத்தியரிடம் தூக்கிக்கொண்டு ஓடினார்கள். அவர் நாடி பிடித்துப் பார்த்துவிட்டுக் குழந்தை இறந்துவிட்டது என்று சொல்லிவிட்டார்.

பச்சிளம் குழந்தை என்பதால், அன்று மாலையிலே அடக்கம் செய்வதற்கான ஏற்பாடுகள் நடைபெற்றன. உறவினர்கள் எல்லோரும் வந்துவிட்டார்கள். காலையில் வெளியே சென்றிருந்த குடிகாரத் தாய்மாமன் மட்டும் வரவில்லை. அவனுக்காகக் காத்திருந்தார்கள்.

இருட்டத் தொடங்கிவிட்டது. லேசாக மழைத்தூறல் விழுந்து கொண்டிருந்தது. மேற்கொண்டு காத்திருக்க முடியாது என்ற நிலையில், குழந்தையை அடக்கம் செய்வதற்காகப் புறப்பட்டனர்.

பட்டுத்துணியால் அலங்கரிக்கப்பட்ட சிறிய சவப்பெட்டியில் குழந்தையின் உடல் கிடத்தப்பட்டு, அமரர் ஊர்தியில் ஏற்றப்பட்டது. கல்லறைத் தோட்டத்தை அடைந்தபோது நன்றாகவே இருட்டிவிட்டது. மத ஒழுங்கு

முறைமைகளுக்குப்பின், அங்கே வெட்டப் பட்டிருந்த குழியில் சவப்பெட்டி இறக்கப்பட்டு, அதன்பின் மண்ணைத் தள்ளி மூடினார்கள்.

குழந்தையை அடக்கம் செய்துவிட்டுக் கல்லறையில் இருந்து புறப்படும்போது, நல்ல குடிபோதையில் குழந்தையின் தாய்மாமன் அங்கு வந்து நின்றான்.

கவிஞர் தியாரூ

'எல்லாரும் எங்க கிளம்பிட்டீங்க?'

'குழந்தையை அடக்கம் பண்ணியாச்சி. அப்புறம் இங்க என்ன வேலை?'

'என்னது... அடக்கம் பண்ணிட்டீங்களா? நான்தான் தாய்மாமன். நான் இல்லாம நீங்க எப்படி அடக்கம் பண்ணலாம்?'

'மாப்ள, உனக்காக காத்திருந்தோம். மேற்கொண்டு வச்சிருக்க முடியாதுங்குறதுனால அடக்கம் பண்ணிட்டோம்'.

'அதெல்லாம் ஏத்துக்க முடியாது. நான் குழந்தையோட முகத்தை பார்த்தே ஆகணும். இல்லேன்னா, இங்கேயே தீக்குளிப்பேன்' என்று பயங்கர ரகளையில் இறங்கினான் தாய்மாமன்.

வேறு வழியின்றி, மூடிய குழியின் மண்ணை எடுத்துவிட்டு, சவப்பெட்டியை வெளியே தூக்கினர். பெட்டியின் மூடி திறக்கப்பட்டது. இருட்டிவிட்டதால் முகம் சரியாகத் தெரியவில்லை. ஒருவரின் கையிலிருந்த டார்ச் லைட்டை வாங்கி, அந்த வெளிச்சத்தில் குழந்தையின் முகத்தை உற்று நோக்கினான் தாய்மாமன். குழந்தையின் கருவிழிகள் இமைகளுக்குள் லேசாக அசைவதுபோல் அவனுக்குத் தோன்றியது. இன்னும் குனிந்து குழந்தையைப் பார்த்தான். ஆம், விழிகளின் அசைவு தெரிகிறது. குடிபோதையிலும் தெளிவாகக் கத்தினான்.

'குழந்தை சாகல... உயிர் இருக்கு... பாருங்க, கண் அசையுது அசையுது' என்று குழத்தையைத் தூக்கிக்கொண்டு துள்ளிக் குதித்தான். எல்லோருக்கும் ஒரே ஆச்சரியம்!

உடனடியாக மருத்துவமனைக்கு விரைந்தனர். குழந்தையைப் பரிசோதித்த டாக்டர், 'குழந்தை உயிருடன்தான் இருக்கிறது' என்பதை உறுதிப்படுத்தி, அவசர சிகிச்சை அளித்தார். குழந்தை கண்விழித்துப் பார்த்தது. குடிகாரத் தாய்மாமனை ஊரே தூக்கிவைத்துக் கொண்டாடியது.

'கல்லறைக்குப்போன எம்புள்ளைய கடவுளா வந்து காப்பாத்திட்டே அண்ணே' என்று குழந்தையின் தாய், அவனது கால்களைக் கட்டிக்கொண்டு அழுதாள்.

ஆச்சரியம்! அதிசயம்! அந்தக் குழந்தை வளர்ந்து பெரியவனாகி, சென்னையில் ஒரு நிறுவனத்தில் பணியாற்றிக் கொண்டிருந்த போது, அதே அலுவலகத்தில் நானும் பணியாற்றினேன். அப்போது ஒருநாள், அலுவலக சிறப்பு நிகழ்ச்சி ஒன்றில், அவன் இந்த அற்புத விஷயத்தை எங்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டான்.

ஒரு குடிகாரனின் பிடிவாதம், கல்லறைக் குழியிலிருந்து ஒரு குழந்தையைக் காப்பாற்றியது.

எப்படி? அது ஓர் உள்ளுணர்வு. ஒருவர் தன் அகத்தே கொண்டிருக்கும் ஓர் இயல்பான உணர்வு.

அதனை 'இயல்பூக்கம்' என்று சொல்கிறார்கள்.

எனவே, யாரொருவரின் வார்த்தைகளையும் உதாசீனப்படுத்திவிடக் கூடாது. அவற்றில் ஏதோ ஒரு விஷயம் இருக்கும்.

நம் பெரும்பாலான முடிவுகள், நம் உள்ளுணர்வின் அடிப்படையில்தான் எடுக்கப்படுகின்றன. அதற்குக் காரணம் இன்னதென்று நம்மால் கூற முடியாது.

கண்ணகியின் சிலம்பை விற்றுப் பொருளீட்டும் எண்ணத்துடன்தான், கோவலன் மதுரைக்குச் சென்றான். ஆனால், அவன் சென்றதிலிருந்தே கண்ணகிக்கு இருப்புக் கொள்ளவில்லை. கோவலனுக்கு ஏதோ நடக்கப்போகிறது என முன்கூட்டியே உள்ளுணர்வாக உணர்ந்தாள். அதனால்தான், அங்குள்ள ஆயர்குலப் பெண்களுடன் ஆய்ச்சியர் குரவை நிகழ்த்தித் திருமாலை வழிபட்டாள் என்று இளங்கோவடிகள் கூறுகிறார்.

உள்ளுணர்வு ஒன்றைச் சொல்லும். அதில் அர்த்தம் இருக்கும். அதைக் கண்டுகொள்ளாமல் விட்டுவிடக் கூடாது.

'இப்போது இதைச் செய்ய வேண்டாம். கொஞ்சம் பொறுத்திருப்பது நல்லது' என்று உள்ளுக்குள் ஓர் உணர்வு ஏற்பட்டால், அது ஓர் எச்சரிக்கை என்பதே உண்மை.

'இந்த வாய்ப்பை நழுவவிட வேண்டாம். உடனே ஏற்றுக்கொள்' என்று ஒரு குரல் உள்ளுக்குள் ஒலித்தால், அது சரியானதாகத்தான் இருக்கும்.

உள்ளுணர்வுகளை ஒருபோதும் புறந்தள்ளிவிடக் கூடாது. நமக்குத் தெரியாமல் நம் மனம் சேமித்து வைத்திருக்கும் தகவல்களைக் கொண்டுதான் உள்ளுணர்வுகள் வெளிப்படுகின்றன.

திடீரென வெளியூர்ப் பயணம். அவசரமாகப் புறப்பட்டு வீட்டிலிருந்து வெளியே வரும்போது, மனதில் ஏதோ ஒரு சத்தம். ரயிலைப் பிடிக்கிற அவசரத்தில், அந்தச் சத்தத்தைப் பொருட்படுத்தாமல் ஆட்டோவில் ஏறிவிடுவோம். பாதி தூரம் சென்ற பிறகுதான், செல்போனை சார்ஜரோடு வைத்துவிட்டு வந்தது நினைவிற்கு வரும்.

உள்ளுணர்வு நமக்கு உணர்த்துவதை நாம் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். பல பிரச்சனைகள் அல்லது ஆபத்துகளிலிருந்து நம்மை விலக்கிக் கொள்ள அது நமக்கு அறிவுறுத்தும். சிலர் தங்கள் மனதின் குரலுக்கும் செவிகொடுக்க மாட்டார்கள்; மற்றவர்கள் உணர்ந்து சொல்வதையும் கேட்க மாட்டார்கள். முட்டி மோதி விழுவதும், நெற்றியைத் தடவிக்கொண்டு எழுவதும் அவர்களுக்கு சகஜமான விஷயம்தான்.

'இப்படித்தான் நடக்கும்னு எனக்கு அப்பவே தெரியும்' என்று சிலர் சொல்வார்கள். இப்படியேதான் ஒவ்வொரு முறையும் சொல்வார்கள். எந்த ஒன்று நடந்து முடிந்த பின்னும், 'அப்பவே தெரியும்' என்று சொல்வதன் பொருள் என்ன? உள்ளுணர்வு ஏதோ ஒன்றை அவர்களுக்கு உணர்த்தியிருக்கின்றது. ஆனால், பொறுமையாக நின்று யோசிக்க வேண்டுமே. இல்லை என்றால், என்ன பிரயோஜனம்!

உள்ளுணர்வு பல தகவல்களை நமக்குத் தருவதுண்டு. மோசமான விஷயமாகவோ மகிழ்ச்சியான ஒன்றாகவோ இருக்கலாம். அவற்றிற்கான காரண காரியங்களை அது சொல்வதில்லை.

இந்த உள்ளுணர்வு நம் ஆழ்மனத்தின் அறிவாற்றலா? இல்லை, நுண்ணறிவா? தெரியவில்லை. உளவியல் ஆய்வாளர்கள்தான் பதில் சொல்ல வேண்டும்.

பறவைகளுக்கு ஒரு விசேஷித்த ஞானம் இருக்கிறது. இல்லையெனில், 'இடம்பெயர்தல்' சாத்தியமாகாது. அது ஓர் அற்புதம்! ஒரு வருடத்திற்கு இரண்டுமுறை ஏற்படும் பருவகால இயக்கம். பறவைகளின் இனப்பெருக்கம் மற்றும் குளிர்காலம் ஆகியவற்றிற்கு இடையே அது நிகழ்கின்றது.

ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஒரு குறிப்பிட்ட காலப்பகுதியில் அவை வலசை போகின்றன. சில பறவைகள் எவ்வழியில் சென்று தங்களின் இலக்கை அடைகின்றதோ, அதே வழியிலேயே மீண்டும் தங்கள் இடங்களுக்குத் தடம் மாறாமல் வந்து சேர்கின்றன. தெளிவான ஓர் உள்ளுணர்வுதானே, இச்செயல்பாட்டை அவற்றிற்கு எளிதாக்குகின்றது!

விவேகமற்ற வார்த்தைகளுக்கு நாம் செவிமடுக்கின்றோம். தேவையற்ற விஷயங்களில் கவனம் செலுத்துகின்றோம். நம் மனம் சொல்வதைக் கவனிக்கத் தவறிவிடுகின்றோம்.

ஆசைகள் நம்மை இழுக்கின்றன. அங்குமிங்கும் நம்மை அலைக்கழிக்கின்றன. ஆசைகளின் வழியில் அறிவு மயங்குகின்றது. எனவேதான், உள்ளுணர்வின் எச்சரிப்புகளை பல தருணங்களில் தவறவிட்டுவிடுகின்றோம்.

இதைச் செய்வதா அதைச் செய்வதா, இது சரியா அது சரியா என்று நாம் தடுமாறுகின்ற நேரங்களில் - ஒரு மெல்லிய குரல் நமக்குள் கேட்கக்கூடும். அது ஞானத்தின் ஒலியாகவோ தெய்வத்தின் குரலாகவோ இருக்கலாம். நிதானமாக கவனிக்க வேண்டும். ஒரு தெளிவு நமக்குள் பிறக்கும்.

ஓர் இளைஞனுக்குத் தனது பெற்றோரின் கண்டிப்பு அறவே பிடிக்கவில்லை. அவர்களின் அறிவுரைகள் அவனுக்குக் கசப்பாக இருந்தன. வாழ்க்கையே வெறுமையாகத் தோன்றியது. எனவே, வீட்டை விட்டு வெளியேறி ஒரு குருவிடம் வந்தான்.

'குருவே, என் மனதில் எதுவுமே இல்லை என்றால் என்ன செய்வது?' என்று கேட்டான்.

'அதைத் தூக்கி எறி' என்றார் குரு.

மீண்டும் குருவிடம், 'என்னிடம்தான் எதுவும் இல்லையே, எப்படி தூக்கி எறிவது?' என்று கேட்டான்.

'சரி, அப்படியானால் நீயே வைத்துக்கொள்' என்றார் குரு.

இப்படித்தான், இல்லாத ஒன்றை இருப்பதாக நினைக்கின்றோம். இருப்பதை இல்லாததுபோல் கருதிக்கொண்டு, குழப்பத்திலேயே வாழ்கின்றோம். எவர் ஒருவரின் வீழ்ச்சியாயினும் குழப்பமான மனநிலைதான் காரணமாக இருக்க முடியும்.

கல்வியறிவு மட்டுமே ஒருவனைக் கரைசேர்த்து விடாது. பணமும் புகழும் ஒருவனுக்குப் பாதுகாப்பைத் தந்துவிடாது. தெளிந்த சிந்தை வேண்டும். உள்ளுணர்வைப் புரிந்து கொண்டு செயல்படுகின்ற ஞானம் வேண்டும்.

அப்படியானால்தான், வாழ்க்கை சுலபமாகவும் இனிமையாகவும் இருக்கும். ஒருமுறைதானே வாழ்க்கை. இந்த வாழ்க்கையை நன்றாக வாழ்வதுதானே நமக்குப் பெருமை!

போன்- 9940056332

கர்நாடகத்தில் உள்ள பல அழகான மாவட்டங்களில் உத்தர கர்நாடகா என்று அழைக்கப்படுகின்ற கடற்கரையையொட்டி அமைந்துள்ள மாவட்டம் ஒரு அழகான இயற்கை சூழலில் மேற்கு திசையில் அரபிக்கடலும் கிழக்கு திசையில் மலை பாங்கான பகுதிகளும் கொண்ட மங்களூரில் இருந்து கோவா செல்கின்ற பாதையில் அமைந்துள்ளது.

கொங்கன் ரெயில்வே கோட்டத்துக்குள் உள்ள இந்த இடத்தை மங்களூரில் இருந்து ரெயில் மூலமாக நான்கு மணி நேரத்தில் அடையலாம். சில ரெயில்கள் பட்கல் ரெயில் நிலையத்தில் நிற்கும். சில ரெயில்கள் முருடேஷ்வர் நிலையத்திலும் நிற்கும். அங்கிருந்து ஆட்டோக்கள் மூலமாக இந்த சுற்றுலாத் தலத்தை அடையலாம். பெங்களூரிலிருந்து வேறு பாதையில் ரெயில் அல்லது பேருந்து மூலம் அடையலாம்.

முருடேஷ்வர் என்ற இந்த ஊர் பெயரை பார்க்கும்போதே இது ஒரு சிவத்தலம் என்று உங்களுக்கு தோன்றலாம். ஆம் நீங்கள் நினைப்பது முற்றிலும் சரி. ராமாயண காலத்திற்கு முன்பே தொடர்புடைய இந்தத் தலத்தின் பெருமையை அறிவோம் வாருங்கள்...

ராவணன் இமயமலையில் கடுந்தவம் புரிந்து அங்கிருந்து ஈசனிடம் ஆத்ம லிங்கம் பெற்றுக்கொண்டு தன்னுடைய நாடான இலங்கைக்கு செல்லும்போது வழியில் மாலை நேரத்தில் சந்தியா வந்தனம் செய்ய வேண்டும் என்ற ஒரு நிலையில், அவர் கையில் வைத்திருந்த ஆத்ம லிங்கத்தை கொடுத்து அருளிய ஈசனின் வரத்திற்கேற்ப "லிங்கத்தை தரையில் வைத்து விட்டால் அங்கேயே நிலைத்து விடும். அதை மீண்டும் எடுக்க இயலாது" என்பதை நினைவுகூர்ந்து என்ன செய்வது என யோசித்தான்.

அப்போது பிள்ளையாரை ஒரு மாடு மேய்க்கும் சிறுவன் உருவத்தில் நாரதர் (இராவணன் லிங்கத்தை இலங்கைக்கு எடுத்து செல்லக்கூடாது என்ற நோக்கத்துடன்) அங்கு அனுப்பி விட அந்த சிறுவனிடம் ஆத்ம லிங்கத்தை கொடுத்து விட்டு தான் கடலில் குளித்துவிட்டு வரும்வரை "கீழே வைக்காமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும்" என்று ராவணன் கேட்டுக்கொண்டான்.

