தலவரலாறு
முன்னொரு காலத்தில் இமயமலைச் சாரலில் காலவ முனிவர் என்று ஒருவர் இருந்தார். ஒருநாள் ஒரு இளந்துறவி காலவ முனிவரிடம் வந்தார். தனது வருங்காலம் பற்றி அறிவிக்கும்படி கேட்டார். காலவ முனிவர் தமது ஞானதிருஷ்டியால் இளந்துறவியின் வருங்காலம் பற்றி ஆராய்ந்தார். உமது வருங்காலம் பற்றி கூற ஒன்றும் இல்லை என்றார்.
உடனே அந்த இளந்துறவி காலவ முனிவரைப் பார்த்து, மற்றவரின் வருங்காலம் பற்றிக் கூறும் நீர் உம்முடைய வருங்காலம் பற்றி அறிந்ததுண்டோ? எனக்கேட்டு நகைத்து மறைந்தார்.
காலவ முனிவர் தன்னுடைய வருங்காலத்தை எண்ணிப் பார்த்தார். தனது முன்வினைப் பயனால் முன்ஜென்மத்தில் நண்டுகளின் காலை முரித்துத் தின்ற பாவத்தால், கூடிய விரைவில் தமக்குத் தொழுநோய் வரப்போகிறது என்பதை உணர்ந்தார்.
காலவ முனிவரின் சோகம் படிந்த முகத்தைப் பார்த்த மற்ற முனிவர்கள், சோகத்துக்குக் காரணம் என்ன என்று விசாரித்தனர். காலவ முனிவர் தமது வருங்கால நிலையை எடுத்துரைத்தார்.
அதனைக் கேட்ட மற்ற முனிவர்கள். நவக்கிரகங்களை நோக்கித் தவம் செய்து வினைப் பயனிலிருந்து விடுதலை பெற முயற்சி செய்யும் என்று ஆறுதல் கூறினார்கள்.
அதன்படி காலவ முனிவர் நவக்கிரகங்களைத் தியானித்து கடுந்தவம் புரிந்தார். காலவ முனிவரின் முன் நவநாயகர்கள் ஒருசேர வந்து காட்சி கொடுத்தார்கள்.
முனிவரே உமது தவத்திற்கு மகிழ்ந்தோம் உமக்கு என்ன வரம் வேண்டும் என்றார்கள்.
காலவ முனிவர் நவநாயகர்களை நோக்கி, நவமண்டலாதிபர்களே வினைப்பயனையூட்டும் தேவர்களே அடியேனைத் தொழுநோய் பற்றும் சூழ்நிலை உள்ளது.
அந்த தொழுநோய் என்னை அணுகாதபடி வரம் தர வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டார். நவ நாயகர்களும் அவ்வண்ணமே ஆகுக என்று வரம் தந்து மறைந்தனர்.
இந்த செய்தி பிரம்ம தேவருக்குத் தெரியவந்தது. நவக்கிரகங்களைத் தம்மிடம் வருமாறு செய்தார். அவர்களை நோக்கி, நவக்கிரகங்களே நீங்கள் தேவர்களாக இருந்தாலும், எம் கட்டளைப்படி நடக்க வேண்டியவர்களாவீர்கள். தனித்து இயங்கும் சுதந்திரம் உங்களுக்கு இல்லை.
சிவபெருமானின் ஆணைப்படியும், கால தேவனின் துணை கொண்டும் அனைத்து ஜீவராசிகளுக்கும் அவரவரது வினைப்பயனை ஊட்டுவதற்காகவே உங்களை யாம் படைத்தோம். அவ்வாறே நடக்கும் படியும் உங்களுக்கு உத்தரவிட்டோம்.
ஆனால் நீங்கள் எமது உத்தரவுக்குக் கீழ்ப்படியாமல் மீறி நடக்கத் தொடங்கினீர்கள். நீங்கள் சுதந்திரமானவர்களாகி காலவ முனிவருக்குத் தொழுநோய் அணுகாமல் இருக்க வரம் கொடுத்துள்ளீர்கள்.
