உசுரே நீ தானே! அத்தியாயம்- 16

ஜீப்பில் இருந்து இன்ஸ்பெக்டர் அழகர் மற்றும் கான்ஸ்டபிள்கள் இறங்க, வேனில் இருந்து டேவிட் மற்றும் அனைவரும் இறங்கினர். மூன்றவதாக காரில் இருந்து இறங்கிய பெருமாள் நிதானமாய் அந்த இடத்தை கண்களால் ஆராய்ந்தான்.

இன்ஸ்பெக்டர் அழகரிடம், பழனியிடம் விசாரித்த விவரத்தை முழுவதுமாய் லோக்கல் இன்ஸ்பெக்டர் சொல்லி முடித்தார்.

"இப்ப என்ன சார் பண்ணபோறீங்க"

"காட்டுக்குள்ளே போய் தேடலாம்... சார்...வாங்க... சார்..." டேவிட் அவசரப்படுத்தினான்...

"இருங்க சார், இப்பதானே விசாரிச்சிகிட்டு இருக்கேன்... அதுக்குள்ளே அவசரப்படுறீங்க? அவ்வளவு அவசரம்னா நீங்க போய் தேடுங்க..." - எரிச்சலாய் அழகர் கூறவும் குறுக்கே புகுந்தான் டேவிட்...

"என்ன இன்ஸ்பெக்டர் பேச்சு எரிச்சலாய் வருது. எங்களுக்கு அவசரம்தான். எங்க பொண்ணு நாங்க தேடுறோம்... இஷ்டம்னா வாங்க.. என கத்திய பெருமாள்,

"டேவிட் நாம மொத்தம் பத்து பேர் இருக்கோம். மூணு குரூப்பா பிரிஞ்சி காட்டுக்குள்ளே போய் தேடலாம்... போலீஸ் அவங்க பார்மாலிட்டீஸ் எல்லாம் முடிஞ்சு நிதானமா வரட்டும்..." என சொல்ல...

இன்ஸ்பெக்டர் அழகர் அவர்களை முறைத்தார்... அப்போது "காப்பாத்துங்க" என்ற திவ்யாவின் குரல் காட்டுக்குள் தூரத்தில் இருந்து கேட்டது..

திவ்யாவின் 'காப்பாத்துங்க' குரல் மொத்த பேரையும் உலுக்க, டேவிட், பெருமாளிடம்.. "நீங்க என் பிரண்ட்ஸ் தியாகு, செந்தில் இரண்டு பேரையும் கூட்டிக்கோங்க... நானும், அப்பா, மாமா ஒரு டீமா போறோம். நெல்சன், மேரி, நீங்க அத்தையும், அம்மாவையும் கூட்டிக்கோங்க… வாங்க போலாம்…" என்று மூன்று குழுக்களாக பிரிந்து, காட்டுக்குள் வேகமாய் நுழைந்தனர்.

"ஹலோ., இருங்க.. சொன்னா கேளுங்க.." அழகர் கத்த கத்த அவரை சட்டை செய்யாமல் மொத்தபேரும் மூன்று குழுக்களாக, காட்டுக்குள் திவ்யாவை தேடி நுழைந்துவிட்டனர்.

ஒரு கணம் 'என்ன செய்வது?' என திகைத்து நின்றார் இன்ஸ்பெக்டர் அழகர். சுதாரித்தவர், லோக்கல் இன்ஸ்பெக்டரிடம், "சார்.. ஒரு கான்ஸ்டபிளை பழனியோட இங்கயே இருக்கவைங்க.. நாம மீதி ஆறுபேர் இருக்கோம். நான், ஒரு கான்ஸ்டபிளோட டீமோட போறன்... நீங்களும், ஒரு கான்ஸ்டபிளும் ஒரு டீமோட போங்க.. மீதி ரெண்டு பேரு மூணாவது டீமோட போங்க.. கமான்.. க்விக்.. அவங்களுக்கு ஏதாவது ஆச்சுன்னா நாம கமிஷனர் ஆபிஸ்ல கைய கட்டிகிட்டு நிக்கணும்..."