அந்த சிறுவனும் "நான் மூன்று முறை உங்களை அழைப்பேன். நீங்கள் வராவிட்டால் இந்த லிங்கத்தை கீழே வைத்து விடுவேன்" என்று கூற, "சரி அப்படியே செய்" என்று சொல்லிவிட்டு ராவணன் கடலில் நீராட சென்றான். மூன்று முறை தலை மூழ்கி குளிக்கும் பொழுது பிள்ளையார் வடிவில் வந்த சிறுவன் அவரை அழைத்தான்... ராவணன் வராததால் லிங்கத்தை கீழே வைத்துவிட்டு காத்திருக்க... சந்தியா வந்தனம் முடிந்து வந்த ராவணன் ஆத்ம லிங்கத்தை கையில் எடுக்க முடியாமல் போனதால் கோபத்துடன் அந்த சிறுவனின் தலையில் குட்ட, அந்த சிறுவனுக்கு தலையில் ஒரு குழி விழுந்ததாக சொல்லப்படுகிறது (அந்த வரலாற்றை சார்ந்த கோவிலை நாம் பின்பு காண்போம்).

கோபத்தில் இருந்த ராவணன் அந்த லிங்கத்தை பிடுங்க முயற்சிக்க, அது மூன்று துண்டுகளாக உடைந்திட பொறுமையிழந்து அவற்றை வெவ்வேறு இடத்தில் தூக்கி எறிந்திட அந்த இடங்களில் கோவில் கட்டப்பட்டு புண்ணிய தலமாக வழிபாடு நடத்தப்படுகிறது.

முருடேஸ்வராவும் ஆத்ம லிங்கத்தின் ஒரு பகுதியாகும். இந்த கோவில் சற்றே உயரமான குன்றின் மேல் கட்டப்பட்டு இருக்கிறது. ஒரு அருமையான கடலும் மலையும் இணைந்த சூழலில் நம் கண்களை கவரும் வண்ணம் இந்த கோவில் அமைந்துள்ளது. இங்குள்ள கோபுரம் ஆசியாவிலேயே மிக உயரமான கோபுரமாகும். அதை பார்க்கும்போது நமக்கு வியப்பு ஏற்படும்.

நாம் சிவபெருமானையும் சுற்றியுள்ள சன்னதிகளையும் வணங்கி வெளியே வந்து கொடிமரத்தின் அருகிலிருந்து ஒருபுறம் கடல் சூழ்ந்த பகுதியில் மீன்பிடி படகுகள் கரையில் நிறுத்தப்பட்டுள்ளதை பார்த்து ரசிக்கலாம்.

குன்றின் மேல்பகுதிக்குச் செல்ல படிக்கட்டுகள் உள்ளன. அங்கு தவ கோலத்தில் அமர்ந்திருக்கும் பிரம்மாண்டமான சிவபெருமான் சிலையின் அழகை காண கண்கோடி வேண்டும்.

கோவிலின் பின்புறத்தில் பாறைகளை ஒட்டி அரபிக் கடல் அலைகள் தொட்டு தொட்டு விளையாடி செல்வதை காணும்போது மனம் இயற்கையுடன் லயித்து விடுவதையும் நாம் அனுபவிக்க முடியும்.

சிவனை பார்க்க செல்லும் வழியில் இந்தத் தல வரலாற்றுக்கு காரணமான ஆத்ம லிங்கத்தை ராவணன் பிள்ளையாரிடம் கொடுப்பதைப் போன்ற காட்சி அமைப்பும் மற்றும் "பகிரதப் பிரயத்னம்" எனப்படுகின்ற சிவனின் தலையில் குடிகொண்டிருந்த கங்கையை இந்த பூமிக்கு தருவதற்காக பகிரத முனி எடுத்துக்கொண்ட விடாமுயற்சியை காட்டும் நிகழ்ச்சியையும் வெகு அழகாக கம்பீரமாக சிவன் நின்ற கோலத்திலும்... அவருக்கு அருகே பகிரத முனி கைகூப்பி வணங்கிய நிலையில் காமதேனு சிலையுடனும் வெகு அழகான சிற்பங்களை வடிவமைத்து பக்தியும் கலையும் இணைத்து இழைத்திருக்கிறார்கள்.

அதை பார்த்து ரசித்துக்கொண்டே மேலே போவதற்கு மனம் இல்லாமல் அங்கிருக்கின்ற படிகளில் ஏறி செல்லும்போது அடடா... அப்படி ஒரு அழகான காட்சி... யோக நிலையில் அமர்ந்த சிவபெருமானை பிரம்மாண்டமான பீடத்தில் அமைத்து அதன் கீழே இரண்டு சந்நிதிகளையும் பீடத்தினுள் சுற்றி வெகு அழகாக புராணக் காட்சிகளையும் அமைத்துள்ளனர்.

உள்ளே நாம் நுழையும்போது தேவலோகத்தில் இருப்பதைப் போன்ற உணர்வையும் அவற்றை யெல்லாம் அருகில் இருந்தே பார்ப்பதைப் போன்ற மனநிலையும் நமக்கு தோன்றினால் வியப்படைவதற்கு இல்லை.

அமர்ந்த கோலத்தில் இருக்கும் சிவனை சுற்றி வருகையில் பின்புறம் கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை அரபிக் கடல் அமைதியாக எந்தவித இடையூறும் தராமல் அங்கு வரும் பக்தர்களுக்கு ஒரு அமைதியான சூழலை ஏற்படுத்திக் கொடுப்பதை போன்று தோன்றும்.

அதே சமயத்தில் நாம் இறங்கி வரக்கூடிய பக்கத்தில் கடற்கரையில் குழந்தைகளுடன் பெரியவர்கள்... பெண்கள் என அனைவரும் குழந்தைகளாகி விளையாடுவதை காணலாம். மேலும் சில கடல் விளையாட்டுகளை விளையாடுவதற்கான பொழுதுபோக்கு இடமாகவும் சுற்றுலாத்தலமாகவும் கருதி அனைத்து தரப்பு மக்களும் வருகை புரிவதை காணலாம். பயணிகள் கடலில் ஒரு சுற்று சுற்றி வரக்கூடிய அளவில் மோட்டார் படகு சவாரியும் உள்ளது.

இரா.தேன்மொழி, பெங்களூர்

அந்த மலைப் பாங்கான பகுதியில் பச்சை பசேல் என்ற புல்வெளி செதுக்கப்பட்ட இடங்களில் கீதா உபதேசம் செய்யக்கூடிய கிருஷ்ணரின் சிலையும் சற்று மேலே அமைக்கப் பட்டிருக்கின்ற சூரியனார் சிலையும் உள்ளன.

அங்கு கடற்கரையையொட்டி கடலுக்குள்ளேயே உணவகங்கள் இருக்கின்றன. அங்கு அமர்ந்து ஒரு தேநீர் குடித்தாலும் கூட கடலும் தேநீரும் நம் மனம் விட்டு மறையாமல் பல்லாண்டு காலம் நங்கூரம் போட்டு தங்கி விடக் கூடிய அளவில் அமைந்துவிடும்.

அங்கு தங்க கூடிய அளவில் விடுதிகளும் இருக்கின்றன. அவையெல்லாம் முறையே முன்பதிவு செய்து போய் ஒரு நாள் தங்கியிருந்தால் இவை அனைத்தையும் முழுமையாக அனுபவித்து வர இயலும்.

இந்தக் கோவிலின் முன்பகுதியில் இரண்டு பெரிய யானை சிலைகள் நம்மை கம்பீரமாக வரவேற்பதை காணலாம். அதை தாண்டி உள் நுழையக்கூடிய கோபுரம் கிட்டத்தட்ட 237 அடிகளையும் 20 அடுக்கு களையும் கொண்டதாக இருக்கிறது. இந்த கோபுரத்திற்கு நாம் பணம் கொடுத்து சீட்டு வாங்கிக்கொண்டு மின்விசை மூலம் மேலே சென்று அங்கிருந்து கோவிலும் அங்கு சுற்றியுள்ள சூழலையும் காணக்கூடிய அளவில் அமைத்திருப்பது மிகவும் சிறப்பானதொரு வாய்ப்பு. இதனை தவறவிடாமல் அங்கு செல்லக்கூடிய பக்தர்களானாலும் சரி சுற்றுலா பயணிகள் ஆனாலும் சரி பயன்படுத்திக் கொள்ளுதல் நலம்.

பகவான் கிருஷ்ணர் மேல் மிகுந்த பக்தி செலுத்தும் ஒரு பெண் துவாரகையில் வசித்து வந்தாள். உலகியல் கடமைகளைக் கூட மறந்து கிருஷ்ண பக்தியிலேயே காலத்தைக் கழித்தாள் அவள்.

ஆனால் பொருளாதாரப் பிரச்சனை உள்படப் பல்வேறு பிரச்சனைகள் அவள் வாழ்வில் இருந்தன. கண்ணன்மேல் பக்தி செலுத்தும் தனக்கு ஏன் இத்தனை பிரச்சனைகள் என அவள் வியந்தாள்.

இதைக் கண்ணனிடமே நேரில் கேட்போம் என ஒருநாள் துவாரகை அரண்மனைக்குச் சென்றாள்.

கண்ணன் அவளைப் பரிவோடு பார்த்தான். `சொல் பெண்ணே! என்ன சிக்கல் உனக்கு?` என்று வினவினான்.

கண்ணக் கடவுளை தரிசித்த பரவசத்தில் அவள் விழிகளில் ஆனந்தக் கண்ணீர் வழிந்தது. விழிநீரைத் துடைத்துக் கொண்ட அவள் தழதழப்போடு பேசலானாள்:

`உன்னையே பக்தி செய்து வாழ்கிறேன்! ஆனால் என் வாழ்வில் பொருளாதாரப் பிரச்சனை உள்படப் பல பிரச்சனைகள் இருப்பது ஏன்? பல கவலைகள் என்னைத் தின்கின்றன. இவற்றிலிருந்தெல்லாம் என்னைக் கடைத்தேற்றக் கூடாதா?`

அவளையே கூர்மையாகப் பார்த்த கண்ணன், `அதெல்லாம் இருக்கட்டும். நான் ஒன்று சொல்வேன். எனக்காக அதைச் செய்வாயா?` எனக் கேட்டான்.

"உன் விருப்பப்படி நடப்பதில்தானே எனக்கு ஆனந்தம்? நீ சொல்வதைச் செய்யத் தயாராய் இருக்கிறேன்.`` என்றாள் அவள்.

``என் விருப்பப்படி நடப்பதாகச் சொல்கிறாய். என் விருப்பமே நீ நடக்க வேண்டும் என்பதுதான்!`` என்று சிரித்த கண்ணன், அவளிடம் ஒரு கோணிப்பையை எடுத்துவந்து கொடுத்தான்.

முடிச்சுப் போட்டு இறுகக் கட்டப்பட்டிருந்தது அந்தப் பை.

"பெண்ணே! நான் சிறிது காலார நடக்கப் போகிறேன். நான் நடக்கும்போது இந்தக் கோணிப்பை உடன்வர வேண்டியது மிக அவசியம். என்னால் இதைச் சுமக்க முடியாது. இதை நீ சுமந்துகொண்டு என்னுடன் நடந்து வரவேண்டும்.

நான் எங்கெங்கே போகிறேனோ அங்கெல்லாம் இந்தப் பையை நீ சுமந்து வரவேண்டும். ஆனால் இதைக் கீழே இறக்கி வைக்கக் கூடாது. சொல். நீ அப்படி என்னுடன் சற்றுநேரம் வரச் சம்மதமா?"

திருப்பூர் கிருஷ்ணன்

மலர்மாலை கட்டச் சொல்வான், முத்துக் கோக்கச் சொல்வான் என்றெல்லாம் எதிர்பார்த்தால், ஓர் அழுக்கு மூட்டையைத் தூக்கிக் கொண்டு பின்னால் வரச் சொல்கிறானே?

ஆனால் கண்ணன் சொன்னால் செய்ய வேண்டியதுதான். அதில் மாற்றுச் சிந்தனைக்கு இடமில்லை.

அவள் மூட்டையைத் தூக்கிப் பார்த்தாள். சற்று கனமாகத்தான் இருந்தது. அதனால் என்ன?

`கண்ணா! கட்டாயம் சுமந்து வருகிறேன்.` என்றாள் அவள்.

`பெண்ணே! நான் சில நிபந்தனைகளைச் சொல்ல விரும்புகிறேன். இந்த மூட்டையை நீ கீழே வைக்காமல் தூக்கி வரவேண்டும்.

கீழே வைத்தாலோ, நான் சொல்லும்முன் திறந்து பார்த்தாலோ உன் உயிருக்கே ஆபத்து நேரும். என் நிபந்தனைக்கு உள்பட்டு இதைத் தூக்கிக் கொண்டு என் பின்னால் வர முடியுமா என்று யோசித்துச் சொல்!``

கண்ணன் சொன்னதைக் கேட்டு அவள் பதறிப் போனாள்:

`கண்ணா! என்ன பேச்சுப் பேசுகிறாய் நீ? இதில் யோசிக்க என்ன இருக்கிறது? நீ எதைச் சொன்னாலும் நான் செய்வேன். கட்டாயம் மூட்டையைச் சுமந்து உன் பின்னால் வருவேன். நீ உத்தரவிட்டால் அன்றி இதைத் திறந்து பார்க்கவும் மாட்டேன்!`

கண்ணன், மன நிறைவோடு, `சரி, அப்படியானால் என் பின்னால் வா` எனச் சொல்லி நடக்கலானான். அவள் மூட்டையைக் கையில் தூக்கியவாறு அவன் பின்னால் நடந்தாள்.

இது யாருக்கானது? யாரிடம் கண்ணன் இதைக் கொடுக்கப் போகிறான்? இதில் உள்ளே என்ன இருக்கிறது? எங்கே செல்கிறோம்?

ஒன்றும் தெரியவில்லை. ஆனால் மூட்டையின் கனத்தைச் சுமந்து கொண்டு நடக்க முடியவில்லையே? கண்ணா! இதைச் சுமக்கவும் நீதான் உடல்வலுவைத் தர வேண்டும்.

இப்படி நினைத்தவாறே நடந்தாள். மூச்சு வாங்கியது அவளுக்கு. பயணம் முடியாதா என்றிருந்தது.

பல இடங்களில் சுற்றிவிட்டு ஓர் இடத்தில் வந்து நின்றார்கள் அவர்கள். நம் நடைபயணம் இதோடு நிறைவடைகிறது என்று நகைத்தான் கண்ணன்.

`இப்போது மூட்டையை நீ கீழே இறக்கி வைக்கலாம், கேள்விகளையும் கேட்கலாம்!` என்றான்.

அவள் அப்பாடா எனக் கோணிப்பையைக் கீழே வைத்துவிட்டு, முகத்தில் வழிந்த வியர்வையை முந்தானையால் துடைத்துக் கொண்டாள். தாங்கள் எங்கு வந்திருக்கிறோம் என ஏறெடுத்துப் பார்த்தாள்.

என்ன இது? புறப்பட்ட இடத்திற்கே அல்லவா திரும்ப வந்திருக்கிறார்கள்? கண்ணனின் அதே துவாரகை அரண்மனையில் நின்று கொண்டிருந்தாள் அவள்!

இதென்ன ஜாலம்! மாயக் கண்ணனல்லவா அவன்? உண்மையில் அவள் நடந்தாளா, நடக்கவில்லையா? நடந்ததெல்லாம் சொப்பனமா?

அது கனவல்ல என்று நடந்ததால் வலிக்கும் கால்களும் சுமந்ததால் வலிக்கும் கைகளும் சொல்லின.

`கண்ணா! எதற்கு நடந்தோம்? ஏன் இங்கேயே திரும்பினோம்?` எனக் கேட்டாள் அவள்.

கண்ணன் வலக்கரத்தில் இருந்த புல்லாங்குழலை இடக் கரத்தின் உள்ளங்கையில் தட்டியவாறே மெல்லிய முறுவலுடன் பேசலானான்:

`மூட்டையைத் திறந்து பார்!`

மூட்டையின் முடிச்சை மெல்ல அவிழ்த்து உள்ளே இருந்தவற்றை வெளியே கொட்டினாள். வியப்பால் அவள் விழிகள் அகல விரிந்தன.

என்ன இது? அழுக்கு மூட்டை என்று நினைத்தோம். இது செல்வக் களஞ்சியமாக அல்லவா இருக்கிறது?

மூட்டைக்குள்ளிருந்து தங்கம் வெள்ளி வைரம் போன்றவற்றால் செய்த விலையுயர்ந்த ஆபரணங்கள் பொலபொலவென்று கீழே கொட்டின.

அவள் பிரமிப்போடு, `அழுக்கு மூட்டைக்குள்ளே இத்தனை செல்வங்களா!` என ஆச்சரியப்பட்டாள்.

`இவை அனைத்தும் உனக்குத்தான்!` என்றான் கண்ணன்.

`கண்ணா! என்னே என் பாக்கியம்! குசேலருக்கு அருளியதுபோல் அல்லவா எனக்கும் அருளியிருக்கிறாய்!` என அவள் நெகிழ்ந்தாள்.

`பெண்ணே! இந்த மூட்டையை நீ சுமந்துகொண்டு வந்தபோதும் இதே செல்வம்தான் மூட்டைக்குள் இருந்தது. ஆனால் அதை அறியாததால் அதைச் சுமப்பது உனக்குச் சங்கடமாக இருந்தது. இப்போது அறிந்த பிறகு பிரமிப்பாக இருக்கிறது. உனக்கு ஒரு ரகசியம் சொல்லட்டுமா?

இந்த மூட்டையில் உள்ளதை விடவும் உயர்வான பொக்கிஷங்களை ஏற்கெனவே உனக்குத் தந்திருக்கிறேன். அந்தப் பொக்கிஷங்கள் பற்றியும் நீ அறிந்துகொள்ளவில்லை! அதனால் வாழ்க்கைப் பாதையில் வருத்தத்தோடு பயணப் படுகிறாய்!`

உனக்கு மெய் வாய் கண் மூக்கு செவி என்ற ஐம்புலன்களைக் கொடுத்திருக்கிறேனே? உடல் இயங்க அதில் உயிரையும் இணைத்திருக்கிறேன்.