ஆகவே நீங்கள் ஒன்பதுபேரும் பூலோகத்தில் பிறந்து, காலவ முனிவர் தொழுநோயால் கஷ்டப்படவேண்டிய கால அளவு வரை நீங்கள் அந்த தொழுநோயால் துயர் அடைவீராக என்று சாபமிட்டார்.
சாபமொழி கேட்ட நவக்கிரகங்கள், அறியாமல் செய்த பிழையைப் பொறுத்து, தங்களின் சாபத்துக்கு விமோசனம் ஒன்று கூற வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டனர்.
அதுகேட்டு மனம் இரங்கிய பிரம்மன், காவிரி ஆற்றின் வடகரையை அணுகுங்கள். அங்கே அர்க்கவனம் என்ற வெள்ளெருக்கங்காடு ஒன்று உள்ளது. அங்கே தங்கி இருந்து தவம்புரியுங்கள்.
கார்த்திகை மாதத்து முதல் ஞாயிற்றுக்கிழமை தொடங்கிப் பன்னிரெண்டு ஞாயிற்றுக்கிழமை முடிய எழுபத்தெட்டு நாட்கள் தவம் புரியவேண்டும்.
திங்கட்கிழமைதோறும் உதயத்துக்கு முன்னதாகக் காவிரியில் நீராடி பிராண வரதரையும், மங்கள நாயகியையும் வழிபட வேண்டும்.
உதயாதி எழு நாழிகைக்குள் அர்க்க இலை (வெள்ளெருக்கு இலை)யில் ஒரு பிடி அளவு தயிர், அன்னம் வைத்து அதை சாப்பிட வேண்டும். மற்ற நாட்களில் உணவின்றி நோன்பு இருக்க வேண்டும். இந்த அரிய நோன்பைச் சிறிதளவும் தவறாமல் செய்து வந்தால் சாப விமோசனம் கிடைக்கும் என்று சொன்னார்.
பிரம்மன் கூறிய வண்ணம் நவநாயகர்கள் பூலோகத்தை அடைந்து அர்க்கவனத்தைத் தேடி வந்து கொண்டிருந்தனர். தமக்கு முன்னே அவ்வழியில் அகத்தியர் செல்வதைக்கண்டு விரைந்து நடந்து அவரிடம் அணுகி வணங்கினார்கள். தமக்கு நேர்ந்த சாப வரலாற்றை கூறி அர்க்கவனத்தைத் தேடுகிறோம், அது உள்ள இடத்தை அறிவிக்க வேண்டும் என்றனர்.
அகத்தியர், அவர்களைப் பார்த்து நாமும் அர்க்கவனத்திற்குத் சென்று பிராண வரதரை வழிபடச் செல்கிறோம். அவ்வனத்திற்கு உங்களையும் அழைத்துப் போகிறோம் வாருங்கள் என்று கூறி அழைத்துப்போனார்.
அவருடன் அந்த இடத்திற்கு சென்ற நவக்கிரக தெய்வங்கள் தங்கள் தவத்திற்கு எவ்வித இடையூறும் ஏற்படாமல் இருக்க கோள் தீர்த்த விநாயகரை பிரதிஷ்டை செய்து மங்கலநாயகி உடனாய பிராணநாதேஸ்வரரை வழிபட்டனர்.
அப்போது இறைவனும், இறைவியும் தோன்றி நவக்கிரகங்களின் சாபத்தை விலக்கி நவக்கிரக தெய்வங்களை நாடி வரும் பக்தர்களுக்கு சுதந்திரமாக அருள்பாலிக்க அருள்புரிந்தனர் என்பது புராணவரலாறு. அவர்கள் தவம் இருந்த இடமே சூரியனார்கோவில் ஆகும். இக்கோவிலை நவக்கிரக கோவில் என்றும் அழைக்கிறார்கள்.