இந்த கருவேலம் காட்டுக்குள் நுழைந்தவர்களை தொடர்ந்து மொத்த போலிஸ் டீமும் காட்டுக்குள் நுழைந்தனர். பழனி பாதுகாப்பாக நின்ற அந்த ஒத்தை கான்ஸ்டபிளை பார்த்து பரிதாபமாய் கேட்டான். "ஏன் சார்.. அவங்க எல்லாம் திரும்பி வர்ற வரைக்கும் நாம இப்படி என் கடை முன்னாடி காத்து இருக்கணுமா..?"

"ஆமாய்யா.. நீதான் இந்த கேசுல முக்கிய சாட்சி, மூடிட்டு இரு..!"

"அது சரிய்யா.. காட்டுக்குள்ள போனவங்க எல்லாம் திரும்பி வருவாங்களா..?"

பழனி கேட்க கான்ஸ்டபிள் முறைத்தார்.

மேலூர் போலீஸ் ஸ்டேஷன்ல இருந்து இன்ஸ்பெக்டர் உட்பட கிளம்பி இந்த ரிலாக்ஸ் டீ ஸ்டால் இருந்த இடத்திற்கு வருவதற்கும், அதற்கு முன்பு காட்டுக்குள் ஓடிய திவ்யாவுக்கும், அவளை துரத்தி ஓடியவர்களுக்கும் இடையே… இப்போது காப்பாத்துங்க என அவள் கத்திய வரை என்னதான் நடந்தது!

ஒரு சின்ன ரீ-வைண்ட்.

காட்டுக்குள் ஓடிய திவ்யாவை துரத்தி மூவரும் ஓட… ஓடியதில் ஒருவன், "யேய் நீ போனை ஆஃப் பண்ணு. அப்புறம் காரை எடுத்துட்டு, கட்டோட அந்த பக்கம் வா… நாங்க அவளை பாத்துக்குறோம்..!" என கூறவும், ஒருத்தன் திரும்பி ஓடிப்போய் காரை எடுத்து கிளம்பினான்.

காட்டுக்குள் 'கண்மண்' தெரியாமல் ஓடிக்கொண்டு இருந்த திவ்யாவுக்கு மூச்சு வாங்க ஆரம்பித்தது. ஓடிக்கொண்டே திரும்பி பார்த்தாள் திவ்யா. இரண்டு தடியன்களும் கொஞ்சம் கூட களைப்பின்றி ஓடிவந்து கொண்டு இருந்தனர். மூச்சு வாங்க ஓடிக்கொண்டு இருந்த திவ்யாவுக்கு, எந்த பக்கம் செல்வது என தெரியாமல், வளைந்து, வளைந்து கிடைத்த வளைவுகளில் நுழைந்து ஓடினாள். ஒரு அளவுக்கு மேல் ஓட இயலாமல், ஒரு பாறைக்கு அடியில் ஒதுங்கினாள். ஓடிவந்தவர்கள் அவளை காணாமல் திகைத்தனர். பாறையின் மறைவில் அமர்ந்திருந்த திவ்யாவுக்கு அவர்களின் பேச்சுக்குரல் மட்டும் தான் கேட்டது.

"எங்கடா, போனா அவ!"

"எங்க போயிருக்க முடியும். இங்கதான் எங்கேயாவது ஒளிஞ்சு இருப்பா... அவன் காரை எடுத்துட்டு இந்தப்பக்கம் ரோட்டுக்கு வரதுக்கு முன்னாடி அவளை பிடிக்கணும்…"

அவர்கள் பேசிக் கொண்டிருக்க.. மறைந்திருந்த திவ்யா, மூச்சு வாங்கி அமர்ந்திருந்த இடத்தில் இருந்து அவர்கள் நிற்பது தெரிந்தது. ஆனால், அவர்களுக்கு இவள் இருப்பது தெரியாதவாறு மரங்களின் கிளைகள் மறைத்து கொண்டு இருந்தன. அப்போதுதான் திவ்யா கவனித்தாள். அது ஒரு காட்டுப்பன்றி! அவள் அமர்ந்திருந்த இடத்தில் இருந்து நாலு அடி தூரத்தில் இவளை பார்த்து முறைத்தபடி நின்றது. "ஐயையோ.. இப்ப என்ன பண்ணுவது..'- அவள் யோசித்து முடிக்கவும், அது இவளை நோக்கி 'உர்ர்ர்' என உறுமியபடி முன்னேற, என்ன செய்ய..' என திவ்யா யோசிக்க ஒரு கத்தி பறந்துவந்து பன்னியின் முகத்தில் பாய, அது கத்தியபடியே திரும்பி ஓடியது.