நீ கீழே கொட்டிய இந்தப் பொக்கிஷங்களில் ஒன்று கூட நான் ஏற்கெனவே உனக்குக் கொடுத்துள்ள பொக்கிஷத்திற்கு இணையாகாது. கீழே கொட்டிய பொக்கிஷங்களை நீ அனுபவிக்க வேண்டுமானால் நான் ஏற்கெனவே உனக்குக் கொடுத்துள்ள பொக்கிஷம் இருந்தால்தான் முடியும். யோசித்துப் பார்! அற்புதமான பொக்கிஷத்தை நான் ஏற்கெனவே உனக்குக் கொடுத்திருந்தும் நீ வருத்தத்தில் ஆழ்ந்தது சரிதானா?`

நீ என்மேல் பக்தி வைத்திருக்கிறாய். அது நல்லதுதான். உன் மனக் கவலைகளுக்கு பக்தி சிறந்த மருந்து. தொடர்ந்து பக்தி செய்.

ஆனால் அது மட்டும் போதாது. நான் உனக்கு ஏற்கெனவே அளித்துள்ள பொக்கிஷத்தின் மதிப்பை உணர்ந்து அதை நீ பயன்படுத்த வேண்டும். உன் உலகியல் கடமைகளைச் சரிவரச் செய்ய வேண்டும். கடின உழைப்பை மேற்கொள்ள வேண்டும். நான் உன் எசமானன் என்றும் நீ என் பணியாள் என்றும் சொன்னால் அதை ஒப்புக் கொள்வாயா?`

கேட்டான் கண்ணன். `கட்டாயம் ஒப்புக் கொள்வேன்!` என்றாள் அவள்.

`அப்படியானால் ஒன்றை யோசித்துப் பார். ஓர் எசமான் தன் பணியாள் தன்னைப் புகழ்ந்து கொண்டே இருப்பதை விரும்புவானா அல்லது தான் இட்ட பணிகளை அவன் செய்ய வேண்டும் என்று விரும்புவானா?`

அவள் சிந்தனையில் ஆழ்ந்தாள்.

`நீ பக்தியோடு வாழ்க்கை நடத்து. உன் மனக் கவலைகளை என்னிடம் விட்டுவிடு. தனக்குவமை இல்லாதவனின் தாள் சேர்ந்தவர்க்குத் தானே மனக்கவலையை மாற்ற முடியும்?

ஆனால் உனக்கு ஏற்கெனவே நான் கொடுத்த பொக்கிஷத்தின் மதிப்பை மறக்காதே! நாள்தோறும் கடின உழைப்பில் ஈடுபடுவாயானால் நீ விரும்பும் மேன்மைகள் தானே வந்து சேரும்.

மேட்டிலிருந்து பள்ளத்திற்குத் தண்ணீர் பாய்கிறதல்லவா? அது ஓர் இயற்கை விதி. அதுபோலவே உழைத்தால் கட்டாயம் முன்னேறலாம் என்பதும் கூட இன்னோர் இயற்கை விதிதான். பக்தி முக்கியம்தான். கூடவே உழைப்பும் மிக முக்கியம் என்பதை உணர்ந்துகொள்.

கடவுளான நானும் கூட, நானே படைத்த இயற்கை விதிகளுக்குக் கட்டுப்பட்டவன்தான். அதை நான்கூட மீற முடியாது. நல்லது. இந்தச் செல்வங்களையெல்லாம் எடுத்துக் கொண்டு சென்றுவா.`

அவள் பரவசத்துடன் கைகூப்பினாள்.

`கண்ணா! அர்ச்சுனனுக்குக் கீதோபதேசம் செய்த நீ இன்று இந்த அடியவளுக்கும் ஓர் உபதேசம் செய்திருக்கிறாய். நீ ஏற்கெனவே எனக்குத் தந்த பொக்கிஷங்களான மெய் வாய் கண் மூக்கு செவி என்ற ஐம்புலன்களும் என் உயிரும் எனக்குப் போதும். விலைமதிப்பற்ற அந்தப் பொக்கிஷங்களின் முன் இதோ கீழே கொட்டிக் கிடக்கும் இவை மதிப்பில்லாதவை. இவையெல்லாம் துவாரகை அரண்மனையில் உன்னிடமே இருக்கட்டும்.

நான் பக்தி யோகத்தில் ஈடுபட்டு பக்தி செய்வேன். கூடவே கர்ம யோகத்தில் ஈடுபட்டுக் கடினமாய் உழைக்கவும் செய்வேன். இதுதான் இன்று நான் பெற்ற ஞானம்!`

அவள் கண்ணனை வணங்கி விடைபெற்றுத் தன் இல்லம் நோக்கி கம்பீரமாக நடந்தபோது கண்ணனின் வலக்கரம் உயர்ந்து அவளுக்கு ஆசி வழங்கியது.

தொடர்புக்கு-thiruppurkrishnan@gmail.com

பெண்களை அதிகமாக பாதிக்கின்ற புற்றுநோய் மார்பக புற்றுநோய். மரபு வழி மற்றும் ஈஸ்ட்ரோஜன் ஹார்மோன் அதிகமாக சுரப்பது ஆகிய காரணங்களால் மார்பக புற்றுநோய் வருவது பற்றி கடந்த வாரம் பார்த்தோம். மேலும் என்னென்ன காரணங்களால் மார்பக புற்று நோய் வருகிறது, அதை தடுப்பதற்கு என்ன வழி என்பதை பற்றி இந்த வாரம் பார்ப்போம்.

சில பெண்களுக்கு ஈஸ்ட்ரோஜன் ஹார்மோன் அதிகமாக சுரக்கிறது. இது மார்பக புற்றுநோய்க்கு காரணம். இது தவிர இந்த ஈஸ்ட்ரோஜன் ஹார்மோனை ஏதாவது ஒரு காரணத்துக்காக பெண்கள் எடுத்துக்கொள்கிறார்கள். மாதவிடாய் தொடர்பான பிரச்சினைகளுக்காக பெண்கள் எடுக்கும் ஹார்மோன் மாற்று சிகிச்சை (எச்.ஆர்.டி.) மற்றும் கருத்தடை மாத்திரைகளை அளவுக்கு அதிகமாக பயன்படுத்துதல் ஆகியவை எல்லாம் மார்பக புற்றுநோய் வருவதற்கான ஆபத்து காரணிகளில் முக்கியமான விஷயமாக கருதப்படுகிறது.

மார்பக புற்றுநோய்க்கான வாழ்க்கை முறை காரணிகள்:

இதற்கு அடுத்து மார்பக புற்றுநோய் வருவதற்கு வாழ்க்கை முறை காரணிகளும் ஒரு காரணமாக அமைகிறது. வாழ்க்கை முறை காரணிகளில் மிக முக்கியமான ஒன்று உடல் பருமன். உடல் பருமனாக இருக்கும் பெண்களுக்கு கொழுப்பில் இருந்து வரக்கூடிய ஈஸ்ட்ரோஜன் அதிகமாகி அதனால் மார்பக புற்றுநோய் வருவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம். எனவே உடல் பருமன் என்பது கண்டிப்பாக ஆபத்து காரணியாகும். அதுவும் இளம் வயதில் உடல் பருமனாக இருப்பவர்களுக்கு ஆபத்து காரணி அதிகமாக உள்ளது.

இரண்டாவது முக்கியமான வாழ்க்கை முறை காரணி, புகைப்பழக்கம் மற்றும் மதுப்பழக்கம். இன்றைய இளம் பெண்களிடையே புகை பிடிக்கும் பழக்கமும், மதுகுடிக்கும் பழக்கமும் அதிகரித்து வருகிறது. இது வருந்தத்தக்க விஷயம். இந்த புகைப்பழக்கம், மதுப்பழக்கம் ஆகியவை கண்டிப்பாக மார்பக புற்றுநோய் வருவதற்கான வாய்ப்புகளை அதிகப்படுத்துகிறது.

இவை தவிர சில பெண்களுக்கு மார்பகத்தில் ஏற்படுகிற தீங்கற்ற கட்டிகள், பைப்ரோடெனோசிஸ் ஆகிய அனைத்தும் சில நேரங்களில் பிரச்சினைகளை உருவாக்கலாம். மேலும் கதிர்வீச்சு மூலமாகவும் கூட சில சமயங்களில் புற்றுநோய் வரலாம். பல நேரங்களில் இந்த மார்பக புற்றுநோய், மற்ற புற்றுநோய்களுடைய துணை புற்று நோயாகவும் ஏற்படலாம்.

இந்த வகையில் மார்பக புற்றுநோய் வருவதற்கான முக்கியமான வாழ்க்கை முறை காரணங்கள் உடல் பருமன் மற்றும் பழக்க வழக்கம் தான். இவற்றை கண்டிப்பாக நம்மால் சரி செய்ய முடியும். அதாவது நமது உடல் எடையை நம்மால் குறைக்க முடியும், நமது பழக்கத்தில் உள்ள புகைப்பழக்கம், மதுப்பழக்கம் ஆகியவற்றை நிறுத்த முடியும். மேலும் உடலுக்கு ஆரோக்கியமான உணவு வகைகளை உட்கொள்ள முடியும். இவை அனைத்தும் மார்பக புற்றுநோயை வராமல் தடுக்கும் முக்கியமான தடுப்பு முறைகளாக கருதப்படுகிறது.

பிரா அணிவதால் மார்பக புற்றுநோய் வருமா?

இதற்கு அடுத்த படியாக பலரும் கேட்கும் ஒரு முக்கியமான விஷயம் பிரா (உள்ளாடை) அணிவதால் மார்பக புற்றுநோய் ஏற்படுமா என்கிறார்கள். பொதுவாகவே உள்ளாடை பயன்படுத்துவதால் பிரச்சினைகள் வருமோ என்று நிறைய பேருக்கு சந்தேகங்கள் இருக்கிறது. இன்னும் சிலர் வயரிங் பிரா அணிந்தால் புற்றுநோய் வரும் என்று சொல்கிறார்களே என்கிறார்கள்.

இது தவறான கருத்து. வயரிங் பிரா அணிவது, தொடர்ச்சியாக பிரா பயன்ப டுத்துவது மற்றும் இறுக்கமாக பிரா அணிவது ஆகியவை எந்த விதத்திலும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தாது. இதனால் ரத்த ஓட்டம் குறைவாகும், திசுக்களில் ஆக்சிஜன் குறைவாகும் என்பதெல்லாம் தவறான விஷயம். அப்படி எதுவுமே கிடையாது.

இந்த வயரிங் பிராவில் ஒரு விஷயம் என்னவென்றால் அது சில நேரங்களில் எரிச்சலை உருவாக்கலாம். இதன் காரணமாக தோலில் தொடர்ச்சியாக எரிச்சல் ஏற்பட்டு, தோல் புற்றுநோய் வரலாமே தவிர, மார்பக புற்றுநோய் வயரிங் பிரா பயன்படுத்துவதால் வராது.

ஆனால் சில பெண்களுக்கு மார்பக அளவை பெரிதாக்குவதற்கு சிலிகான் பிராஸ்திசிஸ் (செயற்கை உறுப்பு) வைக்கப்படுவதுண்டு. இந்த பிராஸ்தி சிஸ் காரணமாக எரிச்சல் ஏற்பட்டு நீண்ட நாட்கள் கழித்து புற்றுநோய் வரலாம். இவை மட்டும் தான் மார்பகத்துக்கு பயன்படுத்துகிற சில பொருளால் வரக்கூடியது.

எனவே பிரா தொடர்ந்து பயன்படுத்துவது, இறுக்கமாக அணிவது அல்லது பிரா அணியாமல் இருப்பது ஆகியவை எந்தவித பாதிப்பு காரணிகளும் கிடையாது. அந்த காலத்தில் பிரா அணியாதவர்களுக்கு புற்றுநோய் வரவில்லை என்று சொல்வது தவறான விஷயம். இதில் நிறைய ஆய்வுகள் செய்துள்ளனர். அந்த ஆய்வின் அடிப்படையில் பிரா அணிவதால் புற்றுநோய் வருவதில்லை என்பதை உறுதி செய்துள்ளனர்.

டாக்டர் ஜெயராணி காமராஜ், குழந்தையின்மை சிகிச்சை நிபுணர் செல்: 72999 74701

மார்பக புற்றுநோய்க்கான ஆரம்ப அறிகுறி:

மார்பக புற்றுநோய்க்கான ஆரம்ப அறிகுறி என்ன என்று பார்த்தால், சில நேரங்களில் வலி இல்லாத சிறிய கட்டி காணப்படும். அதுவே நாள்பட புற்றுநோய் கட்டியாக மாறும். இதற்காகத் தான் பருவமடைந்த பெண்கள் ஒவ்வொரு மாதமும் மாதவிலக்கு நின்ற பிறகு ஒருமுறை மார்பக சுய பரிசோதனை செய்ய வேண்டும் என்று சொல்கிறோம்.

கண்ணாடி முன்பு நின்று தங்களின் மார்பகத்தை பார்த்து நிப்பிள் பகுதி சரியாக இருக்கிறதா என்று சுய பரிசோதனை செய்ய வேண்டும். இதை வழக்கமாக செய்து கொண்டே வந்தால், கட்டி ஏற்படுவது போன்ற ஒரு சின்ன மாற்றம் வரும் போது சந்தேகம் அடைந்து மருத்துவரிடம் போய் பரிசோதனை செய்யலாம். இதனால் மார்பக புற்றுநோயை தடுக்க கண்டிப்பாக சுய பரிசோதனை முக்கியம்.

இரண்டாவதாக, கட்டிகள் இருப்பது போன்று சந்தேகம் எழுந்தால் அதை நிவர்த்தி செய்ய ஒரு மெமோகிராம் பரிசோதனை செய்யலாம். அதிலும் சந்தேகம் இருப்பது உறுதியானால் மூன்றாவதாக ஒரு மார்பக அல்ட்ரா சவுண்ட் பரிசோதனை செய்யலாம். தேவையென்றால் ஒரு எம்.ஆர்.ஐ. பரிசோதனையும் செய்யலாம். இவை அனைத்துமே மார்பக புற்றுநோயை கண்டறியும் முக்கியமான பரிசோதனை முறைகள் ஆகும்.

மார்பக புற்றுநோயை கண்டறிய எல்லா பெண்களும் 30 வயது ஆனவுடன் ஒரு பரிசோதனை செய்து கொள்வது நல்லது. 35 வயதில் இருந்து 2 வருடத்துக்கு ஒருமுறை மெமோகிராம் பரிசோதனை செய்வது நல்லது. கிட்டத்தட்ட 55 வயது வரை இதை செய்தால் கண்டிப்பாக ஆரம்ப நிலையில் எந்த மாற்றம் இருந்தாலும் கண்டுபிடித்து விடலாம்.

அடுத்ததாக சில பெண்களுக்கு மார்பகத்தில் இருந்து சில சுரப்புகள் ஏற்படும். சில நேரம் பால் சுரப்பு ஆக இருக்கலாம், தோலில் வெடிப்பு ஏற்பட்டு ஏதாவது நீர் வரலாம், சில நேரங்களில் பசை போன்ற அழுக்கு வரலாம். இவை அனைத்தும் மார்பக டக்ட் பகுதியில் ஏற்படக்கூடிய புற்றுநோயின் அறிகுறிகளாக இருக்கும்.

மார்பக புற்றுநோயை தடுத்து ஆரோக்கியமான வாழ்க்கை:

பல நேரங்களில் இந்த புற்று நோய் பெரிதானால் மார்பகத்தை சுற்றியுள்ள தோல் பகுதி சுருங்கிவிடும். மார்பகத்தின் அளவில் மாற்றம் ஏற்படும். சில நேரங்களில் புற்று நோய் கட்டி பெரிதாகவே தெரியும்.

எனவே இந்த மாதிரியான ஏதாவது ஒரு அறிகுறி இருந்தால் உடனே மருத்துவரை அணுகி இதனை முழுமையாக பரிசோதிக்க வேண்டும். எல்லா பெண்களுக்குமே பரிசோதனை என்பது முக்கியம். அதனால் தான் 35 வயதானால் வழக்கமாக மெமோகிராம் செய்து கொள்ளுங்கள் என்கிறோம். இவற்றின் மூலமாக மார்பக புற்றுநோயை ஆரம்ப நிலையிலேயே கண்டுபிடிக்கலாம்.

ஏனென்றால் எந்தவித காரணமும் இல்லாமல் கூட மார்பக புற்றுநோய் வருவது மிகமிக அதிகம். எனவே ஆபத்து காரணிகள் இல்லை என்பதால் மார்பக புற்றுநோய் வராது என்று அர்த்தம் இல்லை. எனவே பரிசோதனை என்பது மிகவும் அவசியம்.

குறிப்பாக குடும்பங்களில் ஏற்கனவே யாருக்காவது புற்றுநோய் வந்திருந்தால் சிறிய வயதில் இருந்தே மெமோகிராம் பரிசோதனை செய்து கொள்வது நல்லது. உங்களுக்கு மார்பக புற்றுநோய் வருவதற்கான மரபணு ப்ராக்கா 1 மற்றும் ப்ராக்கா 2 ஆகியவை பாசிட்டிவ் என்றால் விரைவில் குழந்தை பேறு பெற்று தேவைப்பட்டால் முழுமையான பரிசோதனை செய்து சிகிச்சை பெறுவது பிற்காலத்தில் புற்றுநோய் வருவதற்கான தடுப்பு முறையாக கருதப்படுகிறது.

மேலும் எளிமையான வழிமுறைகளான உடற்பயிற்சி செய்யுங்கள், உணவு கட்டுப்பாடை கடைபிடியுங்கள், உடல் எடையை குறையுங்கள், நல்ல உணவை சாப்பிடுங்கள். தேவையில்லாமல் ஈஸ்ட்ரோஜன் ஹார்மோன் எடுக்காதீர்கள். இவற்றை சீராக கவனத்தில் கொண்டு வருடம் ஒரு முறையோ அல்லது 2 வருடத்துக்கு ஒருமுறையோ பரிசோதனை செய்தால் கண்டிப்பாக மார்பக புற்றுநோய் வருவதை தடுக்க முடியும். ஒருவேளை மார்பக புற்றுநோய் வந்தால் ஆரம்ப நிலை யிலேயே கண்டு பிடித்து அதை முழு மையாக சரிசெய்து ஆரோக்கியமாக வாழ முடியும்.

உலக நாடுகள், இந்தியாவை வியந்து பார்க்கின்றன. இன்றைக்கும் கூட பலரால் நம்ப முடியவில்லை - 'எத்தனை சாதிகள், மதங்கள், மொழிகள், இனங்கள், இன்னும் எத்தனை எத்தனை பிரிவுகள்! இத்தனையும் தாண்டி இந்தியா எவ்வாறு ஒன்றாக இருக்கிறது...? அது எப்படி 140 கோடிக்கு மேலான மக்கள், அமைதியாய்

இணக்கமாய் இணைந்து வாழ்கிறார்கள்..?'

இதற்கு அடித்தளம் அமைத்தவை இரண்டு -

மகாத்மா காந்தி காண்பித்து வைத்த அமைதியான அறவழிப் போராட்டம்.

ஆயுதப் புரட்சியால் விடுதலை அடைந்த நாடுகள், இன்னமும் வறுமையின் பிடியில் இருந்து விலகிய பாடில்லை. இங்கெல்லாம் கலவரம், வன்முறை, ஆட்சிக் கவிழ்ப்பு... தொடர்ந்து நடந்து கொண்டு தான் இருக்கின்றன.

இந்தியாவில்...?

அரசியல் கட்சிகளுக்கு இடையே எத்தனை ஆழமான கருத்து வேறுபாடுகள் இருந்தாலும், பொதுத் தேர்தல், வாக்களிப்பு, ஆட்சி மாற்றம்... எல்லாம் இயல்பாக அமைதியாக நடந்து வருவதைப் பார்க்கிறோம்.

1951-52-ல் இந்தியாவில் முதல் பொதுத் தேர்தல் நடைபெற்றது. இதன் பிறகு 72 ஆண்டுகளில், நாடாளுமன்ற/ சட்டமன்றத் தேர்தல்களில் எத்தனை ஆட்சி மாற்றங்கள்! நம் நாட்டில், எந்தக் கலவரமும் / குழப்பமும் இன்றி வெகு அமைதியாக, இயல்பாய் ஆட்சி மாற்றம் ஏற்படுகிறது.

'அமைதிப் புரட்சி' என்கிற சொல்லுக்கு இலக்கணமாய் அமைந்துள்ளது இந்திய ஜனநாயகம்.

இதற்கு நம்மை இட்டுச் சென்றது மகாத்மா காந்தியின் அகிம்சை நெறிமுறைகள்.

இதற்கு இணையாக, மேலும் ஆழமாக, ஒரு ஜனநாயகக் குடியரசாக இந்தியா வலிமையுடன் திகழ முக்கிய காரணம் - நமது - 'சாசனம்'.

மிகச் சிறந்த சட்ட மாமேதை

பாபாசாஹிப் டாக்டர் அம்பேத்கர்,

சாசன வரைவுக் குழுவின் தலைவராக இருந்து ஒட்டுமொத்த இந்திய மக்களின் கனவுகளை ஆசைகளை எதிர்பார்ப்புகளை நிறைவேற்றும் விதத்தில் மக்களுக்கான சாசனம் வகுத்துத் தந்தார்.

எல்லாருக்கும் நன்மை பயப்பதாக, எல்லாரும் உரிமை கொண்டாடுவதாக, எல்லாரும் முழு மனதுடன் ஏற்றுக் கொள்வதாக நமது சாசனம் உயர்ந்து விளங்குகிறது. இதனை இவ்வாறு வடிவமைத்து தந்தவர் அண்ணல் அம்பேத்கர். அதனால் இவரை நாம் 'சாசனத்தின் தந்தை' என்று நன்றியுடன் போற்றி வணங்குகிறோம்.

சாசனத்தின் முகப்புரை கூறுகிறது:

''நாம், இந்திய மக்கள், இந்த சாசனத்தை நமக்கு நாமே வழங்கிக் கொள்கிறோம்."

இதற்கு என்ன பொருள்...? சாசனம் நமக்கு ஏராளமான உரிமைகளை வழங்கி உள்ளது. இவை எல்லாம், ஒருவர் கொடுத்து, நாம் பெறுவது அல்ல; இவற்றில் எதையும் நாம் யாரிடமும் கெஞ்சிப் பெற வேண்டியது இல்லை.

நமது சாசனம், அதில் உள்ள உரிமைகள்.. இந்திய மக்களாக, நமக்கு நாமே வழங்கிக் கொண்டது.

உதாரணத்துக்கு, நமக்கு ஒரு மின் இணைப்பு, அல்லது, 'கேஸ்' இணைப்பு தேவை என்றால் என்ன செய்வோம்..? ஒரு விண்ணப்பம் எழுதிக் கொடுத்து பெற வேண்டும். ஆனால் அடிப்படை உரிமைகள், உதாரணத்துக்கு - பேச்சுரிமை... எங்கும் சென்று விண்ணப்பம் செய்து பெற வேண்டியது இல்லை. நமக்கு நாமே உரிமை கொண்டாடலாம்.

பாஸ்கரன் கிருஷ்ணமூர்த்தி

இப்பொழுது புரிகிறதா...? அண்ணல் அம்பேத்கர் வடிவமைத்த இந்த சாசனம், அதிகாரம் முழுதையும் மக்களுக்கே வழங்குகிறது.

மக்களை முன்னிறுத்துகிற, மக்களுக்கு முழு அதிகாரம் வழங்குகிற, மக்களால் மக்களுக்காக வகுக்கப்பட்ட மக்கள் சாசனம் இது.

சுதந்திரமாய்ப் பேச, எழுத, பயணிக்க, பணி செய்ய, ஒன்று சேர்ந்து அமைதியாய்ப் போராட, விருப்பத்துக்கு ஏற்ப தங்கவும் வாழவும் சாசனம் நமக்கு அத்தனை உரிமையும் வழங்குகிறது.

ஆறு, ஏரி, குளம், சாலை, மின்சாரம், பொதுப் போக்குவரத்து... எல்லாருக்கும் பொதுவானவை. இவற்றைப் பயன்படுத்த எல்லாருக்கும் சம உரிமை இருக்கிறது. இதனை சாசனம் உறுதி செய்கிறது.

அதேசமயம், சமூகத்தின் விளிம்பு நிலை மக்களுக்கு, அடக்கப்பட்ட ஒடுக்கப்பட்ட பிரிவினருக்கு, பின்தங்கிய வகுப்பினருக்கு, கல்வியில் வேலைவாய்ப்பில் சிறப்பு முன்னுரிமை (இட ஒதுக்கீடு) வழங்குவதை சாசனம் அனுமதிக்கிறது.

'எல்லாரும் சமம்' என்கிற போது இது எப்படி சரியாகும் என்று சிலர் கேட்கலாம். ஒரு தாய்க்கு தனது பிள்ளைகள் எல்லாரும் சமமானவர்கள் தான். ஆனாலும் ஊட்டச்சத்து அதிகம் தேவைப்படுகிற பிள்ளைக்கு அந்தத் தாய் கூடுதல் கவனம் செலுத்துவது நியாயமானது தானே..? இப்படித்தான் பல்லாண்டுகளாய் உரிமை மறுக்கப்பட்ட, ஆதிக்க சக்திகளால் ஒடுக்கப்பட்ட அடித்தட்டு மக்களிடம் அரசு, கூடுதல் அக்கறை செலுத்தி முன்னுரிமை தந்து அவர்களின் வாழ்க்கை நிலையை மேம்படுத்த சாசனம் வழி செய்கிறது.

தீண்டாமை தடை செய்யப்படுகிறது. எந்த வடிவத்திலும் தீண்டாமை, தண்டனைக்குரிய குற்றம் என்கிறது சாசனம்.

சாமானிய அடித்தட்டு மக்களுக்கு அதிகார சக்திகளிடம் இருந்து பாதுகாப்பு வழங்குகிறது.

ஒரு நபரைக் கைது செய்வதாக இருந்தால், அதற்கான காரணம் அவருக்கு முறையாகத் தெரிவிக்கப்பட வேண்டும். அவரைக் கைது செய்த 24 மணி நேரத்துக்குள் நீதிபதியின் முன் அவரை சமர்ப்பிக்க வேண்டும். ஒரே குற்றத்துக்கு ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட முறை தண்டிக்கக் கூடாது. தனக்கு எதிராகத் தானே சாட்சியம் அளிக்குமாறு அவரைக் கட்டாயப் படுத்தக் கூடாது. குற்றம் சாட்டப்பட்ட நபரால் இயலாத பட்சத்தில், அவருக்குத் தேவையான சட்ட உதவிகளை அரசு இலவசமாக செய்து தர வேண்டும். குற்றம் சாட்டப்பட்ட நபர், அவருக்கு விருப்பமான வழக்கறிஞரை நியமித்துக் கொள்ள முழு உரிமை இருக்கிறது.

இதையெல்லாம் விட மிக முக்கியமானது சாசனம் பிரிவு 21 கூறும் அடிப்படை உரிமை - ஒருவர் உயிருடன் வாழவும் அவரது அந்தரங்க உரிமையைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளவும் உள்ள உரிமை, யாருக்கும் மறுக்கப்பட மாட்டாது.

அதாவது, உயிர் வாழ்வது என்பது ஒருவரின் அடிப்படை உரிமை. இதேபோல எந்த ஒரு நபரின் அந்தரங்க விஷயத்திலும், அரசாங்கம் உட்பட யாரும் தலையிட முடியாது.

இதேபோன்று, எந்த நபருக்கும், தான் விரும்பும் மதத்தைப் பின்பற்ற, அது குறித்துப் பேச, வழிபாடு செய்ய முழு உரிமை உள்ளது.

மதம் மற்றும் மொழி சிறுபான்மையோர் தமக்கென்று சிறப்புக் கல்வி நிறுவனங்களை அமைத்துக் கொள்ள சாசனம் உரிமை வழங்குகிறது.

இதெல்லாம் சரி... ஒருவேளை ஒருவருக்கு அடிப்படை உரிமைகள் மறுக்கப்பட்டால் ...? அப்போது அவர் என்ன செய்யலாம்..?

இந்தியக் குடிமகன் யாரும், தனக்கு அடிப்படை உரிமைகள் மறுக்கப்படும் போது, நேரடியாக நாட்டின் உச்ச நீதிமன்றத்தை அணுக, பிரிவு 32 - உரிமை, அதிகாரம் வழங்குகிறது.

தனது அடிப்படை உரிமை மட்டும் அல்ல, பிறரின் உரிமைகள் பாதிக்கப்படும் போது கூட, பொதுநலன் கருதி, உச்ச நீதிமன்றத்தில் பொதுநல வழக்கு தொடர எல்லாக் குடிமக்களுக்கும், சாசனம் உரிமை அளிக்கிறது.

18 வயது நிரம்பிய ஒவ்வொரு குடிமகனும், பொதுத் தேர்தலுக்கான வாக்காளர் பட்டியலில் தமது பெயரைப் பதிவு செய்து கொள்ள சாசனம் உரிமை வழங்குகிறது.

நாட்டின் ஜனாதிபதி தொடங்கி கிராமப் பஞ்சாயத்துகள் வரை எவ்வாறு தேர்தல் நடைபெற வேண்டும்; ஒவ்வொருவருக்கும் உள்ள அதிகார வரம்பு என்ன..., என்றெல்லாம் சாசனம் விரிவாக எடுத்துரைக்கிறது.

அரசுப் பணிக்கான தேர்வு நடத்தி ஊழியர்களைத் தேர்ந்து எடுத்து அனுப்பி வைக்க தனியே தேர்வாணையம் அமைக்க சாசனம் வழி செய்கிறது.

அரசுப் பணிக்கு ஆட்களைத் தேர்வு செய்யும் அதிகாரம், தனித்து இயங்குகிற தேர்வாணையத்துக்கு மட்டுமே உண்டு.

உரிமைகள் மட்டுமல்ல; கடமைகள் பற்றியும் பேசுகிறது நமது சாசனம். அரசு ஆற்ற வேண்டிய கடமைகள் குறித்தும், அரசு பின்பற்ற வேண்டிய கொள்கைகள் குறித்தும் சாசனம் விரிவாகப் பேசுகிறது.

சமமான வேலைக்கு சமமான ஊதியம்; ஆண்-பெண் இருபாலருக்கும், பாகுபாடு அற்ற சம ஊதியம்; தொழிற்சாலைகளில் பணியாளர்களுக்கு நிர்வாகத்தில் பங்கு, கிராமப் பஞ்சாயத்துகளை வலுவாக்கி அவை தன்னிறைவு கொண்டு தனித்து இயங்குகிற அமைப்பாக செயல்படுவதற்கு தேவையான அதிகாரங்களை (மாநில அரசு) வழங்குதல் உள்ளிட்ட ஏராளமான வழிகாட்டி நெறிமுறைகளை சாசனம் முன் வைக்கிறது.

இந்தியாவின் மத்திய அரசு மற்றும் மாநில அரசுகள் மக்கள் நல அரசுகளாக இயங்க வேண்டும் என்று சாசனம் விரும்புகிறது. இந்திய மக்களின் உடல் நலன், ஆரோக்கியம், கல்வி மற்றும் அறிவுத் திறன் சிறப்பாக அமைய வேண்டும் என்கிற உயரிய நோக்கில் சாசனம், வழிகாட்டு நெறிமுறைகளை அரசுக்குப் பரிந்துரைக்கிறது. அவற்றில் ஒன்று - முழு மதுவிலக்கு.

மருத்துவ காரணங்களுக்கு அன்றி மற்ற பயன்பாட்டுக்கு போதைப் பொருட்கள் போதை மருந்துகள் போதை பானங்கள் கூடாது என்று சாசனத்தின் பிரிவு 47 வலியுறுத்திக் கூறுகிறது. மதுவுக்கு ஆதரவான எந்தச் செய்கையும், மக்கள் நல அரசுக்கு சாசனம் கூறும் நெறிமுறைகளுக்கு எதிரானது.

நாட்டின் நிர்வாக அதிகாரம் முழுதும் ஜனாதிபதியிடமே இருக்கும். (பிரிவு 53) இதேபோன்று மாநிலத்தின் நிர்வாக அதிகாரம், ஆளுநர் வசமே இருக்கும் என்கிறது சாசனம். (பிரிவு 154) அரசியல் குறிப்பீடுகள் இன்றி சுதந்திரமாக நியாயமாக நடுநிலையுடன் அரசு நிர்வாகம் செயல்பட வேண்டும் என்பதற்காகவே இந்த ஏற்பாடு.

அரசுத் துறை நிர்வாகத்தில் குழப்பம் ஏற்படாது இருக்க, தனித்தனியே மூன்று அதிகார பட்டியல்களை சாசனம் கொண்டுள்ளது. இதன்படி, ராணுவம், விண்வெளி ஆராய்ச்சி, கடல், வான் பயணம், வருமான வரி உள்ளிட்டவை நாடாளுமன்ற வரம்புக்குள் வருகிற மத்திய பட்டியலில் அடங்கும்.

கல்வி நெடுஞ்சாலை உள்ளிட்ட துறைகள் மத்திய மாநில அரசுக்கு பொதுவான இசைவுப் பட்டியலில் உள்ளன.

சட்டம் ஒழுங்கு சுகாதாரம் மின்சாரம், ஏரி குளங்கள் உள்ளிட்டவை மாநிலப் பட்டியலில் அடங்கும்.

இந்த மூன்று பட்டியல் களிலும் உள்ள துறைகள் அதன் மீதான மத்திய அரசின் கட்டுப்பாடு குறித்து சமீப காலத்தில் பரவலாக விவாதிக்கப்பட்டு வருகிறது. இத்தகைய விவாதங்களை நாம், ஒரு மோதலாக அல்லாமல், ஆரோக்கியமான ஜனநாயகத்தின் அடையாளமாகவே பார்க்க வேண்டும்.

சாசனத்தின் பிரிவு 1 கூறுகிறது:

"இந்தியா, அதாவது பாரதம், மாநிலங்களின் ஒன்றியம் ஆக இருக்கும்."

இங்கே நாம் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டிய முக்கிய அம்சம் - "இந்தியா, மாநிலங்களின் ஒன்றியம் ஆக இருக்கும்" என்றுதான் சாசனம் கூறுகிறதே அன்றி, மாநிலங்களின் ஒன்றியம் இந்தியாவாக இருக்கும் என்று சொல்லவில்லை.

'கூட்டுறவுக் கூட்டாட்சி முறை' (cooperative federalism) என்கிற வகையில் மத்திய மாநில அரசுகள் ஒன்றுக்கொன்று இணக்கமாய் செயல்படுவதையே சாசனம் விரும்புகிறது. இந்த முறைமைதான், நாட்டின் ஜனநாயகத்துக்கு, நாட்டு மக்களின் நலனுக்கு நல்லது பயக்கும்.