'கத்திய வீசியது யார்? - என திவ்யா நிமிர்ந்து பார்க்க, கோரமாய் சிரித்தபடி அந்த ரெண்டு தடியன்கள் நின்றனர். "உன் மேல கீறல் கூட விழாம கடத்திட்டு வந்து ஒப்படைக்கணும்னு உத்தரவு. பன்னி கீறி விட விட்ருவோமா.. என சிரிக்க..

"அண்ணே.. என்னை விட்ருங்க.. நான் போயிடுறேன்.."

"சார் தங்கச்சி.. மன்னிச்சுடு.." என அவளை பாறை மறைவில் இருந்து இழுக்க, அப்போதுதான் தன்னையும் அறியாமல், அது காடு.. காப்பாற்ற யாரும் இல்லை என தெரிந்தும் "காப்பாத்துங்க' என வீறிட்டாள். அந்த சத்தம் கேட்டு இவர்கள் காட்டுக்குள் நுழைந்த சமயம் திவ்யாவின் வாயில் துணியை அடைத்து, அவள் கைகளையும் கால்களையும் கட்டி அவளை அப்படியே தலைக்கு மேல் தூக்கியபடி, காட்டுக்குள் ரோட்டை நோக்கி அவர்கள் வேகமாக நடக்க ஆரம்பித்தனர்.

காட்டுக்குள் மூன்று குழுக்களாக, பிரிந்து தேடி வந்தவர்கள் 'திவ்யா. திவ்யா! என கத்துவது, காடு முழுக்க எதிரொலித்தது. அவர்கள் தூக்கிச் சென்ற திவ்யாவின் காதுகளில் அந்தச் சப்தங்கள், கேட்டது. டேவிட் குரல், அவனது நண்பர்கள் குரல், அப்பா, அம்மா, மேரி, எல்லாத்தையும் தாண்டி அண்ணன் பெருமாளின் குரல். 'ஒட்டுமொத்த பேரும் என்னை காப்பாற்ற வந்துவிட்டார்களா.. முருகா, நன்றிப்பா!' என் அண்ணணும் வந்திருக்கானா... திவ்யாவால் மனசுக்குள் நினைக்க முடிந்தது.

'நான் இங்கே இருக்கேன்!'-என அவளால் பதிலுக்கு கத்த முடியாமல், வாயில் துணியால் அடைக்கப்பட்டு இருந்ததால், அவளையும் மீறி கண்களில் கண்ணீர் வந்தது.

அவர்களில் ஒருவன், "டேய்... மொத்த குடும்பமும் வந்துருக்குடா.. கூடவே பூட்ஸ் கவுண்ட கேட்குது. அப்போ போலீசோட வந்து இருக்காங்க.. சீக்கிரம்.. வேகமா போ..." அவளை தூக்கிக் கொண்டு வேகமாக ஓட்டமும் நடையுமாய் அவர்கள் சென்றனர். திவ்யாவை தேடி வந்த டேவிட் ஒரு பாறையின் மீது ஏறி நின்றான். பாறைக்கு அந்த பக்கம் அறுபது அடி பள்ளம். அழகர் கத்தினார். "சார்.. பார்த்து.. அந்தப்பக்கம் பெரிய பள்ளம்..!" அவர் சொல்வதை டேவிட் கண்டு கொள்ளவே இல்லை. பலமாய் கத்தினான்.

"திவ்யா.. பயப்படாதே.. நாங்க வந்துட்டோம். உனக்கு எதுவும் ஆகாது. உன்னை கூட்டிட்டு போகாம நான் திரும்ப போக மாட்டேன்.. தைரியமா இரு ..!"