சாசனத்தின் பிரிவுகளை, அதன் அடிப்படைக் கோட்பாடுகளுக்கு பாதகம் இன்றி, திருத்தி அமைத்துக் கொள்ள நாடாளுமன்றத்துக்கு சாசனம் அதிகாரம் வழங்குகிறது. இந்த வகையில் இதுவரை நமது சாசனத்தில் நூற்றுக்கு மேற்பட்ட திருத்தங்கள் செய்யப்பட்டுள்ளன. இவை எதுவும் சாமானிய மக்களுக்கு சாசனம் வழங்கும் உரிமையை நீதியை சமத்துவத்தை சற்றும் பாதிக்காமல் நாட்டின் ஒட்டுமொத்த வளர்ச்சிக்கு உதவுவதாய் அமைதல் வேண்டும். இதனை உறுதி செய்வதே, நமது சாசனத்தை வடிவமைத்த தன்னலமற்ற தலைவர்களுக்கு நாம் செலுத்தும் நன்றிக் கடனாய் இருக்கும்.

ஆதி தமிழர்களுக்கு இறைவன் மீது முதன் முதலாக எப்போது நம்பிக்கை ஏற்பட்டதோ அப்போது அவர்கள் அந்த இறைவனுக்கு வைத்த பெயர்களில் ஒன்று முருகன். தமிழகத்தின் தென் பகுதிகளில் நடந்து வரும் அகழ்வாராய்ச்சிகள் மூலம் இது பல தடவை உறுதிப்படுத்தப்பட்டு இருக்கிறது.

என்றாலும் தமிழ்க்கடவுள் முருகனின் அவதார பிறப்பு மீது பலருக்கும் தேவையற்ற சந்தேகங்கள் இருந்து கொண்டே இருக்கின்றன. அத்தகைய சந்தேகங்களை தீர்க்கும் வகையில்தான் சங்க கால இலக்கியங்களில் முருகன் பற்றி மிக மிக சிறப்பாக சொல்லப்பட்டு இருப்பதை கடந்த வாரம் பார்த்தோம்.

அதிலும் திருச்செந்தூர் முருகன் பற்றி தான் சங்க கால இலக்கியங்களில் அதிகளவு பாடல்கள் பாடப்பட்டுள்ளன. சங்க காலத்தில் திருச்செந்தூர் என்ற பெயர் சூட்டப்படவில்லை. திருச்செந்தூரில் கடல் அலைகள் ஓயாமல் மீண்டும் மீண்டும் கரைக்கு வந்து வந்து முருகனின் காலடிகளை தொட்டு சென்றதை பார்த்த சங்க கால மக்கள் "அலைவாய்" என்று அந்த ஊரை அழைத்தனர்.

அதன் பிறகு "சீரலைவாய்" என்று அழைத்தனர். அதற்கு சிறப்பு சேர்க்கும் வகையில் "திரு" அடைமொழி சேர்க்கப்பட்டு "திருச்சீரலைவாய்" என்று அழைக்கப்பட்டது. இதுவே நாளடைவில் மருவி "திருச்செந்தூர்" என்று உருவானது.

சங்க காலத்தில் திருச்செந்தூருக்கு அருகில் கொற்கை மாநகரம் பாண்டியர்களின் தலைநகராக இருந்ததால் திருச்செந்தூர் மிக மிக சிறப்பான, செழிப்பான ஊர்களில் ஒன்றாக திகழ்ந்தது. அதை உறுதிப்படுத்தும் வகையில் தொல்காப்பியம், புறநானூறு, அகநானூறு, திருமுருகாற்றுப்படை, சிலப்பதிகாரம், திருப்புகழ், கந்தபுராணம், கந்தர் கலிவெண்பா உள்பட ஏராளமான நூல்கள் திருச்செந்தூரின் பழமை சிறப்பை நமக்கு இன்னமும் சொல்லிக்கொண்டே இருக்கின்றன.

தொல்காப்பியத்தில் திருச்செந்தூரை முருகன் தீம்புனல் அலைவாய்-(களவு சூத்23) என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

புறநானூற்றில்-வெண்டலைப் புனரி யலைக்குஞ் செந்தில் நெடுவேல் நிலைஇய காமர் வியன்துறை (பாடல் 55)-என்று தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

அகநானூற்றில்- திருமணி விளக்கினலை வாய்ச்செரு மிகுசேஎய் (பாடல் 266)-என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

திருமுருகாற்றுப்படையில்- உலகம் புகழ்ந்த ஓங்குயர் விழுச்சீர் அலைவாய் என்று தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

சிலப்பதிகாரத்தில்- சீர் கெழு செந்திலும் செங்கோடும் வெண்குன்றம் என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

அருணகிரிநாதர் திருச்செந்தூர் முருகன் பற்றி கூறுகையில், "செந்திநகர் வாழு மாண்மைக் கார பெருமாளே" என்று கூறியுள்ளார்.

சிலப்பதிகாரத்தில் இளங்கோவடிகள், முருகனின் வேலாயுதத்தை சிறப்பித்து கூறியுள்ளார். வேலின் பெருமையை சொல்ல வந்த அவர் தமிழகத்தில் சிறப்பான முருகன் தலங்களை வரிசைப்படுத்தி உள்ளார். அதில் முதலிடம் பிடித்து இருப்பது திருச்செந்தூர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

சங்க காலத்துக்கு பிறகு வந்த முருகன் அடியார்களும் ஏராளமான பாடல்களை திருச்செந்தூர் மீது பாடியுள்ளனர். குமரகுருபரர், அருண கிரிநாதர், பகழிக்கூத்தர், ஆதி சங்கரர், வென்றி மாலை கவிராயர் போன்ற வர்கள் திருச்செந்தூர் முருகன் மகிமைகளை பட்டியலிட்டுள்ளனர்.

சமீபத்தில் கந்தசஷ்டியை உருவாக்கிய தேவராய சுவாமிகள் திருச்செந்தூர் தலத்தில் அமர்ந்துதான் அதை எழுதினார். இப்படி இலக்கியங்களுடன் திருச்செந்தூர் முருகனுக்கு உள்ள தொடர்பை சொல்லிக் கொண்டே போகலாம்.

அருணகிரிநாதர் தனது திருப்புகழில் 84 பாடல்களை திருச்செந்தூர் முருகன் மீது பாடியுள்ளார். அதை பாட.... பாட... திருச்செந்தூர் முருகன் மீது தனி மயக்கமே வந்து விடும்.

சங்க இலக்கியங்களில் திருச்செந்தூர் முருகன் பற்றி இப்படி ஏராளமான புலவர்கள் பல விதங்களில் பாடியுள்ளனர். தமிழகத்தில் எந்த தலத்தில் உள்ள முருகப்பெருமானுக்கும் இல்லாத சிறப்பு இதுவாகும்.

சங்க காலத்தில் மட்டுமின்றி அதற்கு முன்பே திருச்செந்தூர் முருகன் வழிபாடு நாடு முழுவதும் மக்கள் மத்தியில் புகழ் பெற்று இருந்தது. புராண காலத்திலும் திருச்செந்தூர் தலம் சிறப்பாக இருந்ததற்கு எத்தனையோ உதாரணங்கள் இருக்கின்றன.

ஒரே ஒரு உதாரணத்தை பார்க்கலாம்.... ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் விஷ்ணுவின் அவதாரங்களில் ஒன்றான பலராமர் தீர்த்த யாத்திரை செல்வது பற்றி குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அப்படி தீர்த்த யாத்திரை செல்லும் பலராமர் திருச்செந்தூர் தலத்துக்கும் வந்து சென்றது குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

திருச்செந்தூர் முருகன் வழிபாடு எப்போது தோன்றியது என்பதை இதுவரை யாராலும் கணிக்க இயலவில்லை. அந்த அளவுக்கு திருச்செந்தூர் தலமும், அங்குள்ள வழிபாடும் மிக மிக பழமையானதாகும்.

நாடு முழுவதும் இருந்து மன்னர்கள், முனிவர்கள், சித்தர்கள், புலவர்கள், பண்டிதர்கள் திருச்செந்தூருக்கு வந்து முருகனை வழிபட்டு சென்றனர் என்பதற்கு வரலாற்று புத்தகங்களில் ஆதாரங்கள் இருக்கின்றன.

ஆதிசங்கரர் தனது வயிற்று வலியை தீர்த்துக் கொள்வதற்காக திருச்செந்தூருக்கு வந்து முருகனை வழிபட்டு 'சுப்பிரமணிய புஜங்கம்' என்ற அழகிய நூலை படைத்தார்.

கடைசங்கத்துக்கு தலைமை தாங்கிய நக்கீரர் எழுதிய திருமுருகாற்று படையில் திருச்செந்தூர் முருகன் பற்றி அதிகம் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. திருச்செந்தூர் முருகனின் 6 முகங்கள், 12 கைகள், வேல், மயில், சேவல்கொடி பற்றி நக்கீரர் அற்புதமான பாடல்களை இயற்றியுள்ளார்.

அது மட்டுமின்றி திருச்செந்தூர் தலம் உலகம் போற்றும் புகழ் உடையது என்றும் நக்கீரர் குறிப்பிட்டு இருக்கிறார்.

கந்த புராணத்தில் கச்சியப்ப சிவாச்சாரியார் திருச்செந்தூர் முருகனை பலவிதங்களில் புகழ்ந்துள்ளார். சூரனை அழித்த முருகனின் சுடர்வேலை போற்றியுள்ளார்.

கடந்த 500 ஆண்டுகளில் திருச்செந்தூர் முருகன் பற்றி புலவர்கள் பாடிய பாடல்கள் ஏராளம். தமிழகத்தில் வேறு எந்த தலத்துக்கும் இல்லாத வகையில் திருச்செந்தூர் முருகன் மீதுதான் அதிக பக்தி இலக்கியங்கள் படைக்கப்பட்டன.

சுவாமிநாத தேசிகர் எழுதிய திருச்செந்தூர் கலம்பகம், குமரகுருபரரின் கந்தர் கலிவெண்பா, கந்தசாமி புலவர் எழுதிய திருச்செந்தூர் நெண்டி நாடகம், தேவராய சுவாமிகள் எழுதிய கந்தசஷ்டி கவசம், வண்ணச்சரபம் தண்டபாணி சுவாமிகள் எழுதிய திருச்செந்தில் பிரபந்தம், அண்ணாமலை ரெட்டியாரின் காவடி சிந்து ஆகியவற்றை அந்த பக்தி இலக்கியங்களுக்கு உதாரணமாக சொல்லலாம்.

பகழிக்கூத்தர் என்ற வைணவ பக்தர் எழுதிய திருச்செந்தூர் முருகனின் பிள்ளை தமிழ் மிக மிக அருமையான நூலாகும். இதில் பல்வேறு வகையான உவமைகளுடன் முருகன் புகழ் பாடப்பட்டுள்ளது.

இவை மட்டுமின்றி அந்த காலத்து நாட்டுப்புற பாடல்களிலும் திருச்செந்தூர் முருகன் பற்றி மக்கள் மத்தியில் ஏராளமான பாடல்கள் உலா வந்தன. திருச்செந்தூர் தலம் அந்த காலத்தில் சந்தனமலையில் சந்தன மரங்கள் சூழ நந்தவனமாக இருந்ததை நாட்டு பாடல்களில் பலவிதமாக அந்த காலத்து புலவர்கள் பாடி வைத்து இருந்தனர்.

சுமார் 200 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வரை இந்த நாட்டுப்புற பாடல்கள் மக்கள் மத்தியில் பாடப்பட்டு வந்தன. துரதிருஷ்டவசமாக அந்த நாட்டுப்புற பாடல்களை தொகுத்து பாதுகாக்கும் முயற்சியில் யாரும் ஈடுபடாததால் நிறைய நாட்டுப்புற பாடல்களை நாம் இன்று இழந்து இருக்கிறோம்.

என்றாலும் சூரபத்மனை வேலாயுதத்தால் அழித்துப் போரில் வென்றபின் செந்தில் எனும் பெயர் பெற்ற திருச்செந்தூர் கடற்கரையில் ஜெயந்திநாதனாய் வெற்றிக்கோலத்தோடு முருகப்பெருமான் எழுந்தருளியதைத் தமிழ் இலக்கியப் பதிவுகளில் காணமுடிகிறது.

கந்தபுராண வரிகள் பகைவனுக்கும் அருள்புரியும் கந்த வேலின் உயர் நெஞ்சத்தை உணர வைக்கிறது.

அருணகிரி நாதரின் கந்தர் அலங்காரத்தில் ஓசைநயத்தோடு திருச்செந்தூர் கடற்கரையில் போர்க்கோலம் பூண்டுவந்த முருகனை காண முடிகிறது. அருணகிரிநாதர் கந்தர லங்காரத்தில் சூரசம்ஹாரக் காட்சியை மிகப்பிரமாதமாக வர்ணித்துள்ளார்.

அருணகிரிநாதரின் திருப்புகழ் திருச்செந்தூர் சூரசம்ஹாரக் காட்சியை அழகான ஓசை நயத்தோடு நேரலை போல் நமக்குத் தெளிவாகக் காட்டுகிறது. ரிஷிகளைத் துன்புறுத்திய அரக்கனை அழிக்க ஆறுமுகத்தான் கிளம்பி வருவதைப் பார்க்கிறார்

அருணகிரியார், "ஏறு மயில் ஏறி விளையாடும் முகம் ஒன்றே, ஈசருடன் ஞானமொழி பேசும் முகம் ஒன்றே, கூறும் அடியார்கள் வினை தீர்க்கும் முகம் ஒன்றே, குன்று உருவ வேல் வாங்கி நின்ற முகம் ஒன்றே, மாறுபடு சூரரை வதைத்த முகம் ஒன்றே, வள்ளியை மணம் புணர வந்த முகம் ஒன்றே, ஆறு முகம் ஆன பொருள் நீ, அருளல் வேண்டும் ஆதி அருணாசலம் அமர்ந்த பெருமாளே!" என்று மனமுருகிப் பாடுகிறார். மாறுபடு சூரரை வதைத்த முருகனின் வீரத்தை திருப்புகழில் விளக்குகிறார்.

மாறுபடு சூரரை வதைத்து ஜெயந்திநாதனாய் திருச்சீரலைவாயில் ஆறுமுகங்களோடும் பன்னிருகரங்களோடும் முருகன் அருள்பாலிப்பதைத் திருமுருகாற்றுப்படையில் நக்கீரர் அழகாகப் பாடியுள்ளார்.

குமரகுருபரசுவாமிகள் அருளிய கந்தர்கலி வெண்பாவில் முருகக் கடவுளின் திருவிளையாடல்களை விளக்குமிடத்து சூரசம்ஹாரக் காட்சிகளை முன்வைக்கிறார். "கொன்னெடுவேல் தாரகனும் மாயத் தடங்கிரியுந் தூளாக வீர வடிவேல் வடித்தோனே! சிங்கமுகனை வென்று வாகை முடித்தோய்! மாவாய்க் கிடந்த நெடுஞ் சூருடலங்கீண்ட சுடர் வேலோய்! என்று விளக்குகிறார்.

சங்கப் புலவர் பரணர் பாடிய அகநானூற்றுப் பாடலில் முருகனின் போர்ச் சிறப்பை விளக்கி "அழகிய மணிவிளக்குகளையுடைய அலைவாய் எனும் இடத்தில் வீற்றிருந்தருள் புரியும், போர் வலிமை மிகுந்த முருகனோடும் பொருத்தி, என்னை மணந்தபோது செய்த சூளுரையே எனக்குத் துன்பம் தருவதாகும்" என்று தலைவனை மறுத்துத் தலைவி கூறுவதாய் அமைகிறது.

மாபெரும் வெற்றி வீரனான ஜெயந்திநாதன் மீது சூளுரைத்துப் பின்னர் மீறிய தலைவன் செயலைத் தலைவி "திருமணி விளக்கின லைவாய் செருமிகு சேஎயொடு உற்ற சூளே" எனக் கடிந்துரைப்ப தாய் எழுதப்பட்ட இப்பாடல் முருகனின் சிறப்பை அழகாக விளக்குகிறது.

இவற்றின் மூலம் திருச்செந்தூர் தலத்தின் பழமை சிறப்பை நம்மால் உணர முடியும். தமிழ் இனம் தோன்றிய போதே முருகனும் உருவாகி விட்டான் என்பதை தெள்ளத் தெளிவாக புரிந்து கொள்ளலாம். இத்தகைய சிறப்புடைய திருச்செந்தூரில் முருகன் ஆலயம் எப்படி தோன்றியது என்று உங்கள் மனதில் கேள்வி எழலாம். இதற்கு அடுத்த வாரம் செவ்வாய்க்கிழமை விடை காணலாம்.

இந்த மீனா இருக்காங்களே... இன்னும் சின்ன பிள்ளை மாதிரிதான்... உங்களோடு ஒரு படம் நடிக்க முடியாமல் போனதை நினைத்து பட்டபாடு இருக்கே... அப்பப்பா... என்று ரஜினி சார் சொல்லவும் எதிரே இருந்த கமலின் கண்கள் ஆச்சரியத்தில் அகல விரிந்தது.

அவர்கள் அருகே தான் நானும் அமர்ந்து இருந்தேன். இந்த உரையாடல் சிங்கப்பூர் ஓட்டலில் வைத்து நடந்தது. ரஜினி சார் அப்படி சொன்னதிலும் ஒரு அர்த்தம் உண்டு.

சிவாஜி சார், கமல் சார் காம்பினேசனில் உருவான 'தேவர் மகன்' படத்தில் நடிக்க எனக்குதான் முதலில் வாய்ப்பு வந்தது.

அந்த படத்துக்காக மேக்-அப்பெல்லாம் போட்டு இரண்டு காட்சிகளும் எடுத்தார்கள். ஆனால் தொடர்ந்து நடிக்க முடியாத நிலை ஏற்பட்டது. அதன்பிறகும் ஒன்றிரண்டு முறை முயற்சித்தும் என்னால் கால்ஷீட் கொடுக்க முடியாமல் போனது.

இருபெரும் நடிப்பு சக்கரவர்த்திகளோடு இணைந்து நடிக்க கிடைத்த அந்த வாய்ப்பை நான் வேண்டுமென்றே விடுவேனா? அந்த படத்தில் நடிக்க முடியாமல் போனதை நினைத்து இன்றும் வருத்தப்படுகிறேன்.

அதைதான் ரஜினி சாரிடம் பலமுறை 'கமல் சாரோடு நடிக்கும் வாய்ப்பு போச்சு சார் என்று கூறி வருதப்பட்டு புலம்பியிருக்கிறேன்.

அதைதான் சாதாரணமாக உரையாடிக் கொண்டிருந்த அந்த தருணத்தில் நினைவு படுத்தி கமல் மனதில் 'வேண்டுமென்றே தான் மீனா கால்ஷீட் தந்திருக்க மாட்டாரோ?' என்று லேசான தவறான புரிதல் இருந்திருக்கலாம். அதை தான் ரஜினி பேசி தீர்த்து வைத்தார்.

ரஜினி பேசியதை கேட்டதும் 'மீனா, அப்படியெல்லாம் நான் எதுவும் நினைக்கலீங்க...' என்று சாதாரணமாக சொன்னார் கமல் சாரும். ஒருவேளை லேசான சந்தேகம் கமல் மனதில் இருந்திருந்தாலும் அதை பக்குவமாக தீர்த்து வைத்து விட்டார் ரஜினி. பெரியவர்களும், அவர்களுடைய அனுபவமும் எப்போதுமே தனிதான் என்பதை புரிந்து கொண்டேன்.

நான் அடிக்கடி பேசியதை வைத்தே ஒரு வேளை கமல் மனதிலும் அப்படி ஒரு தவறான புரிதல் இருக்கலாமோ என்று நினைத்து அதையும் கிளியர் செய்துவிட்டார். அதுதான் பெரியவரின் அனுபவம்.

அதன்பிறகு பேச்சு திசை மாறியது. அது ரஜினி, கமல் முதல் சிம்பு வரை மொத்த சினிமா நட்சத்திரங்களும் சிங்கப்பூரில் ஒன்றாக திரண்டு இருந்த நேரம். நடிகர் சங்க நிதிக்காக சிங்கப்பூர், மலேசியா நாடுகளில் கலை நிகழ்ச்சி நடத்துவதற்கு நடிகர் சங்க தலைவராக இருந்த கேப்டன் விஜயகாந்த், சரத்குமார், நெப்போலியன் ஆகியோர் ஏற்பாடு செய்து இருந்தார்கள். மொத்த நடிகர்-நடிகைகளும் வந்து விட்டார்கள். மூன்று பேரும் மும்மூர்த்திகள் போல் செயல்பட்டார்கள். குடும்ப திருவிழா போல் குதூகலமாக இருந்தது. நடிகைகள் எல்லோரும் ஒரு அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் தங்க வைக்கப்பட்டிருந்தோம். எங்களை பார்ப்பதற்கு மிகப்பெரிய ரசிகர் பட்டாளமே வெளியில் திரண்டு நிற்கும் கலை நிகழ்ச்சிக்கு புறப்படும் போது அந்த கூட்டத்தை சமாளித்து செல்வது எளிதானதல்ல.

அப்போது அந்த மும்மூர்த்திகளும் தான் பவுன்சர்கள் போல் எங்களை பாதுகாப்பார்கள். ம்ம்... சீக்கிரம் வாங்க.. வாங்க.. என்று விரட்டுவார்கள். எங்கள் அருகில் ஒருவரை கூட நெருங்க விடாமல் பஸ்சுக்குள் ஏற்றி விடுவார்கள். அதேபோல் தான் நிகழ்ச்சி நடக்கும் இடங்களிலும் அவர்கள் கண்பார்வைக்குள் எங்களை வைத்திருப்பார்கள்.

சங்கவி, ரம்பா, நான் மூவரும் தான் ஒரு கூட்டணி. ஷாப்பிங் செல்லும் போதும் பெரும்பாலும் ஒன்றாகவே செல்வோம். சங்கவியின் அம்மாவும், என் அம்மாவும் நெருங்கிய தோழிகள். எங்களைப் போல் அவர்கள் இருவரும் ஒன்றாக வெளியே சென்று வருவார்கள்.

ஒரு நாள் ஷாப்பிங் சென்ற போது என் கையில் இருந்த டாலர்கள் தீர்ந்து விட்டன. நம் நாட்டு ரூபாய் என்னிடம் இருந்தது. ஆனால் அதை டாலராக மாற்ற எங்கே செல்வது என்று தெரியவில்லை.

அப்போது சங்கவி தான் தனக்கு தெரியும் என்று அழைத்து சென்று டாலர் மாற்றி தந்தார். அது முதல் எங்கள் நட்பு மேலும் நெருக்கமானது.

பொதுவாக வெளிநாடுகளுக்கு செல்லும் போது ஷாப்பிங் அனுபவமே தனி. நான் தோழிகளோடு சென்றாலும் சரி. தனியாக சென்றாலும் சரி கடைகளில் ஷூட்டிங்குக்கு தேவைப்படும் பொருட்கள் என்னென்ன புதிதாக வந்துள்ளன என்பதை தான் தேடுவேன்.

 மேக்கப் சாதனங்கள், அழகு சாதன பொருட்கள் புதிதாக எது கண்ணில் பட்டாலும் உடனே வாங்கி விடுவேன்.

எங்கள் தேடல் இப்படியென்றால் எங்க அம்மா தேடல் வேறு வகையாக இருக்கும். அதாவது சமையல் செய்வதற்கு உதவும் பொருட்களை... அதாவது ஜூசர், காய்கறி நறுக்குவது என்று சமையறைக்கு தேவையான புது, புது மாடல்களில் என்னென்ன பொருட்கள் அறிமுகமாகி இருந்தாலும் அவற்றை எல்லாம் வாங்கி வருவார்கள்.

ஏன்னா, ஷூட்டிங் செல்லும் இடங்களுக்கு அதையெல்லாம் கையோடு எடுத்து வருவாங்க... அப்பதானே எனக்கு விதவிதமாக செய்து தர முடியும்...!

சிங்கப்பூர், மலேசியா ஆகிய நாடுகளில் நடத்தப்பட்ட அந்த கலை நிகழ்ச்சிகள் போல் இதுவரை கலை நிகழ்ச்சிகள் எங்கும் நடக்கவில்லை. இனி அந்த மாதிரி நடத்தவும் முடியாது.

அன்று எல்லோரும் ஒரு குடும்பம் போல் பழகினோம். எல்லோரிடமும் சுய நலத்தை தாண்டிய பொது நலமும் இருந்தது.

அதனால் தான் கமல், ரஜினி முதல் சிம்பு வரை அத்தனை பேரும் ஒரே குடையின் கீழ் திரண்டு இருந்தார்கள். இனி அப்படி எல்லோரும் திரளுவார்களா என்பது சந்தேகமே. அது மட்டுமல்ல மனத்தை விட பணமே இப்போது முக்கியமாகி விட்டது.

அப்போது ஓய்வு நேரங்களில் எல்லோரும் ஒன்றாக அமர்ந்து உரையாடுவோம். அப்படிப்பட்ட சந்தோச காலங்கள் மீண்டும் வரப்போவதில்லை. நடிகர், நடிகைகளுக்கு அந்த காலம் ஒரு வசந்த காலம் என்றே சொல்ல வேண்டும்.

இந்த கலை நிகழ்ச்சிக்குத் தான் சென்னையில் இருந்து புறப்பட்டு சிங்கப்பூர் போய் சேர்ந்ததும் ரஜினி சார் தனது பெட்டி சாவியை காணாமல் தவித்தார். பின்னர் வீட்டுக்கு தொடர்பு கொண்டு கேட்டபோது பெட்டியில் ஒரு அறையில் தான் சாவி வைத்திருப்பதை சொன்னார்கள். அதன் பிறகு தான் பெட்டியை திறந்து நிகழ்ச்சிக்கு தயாரானார். இப்படி எவ்வளவோ நினைவுகள், சம்பவங்கள். மீண்டும் ஒரு சம்பவத்தோடு அடுத்த வாரம் உங்களை சந்திக்கிறேன்.

சேவையின் மூலம் கிடைக்கும் நிம்மதியும், சந்தோசமும் ரொம்ப அமைதியானது. நிறைய சேவைகள் செய்ய வேண்டும் என்ற ஆசை இருக்கிறது. ஆனால் முழுநேரமும் பொதுசேவை செய்வதற்கு நேரம் கிடைப்பதில்லை. இப்போதும் என்னால் முடிந்த உதவிகளை செய்து கொண்டிருக்கிறேன். எனது ஒவ்வொரு பிறந்த நாளுக்கும் எனக்கு தெரிந்த பார்வையற்றோர், மாற்றுத்திறனாளிகள், ஆதரவற்றோர் இல்லங்கள், முதியோர் இல்லங்களுக்கு செல்வன். அவர்களுக்கு தேவையான துணிமணிகள், பொருட்கள் வாங்கி கொடுப்பது, உணவு வழங்குவது போன்ற என்னால் முடிந்த உதவிகளை தவறாமல் செய்கிறேன். பொது சேவை என்பது மன நிறைவை தருவது. முழுநேரமும் பொது சேவையில் ஈடுபடுவதற்கு இன்னும் நிறைய நாட்கள் ஆகலாம்.

(தொடரும்...)

நம் இந்தியாவுக்கு உரித்தான பல பெருமைகளில் ஒன்று எண்ணற்ற சித்தர்களும், ஞானிகளும் இங்கே தோன்றியுள்ளனர் என்பதுதான். நம் பக்கத்தில் நாம் சித்தர்கள் என்கிறோம். வட இந்தியாவில் பாபாஜி, மகராஜ் என்கின்றனர். ஸ்ரீ சாய் பாபா, சாய் மகராஜ் ஜி என்பதெல்லாம் வட இந்தியாவில் அவர்கள் முறைப்படி அழைத்து வந்த திருப்பெயர்கள்தான்.

அந்த வகையில் 'நீம் கரோலி பாபா' வைப் பற்றி இன்று பார்ப்போமா?

எளிய தோற்றத்துடன் ஒரு கட்டம் போட்ட போர்வையுடன் புகைப்படங்களில் இவரை அநேகர் தரிசனம் செய்திருப்பார்கள்.

உத்தரபிரதேச மாநிலத்தில் 1900-ல் பிரோசாபாத் என்ற இடத்தில் பிறந்தார். இயற்பெயர் லஷ்மண் நாராயண் ஷர்மா. மிக வசதி படைத்த குடும்பத்தில் பிறந்தவர். 11 வயதில் அவருக்கு திருமணம் செய்கின்றனர். அதன் பின்னர் அவர் வீட்டை விட்டு வெளியேறினார். அவர் தந்தையோ தேடி அலைந்து அழைத்து வந்தார். பின் அவருக்கு இரண்டு மகன்கள் ஒரு மகள் பிறந்தனர்.

மீண்டும் 1958-ம் ஆண்டு அவர் வீட்டை விட்டு வெளியேறினார். டிக்கெட் இல்லாமல் ரெயிலில் அமர்ந்தார். டிக்கெட் இல்லாத அவரை டிக்கெட் பரிசோதகர் வழியில் இறக்கி விட்டார். அவர் இறங்கிய இடம் 'நீம் கரோலி' என்ற கிராமம். பாபாவோ அமைதியாய் இறங்கி ஒரு இடத்தில் அமர்ந்து விட்டார். ஏனோ ரெயிலினை மறுபடியும் ஓட்ட முடியவில்லை. எல்லா முயற்சி செய்தும் ரெயில் நகரவில்லை.

அனைவரும் இவரை இறக்கி விட்டதாலேயே ரெயில் நகரவில்லை என்று கூற டிக்கெட் பரிசோதகர் பாபாவினை ஒரு மகான் என்று உணர்ந்து மீண்டும் ரெயிலில் அமருமாறு பாபாவிடம் பணிவோடு வேண்டினார். பாபா இரண்டு நிபந்தனைகளை விதித்தார். ஒன்று நீம் கரோலி கிராமத்தில் ரெயில் நிலையம் ஒன்று அமைக்க வேண்டும். ஏனெனில் அக்கிராம மக்கள் ரெயில் நிலையத்திற்காக வெகு தூரம் நடந்து செல்ல வேண்டி இருந்தது. இரண்டாவது நிபந்தனை, துறவிகளை மரியாதையாக நடத்த வேண்டும் என்பதாகும். பிறகு பாபா ரெயிலில் அமர ரெயில் இயல்பாய் ஓடியது. அன்று முதல் இவர் "நீம் கரோலி பாபா" என்று அழைக்கப்பட்டார்.

வட இந்தியா முழுவதும் சென்றார். 100-க்கும் மேற்பட்ட கோவில்கள் கட்டப்பட்டன. அவர் தங்கியிருந்த கடைசி பத்தாண்டுகள் கைஞ்சிதாம் ஆசிரமம் ஆகியது. 1964-ல் அனுமன்ஜி கோவிலும் கட்டப்பட்டது. இந்த ஆசிரமமும் இக்கோவிலும் உலகெங்கிலும் உள்ள ஆன்மீக நாட்டம் உள்ள மக்கள் வந்து செல்லும் இடமாக இருக்கின்றது.

நீம் கரோலி பாபா 1973-ம் ஆண்டு செப்டம்பர் 11-ந்தேதி அதிகாலை 1.15 மணிக்கு தன் பூத உடலை விட்டு விட்டார். ஆனால் அவர் உலகெங்கும் பரவி உள்ளார்.

'கடவுள் பக்தியே அவரது உயர்ந்த தத்துவம்'

பல பெயர்களால் பல பகுதிகளில் அவர் அறியப்பட்டாலும் அவர் கூறியவாறே அவர் 'யாருமில்லை' என்பது போல் எத்தனை சத்தம் இருந்தாலும் அவர் ஆழ்ந்த தியானத்தில் வேறொரு உலகில் இருப்பார். அதன் காரணமாகவே அவர் உடன் இருப்பவர்கள் ஒரு ஆனந்த மயமான அமைதியில் இருந்தனர். அங்கு வந்து செல்பவர்களுக்கு இன்றும் வாழ்வில் ஒரு நல்ல மாற்றம் ஏற்படுகின்றது.

'ஆப்பிள் கம்ப்யூட்டர் கம்பெனி' 1976-ம் ஆண்டு ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ் மற்றும் சக உறுப்பினர்களால் தொடங்கப்பட்டது. இவர் 'மிராக்கிள் பாபா' என்று அழைக்கப்படும் நீம் கரோலி பாபா பற்றி கேள்விபட்டு 1974-ம் ஆண்டு அவ ரது ஆசிரமம் வந்தார். 1973-ம் ஆண்டு பாபா மகா சமாதி அடைந்ததனை அறிந்து சற்று மனம் வேதனைப்பட்டாலும் அவர் அங்கே தங்கி மற்ற குருமார்களின் சீடர்களின் வழி காட்டுதல்படி பிரார்த்தனை மற்றும் தியான பயிற்சியில் ஈடுபட்டார்.

இதனால் அவர் மனதில் அமைதியும், தெளிவும் பிறந்தது. அவர் தனது வியாபாரத்தில் குழப்பமும், முன்னேற்றமும் இல்லாத நிலையில்தான் அங்கு வந்தார். பிறகு சில தினங்களில் ஆசிரமத்தினை விட்டு கிளம்பியபோது அவருக்கு ஒரு ஆப்பிள் பிரசாதமாக கொடுக்கப்பட்டது. ஆசிரமத்திற்கு வரும் அனைவருக்கும் ஆப்பிள்தான் பிரசாதமாக வழங்கப்படுகின்றது. பாபாவிற்கு ஆப்பிள் பிடிக்குமாம். இதனைக் கொண்டே ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ் 'ஆப்பிள்' நிறுவனத்தினை தொடங்கினார்.

இதே போன்று பேஸ்புக் நிறுவனர் மார்க் ஜக்கர் பர்க் அவரது வியாபாரத்தில் சில பிரச்சினைகளால் கஷ்டப்பட்டபோது ஆப்பிள் நிறுவனர் ஸ்டீவ் ஜாப்சை சந்தித்துள்ளார். அவரது அறிவுரையின் பெயரில் இந்தியா வந்து நீம் கரோலி பாபாவின் ஆசிரமம் சென்று சில தினங்கள் தங்கி தியானம் செய்து சென்றார். அவர் வாழ்வில் மிகப்பெரிய வெற்றியும், மாற்றமும் ஏற்பட்டது. இதனை அவரே ஒரு நேர்காணலில் கூறியுள்ளார்.

 நீம் கரோலி பாபா தீவிர ஆஞ்சநேய பக்தர்

ராமாயணத்தினை படிக்கும்போது பல நிகழ்வுகளை பாபா நேரில் பார்த்ததை சொல்வார். நிறைய ஆஞ்சநேயரினைப்பற்றி குறிப்பிடுவார். அநேகர் இவரை ஆஞ்சநேயர் அவதாரமாகவே குறிப்பிடுகின்றனர்.