அவன் கத்தியது, திவ்யாவின் காதில் விழுந்து, கண்ணீராக கண்ணில் பதில் வழிந்தது. "என்னடா.. பதிலே காணோம்… " தியாகு செந்திலிடம் கேட்க, இன்ஸ்பெக்டர் அழகர், "சரி.. இங்கேயே நிக்க வேணாம்.. வாங்க.." அவர்களை கூட்டிக் கொண்டு காட்டில் முன்னேறினார். மூன்று குரூப்களும், மூன்று இடமாக காட்டுக்குள் தேட, டேவிட் ஓரிடத்தில் நின்று போனில் யாருக்கோ பேசியபடி, காட்டுக்குள் அவனும் வேறு ஓரிடத்தில் திவ்யாவை தேடிக்கொண்டு இருந்தான்.

திவ்யாவை தூக்கிக்கொண்டு காட்டின் மறுபுறம் இருக்கும் ரோடு நோக்கி, அந்த ரெண்டு பேரும் சென்று கொண்டு இருக்க.. சரியாய் அதற்கு ஐம்பதடி தூரத்தில், அவர்களுக்கு எதிர்திசையில் டேவிட் தன் குழுவுடன் தேடிக்கொண்டு இருந்தான். துரதிர்ஷ்டம், ஒரு ஐந்தடி இந்தப் பக்கம் வந்திருந்தால், டேவிட் திவ்யாவை தூக்கிச் செல்லும் அவர்களை பார்த்து இருப்பான். இடையில் மரங்களின் அடர்த்தியில் யாரும் யார் கண்களுக்கும் படாதது, திவ்யாவின் போதாத நேரம்தான். இப்போது காட்டின் இந்த பக்கம் உள்ள அவர்கள் திவ்யாவுடன் வந்து சேரவும், இன்னொருவன் காருடன் வந்து நிற்கவும் சரியாய் இருந்தது. காரை விட்டு இறங்கி ஓடி வந்து, அவனும் ஒரு கை தர, மூவருமாய் சேர்ந்து, அவளை காரின் டிக்கியில் வைக்க முயற்சித்தனர். திவ்யா கட்டப்பட்ட கால்களை உதைத்து போராடினாள்.

"ஒரு நிமிஷம்.."

நடந்து கொண்டிருந்தவர்களை டேவிட் நிறுத்தினான்.

"என்னாச்சு.?-இன்ஸ்பெக்டர் அழகர்.

"சார்.. ஒரு இருபது செகண்ட்ஸ் முன்னாடி ஒரு கார் நின்ன சவுண்ட் கேட்டது. பக்கத்துல ரோடு இருக்குமோனு சந்தேகம் வந்துச்சு... "

"எனக்கும் கார் சவுண்ட் கேட்டது!" செந்தில் ஆமோதித்தான்.

"இப்ப கூர்ந்து கேளுங்க.. - அனைவரும் காதை கூர்மையாக்கினர். "தொம்.. தொம்.."என ஒரு சப்தம் கேட்டது.

"வாங்க, அந்த சப்தம் வந்த திசையை நோக்கி, டேவிட் ஓட, கூடவே தியாகு, செந்தில். இன்ஸ்பெக்டர் அழகர் ஓடினர்.

கால்களால் காரை எட்டி எட்டி உதைத்து, திவ்யா போராட, மூவரும் சேர்ந்து மடக்கி, அவளை டிக்கியில் திணித்து மூடினர். "சீக்கிரம் சீக்கிரம்.." கத்தியயடி, டிரைவர் சீட்டில் ஏறி வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்ய, மற்ற இருவரும் ஏறிக்கொள்ள, அந்த கார் புழுதி கிளப்பி கிளம்பவும், டேவிட் உள்பட நால்வரும் ரோட்டுக்கு வரவும் சரியாய் இருந்தது.

புழுதியில் மறைந்தபடி அந்த கார் செல்லவும், கண் எதிரே மீண்டும் திவ்யாவை கோட்டை விட்ட அதிர்ச்சியில் அப்படியே சரிந்து உட்கார்ந்தான் டேவிட்.

(தொடரும்) E-Mail: director.a.venkatesh@gmail.com / வாட்ஸப்: 7299535353