எந்நேரமும் 'ராம்... ராம்....' என்று சொல்லியபடியே இருப்பார்.

ஒரே நேரத்தில் இரு இடங்களில் இருப்பவர். ஒரு கோவில் கும்பாபிஷேக நிகழ்ச்சியிலும், தான் இருக்கும் இடத்திலும் ஒரே நேரத்தில் இருந்தவர்.

ராபர்ட் ஆல்பர்ட் என்ற விஞ்ஞானி பாபாவின் தீவிர பக்தராகி பாபா ராமாஸ் என்று அழைக்கப்பட்டார்.

நீம் கரோலி பாபாவின் ஓர் ஆசிரமம் இமயமலை அருகில் உள்ள 'கைஞ்சி டாம்' என்பது. மற்றொரு ஆசிரமம் 'பிருந்தா வன்' இடத்தில் உள்ளது. செல்ல விரும்புபவர்கள் ஆசிரமத்தினை தொடர்பு கொண்டு சீதோஷண நிலை, இட வசதி இவைகளை அறிந்து செல்வது நல்லது.

ஆசிரம விதிமுறைகள்படி பொதுவில் வீடியோ உள்ளே அனுமதிக்கப்படுவதில்லை. அது மிகப்புனிதமான தியான இடம். சுற்றுலா தலம் அல்ல.

நீம் கரோலி பாபா தன் தியானத்தினை அதிக காலம் குஜராத்திலும் மேற்கொண்டவர். பிருந்தாவனத்தில் இவர் பெயரில் உருவாகிய கோவில்கள் ஏராளம். பிருந்தா வனத்தில் நீம் கரோலி பாபாவின் சமாதி கோவிலும் உள்ளது.

லேரி கிராண்ட் என்ற மருத்துவர் தன் மனைவியுடன் இந்தியா வருகிறார். மனைவி சொன்னதினாலே வருகிறார். இந்தியா வந்ததும் அவரது மனைவி இமயமலை சென்று நீம் கரோலி பாபாவினை தரிசிக்க வேண்டும் என்கிறார். இவர் விஞ்ஞானம் படித்தவர் அல்லவா? அவ்வளவு உயர்வான மகானா அவர்? அப்படியானால் இந்த இடத்தில் அவரால் வானவில்லை தோற்றுவிக்க முடியுமா? என தமாஷாக மனைவியிடம் வேண்டினார். சில நிமிடங்களில் அங்குள்ள ஏரி பகுதியின் மேல் ஒரு அழகான வானவில் தோன்றியது. விஞ்ஞானம் மெய்ஞானத்தினைக் கண்டு சற்று அரண்டு போனது எனலாம். இருவரும் 'கைஞ்சி டாம்' ஆசிரமம் சென்றனர்.

அங்கு பாபாவின் கால்கள் லேரி கிராண்ட் மேல்பட்டது. அவர் அப்போது அதனை பெறுதற்கரிய ஆசிர்வாதம் என்பதனை உணர்ந்திருக்க முடியாது. பாபா அவரைப் பார்த்து 'நீ துறவறம் மேற்கொள்ளாதே பல நோய்களை தடுக்கும் ஆராய்ச்சியில் ஈடுபடு' என்றார். அவரும் நாடு திரும்பி தொடர்ந்து ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டார். பல தொற்று நோய், பூஞ்சை இவற்றிற்கான இவரது மருந்து ஆராய்ச்சிகள் மனித சமுதாயத்திற்கு கிடைத்த பொக்கிஷம் எனலாம்.

11 வயதில் வீட்டை விட்டு சென்ற பாபா சுமார் 14 வருடங்கள் யாரும் அறியாமல் குஜராத் பகுதியில் தியானம், தவம் என இருந்தவர். அவரது அப்பாவின் வற்புறுத்தலின் பேரில் வீடு திரும்பினாலும் அவர் மனம் 'ராம்... ராம்...' என்றே சொல்லிக் கொண்டிருந்தது. பின்பு அவரது ஆன்மீக பாதை அவரைத் தேடி வந்து விட்டது.

அவரது 'ராம்... ராம்...' குரல் ஒலிப்பதிவினை கடும் சோதனைகளுக்குப் பிறகே அவரது பக்தர்களால் திரும்ப பெற முடிந்தது. அதனை நீங்கள் 'கூகுள்' மூலம் 'யூடியூப்'பில் கேட்கலாம்.

கமலி ஸ்ரீபால்

ரிச்சர்ட் ஆல்பர்ட் என்பவர் அமெரிக்காவில் மிக உயர்ந்த ஹார்வார்ட் பல்கலைக்கழகத்தில் இருந்தவர். சில போதைப் பொருட்களையும் பற்றி ஆராய்ச்சி செய்தவர். 1967-ம் ஆண்டு இந்தியா வந்த அவருக்கு நீம் கரோலி பாபாவுடன் ஏற்பட்ட அனுபவங்களால் தன்னை ஆன்மீக பாதையில் முழுமையாய் மாற்றிக் கொண்டவர். இவர் 'ராம தாஸ் பாபா' என்றே அறியப்படுகின்றார். அமெரிக்காவில் நீம் கரோலி பாபாவின் ஆசிரமத்தினை அமைத்தவர். இப்படி எண்ணற்ற நிகழ்வுகளை மேலும் விரிவாக கூறிக் கொண்டும், எழுதவும் செய்யலாம். மிக உயர் ஆத்மாக்கள் மக்களை நன்வழியில் திரும்பச் செய்பவர்களே.

'நீம் கரோலி பாபா' வினை மனதால் வழிபட்டாலும், அனுமான் சாலிஸ் படிக்கவோ, கேட்கவோ செய்வதும், ராம நாமத்தினை ஜபிப்பதும் இமயமலை ஆசிரமம் சென்று வருவதும் வாழ்வில் மிகப்பெரிய மாற்றத்தினை ஏற்படுத்துகின்றன என்பது அனைவரின் ஒரு மித்த கருத்தாகவே உள்ளது.

பயனுள்ள வாழ்க்கையையே பண்பட்ட வாழ்க்கையாகக் கருதும் வாசகப் பெருமக்களே! வணக்கம்!

இந்த உலகத்தில் நாம் மனிதராகப் பிறந்திருப்பதால் நமக்கு என்ன பயன்?; நம்மை விடுங்கள்; நமக்கு முன்னால் பிறந்தவர்களுக்கோ, அல்லது நமக்குப் பின்னால் பிறக்கப் போகிறவர்களுக்கோ நம்மால் என்ன பயன்?. சரி இதை இப்படிக் கேட்போம், இந்த பூமியில் பிறந்துள்ள நம்மால் இந்த பூமிக்குத்தான் என்ன பயன்?. இந்த மாதிரி வினாக்களை அடுக்கிக்கொண்டே போவதனால் கேள்விக்குறிகள் நீளுமேயொழிய, அறிவார்ந்த பதில்களினால் ஆச்சரியக்குறிகள் தோன்றி முற்றுப்புள்ளி நிலைத்திடுமா?.

இந்த உலகம் இயங்கிக்கொண்டிருக்கிறது. அது எப்படி இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது?; எதனால் இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது?; அதற்கான ஆற்றல் எங்கிருந்து பெறப்படுகிறது? என்பன போன்ற வினாக்களுக்கான விடைகளை நாம் விஞ்ஞானத்தில் புகுந்து ஆராய்ந்து பெறலாம். ஆனால் இரத்தமும் சதையுமாக மனித சமூகம் உலவிக் கொண்டிருக்கும் இந்த உலகம் உயிர்ப்புடன் சுழன்று கொண்டிருப்பதற்கு என்ன காரணம்? என்று சற்றே மானுடம் சார்ந்த முறையில் அணுகிப் பார்ப்போம். பார்த்தால் வள்ளுவப் பேராசானே வடிவான பதிலுடன் வந்து

"பண்புடையார்ப் பட்டுண்டு உலகம்

அதுஇன்றேல்

மண்புக்கு மாய்வது மன்"

என்று விடை பகர்ந்து நிற்பதை அறிந்துகொள்ளலாம். "எவ்வழி நல்லவர் ஆடவர்… அவ்வழி நல்லை வாழிய நிலனே!" என்று ஔவையாரும்கூட இக்கருத்தையே முன்மொழிந்தும் நிற்கிறார். ஆம்! இந்த உலகம் நல்லவர்களாகிய பண்பட்ட மனிதர்களையே சார்ந்து இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது; நல்ல பண்புடை மனிதர்களின் சார்தல் அற்றுப்போகத் தொடங்கியிருந்தால் இந்த உலகம் என்றோ மண்ணோடு மண்ணாகிப் போயிருக்கும். எவ்வளவு உண்மையான கவிக்கூற்றுகள் பார்த்தீர்களா? .

சிலர் அகம்பாவத்தோடு மார்தட்டிக்கொண்டு சொல்வதைக் கேட்டிருக்கலாம், " நான் மட்டும் இல்லையென்றால்…. இந்த வீட்டில் எதுவுமே இல்லை!". இந்தத் தொடரில் வரும் 'வீட்டில்' என்கிற சொல்லுக்குப் பதிலாக, 'அலுவலகத்தில்', 'நிறுவனத்தில்', 'நாட்டில்', 'சமூகத்தில்', 'உலகத்தில்' என்று எந்தச் சொல்லை வேண்டுமானாலும் மாற்றிப் போட்டுக்கொள்ளலாம். மனிதர் ஒவ்வொருவரும் அவரவர் தகுதிக் குறைபாட்டிற்கேற்ப, வீடு தொடங்கி உலகம் வரை, ஆணவச் செருக்கோடுதான் உலவிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். தான் என்கிற அகம்பாவத்தின் உச்சச் சொல்தான், "இந்த உலகில் தான் இல்லையென்றால் எதுவுமே இல்லை" என்கிற அகம்பாவம். ஆனால் உண்மையில் இந்த உலகம் ஆணவத் தன்மையற்ற பண்பட்ட மனிதர்களால்தான் இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது.

சுந்தர ஆவுடையப்பன்

நாட்டில், சமூகத்தில் அடிக்கடி நடைபெறும் மோசமான குற்றங்களையும், அவலங்களையும் பார்த்தால், இன்னுமா இந்த உலகம் அழிந்துபோகாமல் இயங்கிக்கொண்டு இருக்கிறது? என்று ஆச்சரியத்தோடு சிந்திக்கத் தோன்றும். இந்தச் சிந்தனை இன்று நேற்றல்ல; இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பேயே இருந்திருக்கிறது. கடலுள் மாய்ந்த இளம்பெருவழுதி என்கிற பாண்டிய மன்னனின் எண்ணத்தில் இந்த ஐயப்பாட்டுச் சிந்தனை எழுந்திருக்கிறது.

இன்னும்… இவ்வளவு கொடுமைக்காரர்களின் கூடாரமாக இந்த உலகம் மாறிப்போனாலும்… இன்னும் நன்மைகள் வழங்கும் உயிர்ப்போடு இந்த உலகம் அழிந்து போகாமல் இருப்பதற்கு என்ன காரணம்?. கேள்விக்கான பதிலை வழங்குவதற்காகவே, 'உண்டால் அம்ம இவ்வுலகம்!' எனத்தொடங்கும் புறநானூற்றுப் பாடலை வடித்துக் காட்டியுள்ளான் பெருவழுதி. சாவாமருந்தாகிய தேவாமிர்தமே கிடைத்தாலும் சுய நன்மையைக் கருதித், தான் மட்டுமே உண்ணாமல், அடுத்தவர்க்கும் கொடுத்துப் பகிர்ந்துண்ணும் பண்புடையாளர்கள், கோபமே கொள்ளாத குணவான்கள், சோம்பல் அற்றவர்கள், அஞ்சவேண்டியவற்றுக்கு அஞ்சி வாழ்பவர்கள், ஒரு செயலைச் செய்வதன்மூலம் பழியேற்படுமாயின் பரிசாக உலகமே கிடைக்குமாயினும் செய்யாதவர்கள், செய்கிற செயலுக்குப் புகழ் ஏற்படும் ஆனால் உயிரை இழக்கநேரிடும் என்றாலும் உயிர்விடத் துணியும் புகழாளர்கள், சோர்வடையாதவர்கள், எந்தச் சூழ்நிலையிலும் சுயநலச் சிந்தையோடு தனக்காக வாழாமல் பிறர்க்காக வாழும் பொதுநலத் தொண்டர்கள் ஆகிய இவர்களால் தான் இந்த உலகம் இன்னும் உயிர்ப்போடு இருக்கிறது என்கிறார் கடலுள் மாய்ந்த இளம்பெருவழுதி.

'நல்லார் ஒருவர் உளரேல் அவர்பொருட்டு எல்லோர்க்கும் பெய்யும் மழை' என்கிற ஔவையின் மூதுரைப் பாடலும்கூட, ஊரில் பல அயோக்கியர்கள் இருந்தாலும், ஒரு நல்லவன் இருந்தால் போதும்; அவனுக்காக மழை பெய்யும்; அது அடுத்தவர்களும் பயன்படும்படி ஆகும்! என்கிறது. எல்லாருக்கும் பயன்படும்படி வாழுகின்ற வாழ்க்கையே பயனுள்ள வாழ்க்கை; தனக்கு மட்டுமே பயனுள்ள வாழ்க்கை வாழ்வது என்பது சுயநல வாழ்க்கை ஆகும். பொதுநல வாழ்க்கை என்பதுகூட ஒருவிதமான தியாக வாழ்க்கைதான்.

இந்த உலகில் வாழ்க்கை என்பது ஒருவகை தொடரோட்டம்தான். இதுவரை வாழ்ந்து, ஓடி முடித்திருப்பவர்கள் ஒருவகையான வாழ்க்கையை வாழ்ந்து முடித்திருப்பார்கள்; அவர்கள் முடித்த இடத்திலிருந்து நம்முடைய ஓட்டம் தொடங்கப்பட வேண்டுமானால், நாம் ஒருகனம் பின்னோக்கியும் பார்க்கவேண்டும்; ஒருகனம் முன்னோக்கியும் பார்க்க வேண்டும். இந்த பூமியின் இத்தனை ஆண்டுகாலச் சுழற்சியில் எத்தனையோபேர், தங்களைத் தியாகம் செய்துகொண்டு பூமியை வளப்படுத்திச் செழுமைப் படுத்தியிருக்கலாம்; அவர்களைத் தொடர்ந்து வாழ்க்கைக் களத்தில் புகும் நாம் நமது பங்கிற்காக, யாதானும் ஓர் துரும்பையாவது கிள்ளிப்போட்டு, இந்தச் சமூகத்தின் வளர்ச்சியை அடுத்த கட்டத்திற்கு நகர்த்தும் செயலில் ஈடுபட வேண்டாமா?. உலகத்திற்கும் சமூக மானுடத்திற்கும் நம்மாலான பனையளவு உதவி செய்ய முடியாவிட்டாலும், தினையளவுத் துன்பத்தையாவது செய்யாமல் இருப்பதும் ஒருவகை உதவிதானே!.

ஒரு ஜென் குருவைத் தேடி அவருடைய மடத்திற்கு ஓர் இளைஞன் சென்றான். "நான் வாழ்க்கையைப் பயனுள்ள வகையில் வாழ்ந்து வெற்றிபெற்றவனாக வாழ விரும்புகிறேன் வழிகாட்டுங்கள்!" என்று கேட்டான். " என்ன படித்திருக்கிறாய்?" குரு கேட்டார். " ஒன்றும் படிப்பறிவு இல்லை!". "சரி வித்தைகள், தொழில்கள் ஏதாவது தெரியுமா?" ஜென் குருவின் கேள்விக்கு இளைஞன் சொன்ன பதில், " அப்படி எதுவும் சிறப்பாகத் தெரியாது; கொஞ்சம் சதுரங்கம் விளையாடத் தெரியும்!. அவ்வளவுதான்".

"ஓ! இது போதுமே!. யாரங்கே!" தனது சீடர்களில் ஒருவனை அழைத்த ஜென்குரு, ஒரு புத்த பிக்குவின் பெயரைச்சொல்லி அவரை அழைத்து வா! என்று அனுப்பினார். மடத்திற்குள் இருந்த புத்த பிக்கு, வந்த சீடனிடம் 'ஏன்? எதற்கு?' என்று எந்தக் கேள்வியும் கேட்காமல், குருவை நோக்கி வந்து சேர்ந்தார். ஜென் குரு மற்றொரு சீடரை நோக்கி, உள்ளே சென்று சதுரங்கப் பலகையையும் காய்களையும் எடுத்து வரச் சொன்னார்; வந்ததும், நடுவில் ஒரு மேஜையில், சதுரங்கப் பலகையையும் காய்களையும் வைத்து இருபுறமும் இரண்டு சேர்களைப்போட்டு, ஒரு சேரில் இளைஞனையும் மற்றொரு சேரில் அந்த புத்த பிக்குவையும் அமரச் சொன்னார் ஜென்குரு.

இளைஞனுக்குப் புரிந்து விட்டது; நமக்குச் சதுரங்க விளையாட்டுத் தெரியுமென்று சொன்னதால் ஜென்குரு நாம் விளையாடுவதற்காக இந்த ஏற்பாடு செய்கிறார் என்று உணர்ந்துகொண்டான். எதிர்த்தாற்போல் அமர்ந்திருக்கும் புத்த பிக்குவிற்குச் சதுரங்க விளையாட்டுப் பற்றி எதுவும் தெரியாது; இந்தப் பலகையையும் காய்களையும் நாலாவதாகவோ ஐந்தாவது முறையாகவோ பார்க்கிறார் அவ்வளவுதான். ஆனாலும் குரு எதற்காக இங்கே நம்மை உட்காரச் சொல்கிறார்? என்பதைப்பற்றி எந்தக் கவலையும் உணர்வும் இன்றி அவர் அந்தச் சதுரங்கப் பலகை முன் அமர்ந்திருக்கிறார். குரு முதலில் இருவரையும் பார்த்துப் புன்னகைத்தார்; பிக்குவைப் பார்த்துச் சிரித்துக்கொண்டே, " நீர் எனக்காக எதையும் செய்யத் துணிவீர்!; உயிரைவிடச் சொன்னாலும் விட்டுவிடத் தயாராய் இருப்பீர்! சதுரங்க ஆட்டத்தில் தோற்றால் சிரச்சேதம் உறுதி!; அதே நேரத்தில் சொர்க்கமும் உறுதி!" என்று சொன்னார். இளைஞனைப் பார்த்து, " கவனமாக விளையாடு இளைஞனே! தோற்றால் தலை துண்டிக்கப்படும்!" என்று அவனிடமும் ஆட்ட விதிமுறை கூறினார் குரு.

ஆட்டம் தொடங்கியது; இளைஞன் தனக்குத் தெரிந்ததைக்கொண்டு ஆடத்தொடங்கினான். பிக்குவோ சதுரங்கம் குறித்துத் தனக்கு எதுவும் தெரியாது என்றாலும், எந்தப் பதட்டமுமின்றி ஆட்டத்தை ஆரப்பித்தார். ஆட்டம் தொடங்கிய சிறிது நேரத்திலேயே, புத்தபிக்குவுக்கு ஆடத்தெரியவில்லை என்பதைத் தெரிந்துகொண்ட இளைஞன், அவரைத் தோற்கடிக்கும் உத்வேகத்தோடு ஆட ஆரம்பித்தான். ஆனாலும், தான் தோற்றுவிடுவோம் என்கிற அச்சமோ, தோற்றால் தலை துண்டிக்கப்பட்டுவிடும் என்கிற கவலையோ சிறிதுமின்றிச் சாந்தமாக ஆடிக்கொண்டிருந்த பிக்குவைப் பார்த்து மனம் மாறினான் இளைஞன். மரணம் நெருங்குகிறது என்பதைத் துல்லியமாக அறிந்திருந்தும், ஞானக்களை மாறாமல் ஆடிக்கொண்டிருக்கும் இவர் சாக வேண்டுமா? எந்த ஆதரவும் இல்லாமல், இறந்தால் வாழ்வில் யாருக்கும் எந்த பாதிப்பும் இல்லை என்கிற நிலையில் இருக்கிற நாம் செத்துப்போனால் என்ன நட்டம் வந்துவிடப்போகிறது? என்று யோசித்தான். ஆட்டத்தைக் கண்ணா பிண்ணா என ஆடத்தோடங்கினான்.

இளைஞன் தோற்றுப்போவதற்கான ஆட்டத்தைத் தொடங்கியிருப்பதை உணர்ந்த ஜென்குரு, யாரும் சற்றும் எதிர்பாராத வகையில், சதுரங்கப் பலகையைக் கவிழ்த்துவிட்டு, ஆட்டம் முடிந்தது; யாருக்கும் வெற்றி தோல்வி இல்லை என்று அறிவித்தார். "இளைஞனே! நீ பயனுள்ள வாழ்க்கையைக் கற்றுக்கொண்டாய். பயனுள்ள வாழ்க்கை என்பது, நம்மிடமுள்ள எந்த மதிப்புடைய பொருளையும் அடுத்தவர் நலத்திற்காக இழக்கத் துணியும் தியாக வாழ்க்கை. சலனப்படாமல் குருவார்த்தைக்காக உயிரையும் இழக்கத் துணிந்துவிட்ட பிக்குவிற்காக இரங்கி உன்னுயிரை இழக்க இப்போது துணிந்துவிட்டாய். தியாகத்தை இப்போது நீ தெரிந்துகொண்டாய். கொஞ்சகாலம் என்னோடு இரு!" என்று இளைஞனைப் பார்த்துக் கூறினார் ஜென்குரு.

தியாக வாழ்வே திறமான வாழ்வு. ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் ஒழுக்கமும் உயிருமே மிக உயர்ந்த மதிப்புமிக்க பொருண்மைகள். ஒழுக்கத்தோடு வாழ்வது, தன்னுயிர் இழக்கும் தருணம் வந்தாலும், பிற இன்னுயிர்க்காகப் பாடுபடுவது இதுவே பயனுள்ள வாழ்க்கை. தற்பயன் கருதாமல், அடுத்தவர்க்கு உதவும் நற்பயன் கருதுவதே பயனுள்ள வாழ்க்கை.

வாழ்க்கை நமக்கே நமக்கானதுதான்; நமக்கான வாழ்க்கையை நாம்தான் வாழ்ந்தாக வேண்டும். ஆனாலும் நான் என்பதில் நாமும் இருக்கிறது; நம்முடைய வாழ்வியலில் இந்த உலகமும் கலந்திருக்கிறது.அடுத்தவர்க்குப் பயனுள்ள வாழ்க்கையை நாம் வாழத் தொடங்கும்போது நமக்கான பயனும் அதில் அடங்கிப் போகிறது.

தொடர்புக்கு 943190098

திருவிதாங்கூரை அப்போது சுவாதித் திருநாள் மன்னர் (1829-1847) ஆண்டு வந்தார். சங்கீத சிரோன்மணிகளுக்கு இவருடைய ஆட்சிக்காலம் ஒரு பொற்காலமாகவே விளங்கிற்று. இம்மன்னரின் ஆட்சிக்காலத்தில் பிற மன்னர்களை காட்டிலும் ஏராளமாக பணம் செலவு செய்யப்பட்டு, திருமாடம்பு, ஹிரண்ய கர்ப்பதானம் எனப் பல்வேறு வைதீக சடங்குகள் நடத்தப்பட்டன. கொல்லம் வருடம் 1009-ம் ஆண்டு தை 6-ம் நாள் ஹிரண்ய கர்ப்பதானமாக ரூ.27236 செலவிடப்பட்டது. அது முடிந்து, ஸ்ரீபத்மநாபதாச பாலராமவர்ம குலசேகரப்பெருமாள் எனப் பெயர் பெற்று தை 7-ம் நாள் படியேற்றம் நடந்ததில் மட்டும் ஒரு லட்சம் ரூபாய் செலவாயிற்று. தனது தாயாருக்குப் பாவ பரிகாரத்திற்காக சர்வ பிராயசித்தம் செய்தபோது 1009 பசுக்கள் தானம் கொடுக்கப்பட்டன. தானம் தட்சணை முதலிய வகைகளில் அன்றைய தினம் மட்டும் 1,18,108 ¼ பணம் செலவிடப்பட்டது.

இது தவிர கோவில்களுக்கு ஏராளமான அளவில் பணமும், விலை மதிப்புள்ள பொருட்களும் அளிக்கப்பட்டன. மன்னரின் இச்செய்கைகள் கோவிலை அண்டியிருந்த மக்களுக்கு மகிழ்ச்சி அளித்தன. ஆனால் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் அல்லல்கள் பொருட்படுத்தப்படாமலேயே இருந்தன. பெரும்பான்மையான மக்களின் நலனைப் புறக்கணித்து மேட்டுக்குடியினர் சிலரின் சுகபோக வாழ்விற்காக ஆட்சி செய்து வந்த திருவிதாங்கூர் மன்னனை சுவாமிகள் வெறுத்தார். முறையற்ற செய்கைகளுக்குப் பொறுப்பாக இருந்த மன்னனை "அனந்த நீசன்"" என்று சாடினார். ஆளும் வர்க்கத்தின் அராஜக அரசியலுக்கு எதிராக வைகுண்ட சுவாமிகள் ஓர் அமைதிப் புரட்சியை அரங்கேற்றினார். "அவன் பட்டத்தைப் பறித்திடுவேன், கொட்டிக் குலைத்திடுவேன்" என்று சூளுரைத்தார். இதையெல்லாம் கண்ணுற்ற ஓங்கு சாதியினர் வெகுண்டெழுந்தனர். வைகுண்ட சுவாமிகளை ஒழித்துக்கட்ட திட்டம் தீட்டினர்.

சுவாமிகளை பெருமைப்படுத்துவதாக கூறி மருந்துவாழ் மலையில் விருந்து ஒன்றுக்கு ஏற்பாடு செய்து, உணவில் நஞ்சு கலந்து அளித்தனர். தன்னைக் கொல்லவே வஞ்சமும் சூழ்ச்சியுமாக விருந்து நடைபெறுகிறது என அறிந்திருந்தும், நச்சு உணவை மிக்க மகிழ்ச்சியுடன் உண்டார் சுவாமிகள். கடலினுள் மூன்று நாட்களையே கழித்த வைகுண்ட சுவாமியை நச்சுணவு ஒன்றும் செய்து விடவில்லை. ஓங்கு சாதியாரின் சதியிலிருந்து எளிதாக தப்பினார். தங்கள் முயற்சியில் தோல்வியுற்ற ஓங்குசாதி மக்கள் மனம் வெதும்பினர். எவ்வாறேனும் வைகுண்டரை கொன்றுவிட வேண்டும் எனத் தக்கத் தருணத்தை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.

வைகுண்ட சுவாமியின் இயக்கம் பற்றியும், புரட்சி முழக்கம் பற்றியும் ஏற்கனவே பலமுறை மன்னனிடம் மேட்டுக்குடியினர் முறையிட்டிருந்தனர். மன்னர் ஒரு சமயம் சுசீந்திரம் வந்திருந்தபோது, அங்குள்ள கோயில் மண்டப அரங்கில் விசாரணை நடத்தினார். "நமக்கே உரியதாக இருந்த நம்முடைய நாடு. தற்போது ஆங்கிலேயர்களின் ஆதிக்கத்திற்குள் ஆகிவிட்டது. எனினும், நம் பேச்சுக்கு மறு சொல் நமது நாட்டில் இல்லாது இருந்து வருகிறது. இப்படியிருக்கும் வேளையில், இப்பூமியில் நமக்கு எதிரியாக யாராவது தோன்றியுள்ளனரா? என ஆய்ந்து விசாரித்துச் சொல்லும்" என அமைச்சரை வினவினார்.

நமக்கு இறையிறுத்து நாடூழியங்கள் செய்யும்

குமுக்காயினம் பெருத்த கூண்ட சாணாரினத்தில்

வைகுண்டமாக வந்து பிறந்தோம் என்று

மெய்கொண்ட பூமியெல்லாம் வேறு ஒருவர் ஆளாமல்

நான்தான் முடிசூடி நாடு கட்டி ஆள்வேன் என

தான் தானுரை பகர்ந்து சாதிபலதும் வருத்தி

ஒரு தலத்தில் ஊட்டுவித்தானுற்ற நீரானதையும்

அருகிருக்குஞ் சாணார்க்கு அதிக விதி தோணுதுகாண்

ஆகாத பொல்லாரை அழித்துப்போடுவேன் என்றும்,

சாகாவரங்கள் சாணார்க்கு ஈவேன் என்றும்

சொல்லியிருக்கிறான் சுவாமி வைகுண்டமென்று

தொல்லுலகில் இந்த சொல் கேட்குது.

என வைகுண்டரை பற்றி மன்னனிடம் குற்றம் சாட்டினான். அம்மொழி கேட்டு, மன்னன் "எல்லோரிலும் தாழ்ந்த சாதியில் உள்ள ஒருவன் கூறுவானோ இம்மொழி; இதில் ஏதோ ஒரு சூழ்ச்சி இருக்கிறது" என உரைத்துப் புரோகிதனிடம் "இந்த தர்ம ராச்சியத்தில் எனக்கு எதிரி யாராவது உள்ளனரா பார்! எனக் கேட்டான்.

மனுவாய்ப் பிறந்து வைகுண்டம் என்று சொல்லி

தனுவையடக்கி தவசுமிக இருந்து

நல்லோரையெல்லாம் நாடிமிக எடுத்து

ஆளவருவார் அவர் வரும் நாளிது காண் எனக் கணித்து, மன்னர்க்குப் புரோகிதன் உரைத்தனன். அதனை கேட்ட மன்னன், "சோதிரியே! நீ சொன்னது யாவும் உண்மையானவையாக இருப்பினும் அவர் (விஷ்ணு) வந்திருக்கும் இனங்கள் என்ன? எனக் கேட்கையில், புரோகிதன்.

"இன்ன வகை சாதியிலே இவர் வருவார் எனவே

சொன்னகுறி வைத்து இயக்குது காண் என் மனங்கண்

தர்மம் கொண்டு சுவாமி தரணியில் வந்ததினால்

பொறுமை குலமாயிருக்கும் பெரிய வழியாய் இருக்கும்

நம்மாலே சொல்லி நவிலக்கூடாது.

எனக் கூறினான். இது கேட்டு மன்னன் மறுப்புரைத்தான்.

அப்படித்தான் ஆனால் ஆதிமகா விட்டுணுவும்

இப்படியே வந்து பிறக்க வேணுமென்றால்

போத்தி நம்பூதிரி பிராமண சூத்திர குலத்தில்

பிறக்காமல் இந்தப் பிறர் தீண்டாச் சாண் குலத்தில்

பிறக்க வருவாரோ பெரிய நாராயணரும்

சும்மா இந்த சாணான் சுவாமி என சமைந்ததெல்லாம்

பம்மாத்தாய்க் காணுது பராக்கிரம மந்திரியே

இப்போது ஓர் நொடியில் இந்த சாணான்தனையும்

மெய்யாக கொண்டு விட வேணும் எந்தன்முன்னே"

என அமைச்சரை ஏவினான்.

அமைச்சரை மன்னன் பணித்தபோது, அங்கிருந்த ஆயிடையர் வழித்தோன்றலாகிய பூவண்டர் எழுந்துரைத்தார்.

"சாணான் குலத்தில் மாயன்

சார்வாரோ என்றெண்ண வேண்டாம்

பாணனாய்த் தோன்றி நிற்பார்

பறையனாய்த் தோன்றி நிற்பார்

தூணெனத் தோன்றி நிற்பார்

தோழனாய்த் தோன்றி நிற்பார்

ஆணெனத் தோன்றி நிற்பார்

அவர் உருகேட்டிலிரோ!

குசவனின் குலத்தில் வந்தார்

குறவனின் குலத்தில் வந்தார்

மசவெனக் குலத்தில் வந்தார்

மாடெனக் குலத்தில் வந்தார்

வேடனின் குலத்தில் வந்தார்

விசுவெனக் குலத்தில் வந்தார்

அசுவெனக் குலத்தில் வந்தார்

அவர் உரு கேட்டிலிரோ!

இவ்விடந்தானாய் மேவி இருப்பவர்க்கெந்த சாதி

அவ்விட மாகாது என்று அவர் தள்ள மாட்டாரையா

செவ்விட மாலோன் சூட்சம் செப்பிடத் தொலையாதையா"

எனக் கூறியதும் கோபமடைந்த மன்னன், "மன்றலத்தோர்க்கு ஏற்காத வார்த்தையை உரைத்த இவனை பிடித்து அடையுங்கள்" எனக் கூறி மேலுரை மொழிந்தான்.

"நித்தமுன்னாலே லட்சம் நெடிய பொன்களிட்டு

சத்திர சாலை தோறும் தர்மமு மளித்து நாமள்

சித்திர திருநாள் நித்தமும் செய்கிற குலத்தைத் தள்ளி

நித்தியம் வேலை செய்யும் எழில்குலம் புக்குவாரோ!

பிரமனையொப்பாஞ் சாதி பிராமணக் குலத்தைத் தள்ளி

சீரா மனு மற்றோர் தன்னில் சேர்வது திடனோயில்லை"

வராகமாய் உதித்த மாயன் மனுவெனப் பிறக்க மாட்டார்

ஏதடா இந்த வார்த்தை என் முன்னே சொல்லி நின்றாய்!

கருப்புடிச் சாணான் கையில் கைக் கூலி வேண்டிக் கொண்டு

இப்படி மழுப்ப வந்தாயடா!"

என வெகுண்டு மன்னன் உரைத்ததும் பூவண்டர் மறுமொழி நவின்றார்.

ஆனையும் படையும் உந்தன் அரண்மனைக் கோவில்காலும் சேனையும் குடையும் வியாழ செல்வமும் சிறப்பு எல்லாம்

ஏனமுமிகவே தோற்று எரிந்து நீ கரிந்து சாவாய்

நானிதைச் சொல்ல வில்லை நாராயணர் உரைத்தார்.

பூவண்டனார் மொழி கேட்டுப்பொங்கி எழுந்தான் மன்னன். இவனைக் கொண்டு போய் விலங்கிட்டுச் சிறை செய்" என்று கட்டளையிட்டான். மேலும், சாணான் சாமியைப் பார்க்கப் போக, சிங்கத் தண்டிகை எடுத்துவரும்படிப் பணித்தான். வைகுண்ட சுவாமியைப் பார்க்கப்போவோம் என மன்னன் சொன்னதும், யார்க்கு இது ஏற்கும் சாணான் அவனி டம் போவதென்ன! அவனைக் கைது செய்து கொண்டுவர சாஸ்திரி கடிகனை அனுப்பும் எனச் சொன்னதும், 'சுவாமி என்றுரைத்த சாணானைக் கட்டி என் முன்னே கட்டுடன் கொண்டு வருக' என மன்னன் ஏவலர்களை அனுப்பி வைத்தான். அவர்கள் செய்தது என்ன? அடுத்த தொடரில் பார்ப்போம்....