திருச்செந்தூர் ஆலயம் உருவானது எப்படி?

சங்க காலத்துக்கும் முன்பிருந்தே திருச்செந்தூர் புகழ் பெற்று இருந்ததை கடந்த வாரம் பார்த்தோம். திருச்செந்தூரில் முருகப்பெருமானுக்கு ஆலயம் உருவானது எப்படி என்பதை இந்த வாரம் பார்க்கலாம்.

திருச்செந்தூருக்கு முருகப்பெருமான் எதற்காக வந்தார்?

சூரபத்மனை அழிப்பதற்கு. அதுதானே அவரது அவதார நோக்கம்.

சிவபெருமான் தனது நெற்றிக்கண்ணை ஆறு தீப்பொறிகளை உருவாக்கி அதை சரவணப் பொய்கையில் மிதக்க செய்தார். அந்த 6 தீப்பொறிகளும் 6 குழந்தைகளாக மாறின.

பார்வதி தேவி அந்த 6 குழந்தைகளையும் ஒன்றாக சேர்த்து அணைத்தாள். இதன் மூலம் 6 குழந்தைகளும் ஒன்றாகி முருகப் பெருமான் அவதரித்தார்.

வளர்ந்து உரிய பருவம் வந்ததும் முருகன் கையில் ஆயுதங்களை கொடுத்து சிவபெருமானும், பார்வதி தேவியும் திருச்செந்தூருக்கு அனுப்பி வைத்தனர். முருகனும் தனது படை வீரர்களுடன் திருச்செந்தூருக்கு வந்து படை வீடு அமைத்து தங்கினார்.

சூரபத்மனை அழிப்பது அவரது விருப்பம் அல்ல. சம்காரம் செய்து சூரனை ஆட்கொள்ள வேண்டும் என்பதே முருகப்பெருமானின் விருப்பம் ஆகும்.

இதற்கு என்ன செய்வது? என்று குருபகவானிடம் முருகர் யோசனை கேட்டார். சூரபத்மன் பற்றிய பல்வேறு தகவல்களை முருகப்பெருமானுக்கு குருபகவான் தெரிவித்தார். அதன் அடிப்படையில்தான் சூரபத்மனை திருச்செந்தூரில் முருகப்பெருமான் சம்காரம் செய்து ஆட்கொண்டார் என்பது புராண வரலாறு.

அதன் பிறகு முருகப்பெருமான் திருச்செந்தூர் கடற்கரையில் லிங்க பிரதிஷ்டை செய்து சிவபெருமானை வழிபட்டார். அப்போது அவரிடம் குருபகவான் ஒரு வேண்டுகோளை விடுத்தார்.

"சூரன் மீது அருள் காட்டி அவனை ஆட்கொண்ட நீங்கள் இந்த தலத்திலேயே அமர்ந்து பக்தர்களுக்கு வழிகாட்ட வேண்டும். உங்களை தேடி வரும் மக்களுக்கு அருள் புரிய வேண்டும்" என்று கேட்டுக் கொண்டார்.

அதை முருகப்பெருமான் ஏற்று திருச்செந்தூரிலேயே தங்கினார். இதையடுத்து குருபகவான் விஸ்வகர்மாவை அழைத்து திருச்செந்தூர் கடலோரத்தில் முருகப்பெருமானுக்கு ஆலயம் எழுப்பினார் என்பது புராண வரலாறு. தேவதச்சர்களால் உருவாக்கப்பட்டதால் சங்க காலத்தில் திருச்செந்தூர் தலத்தை "சந்தன சைலம்" என்றே குறிப்பிட்டனர்.

அந்த ஆலயம் உருவானபோது திருச்செந்தூரில் முருகப்பெருமான் தனது அவதாரத்தை பூர்த்தி செய்து விட்டு இருந்த கோலத்திலேயே மூலவர் சிலையையும் உருவாக்கியதாக சொல்கிறார்கள். அதாவது முருகப்பெருமான் சூரனை ஆட்கொண்ட பிறகு தனது வெற்றிக்கு நன்றி தெரிவிக்கும் வகையில் சிவபூஜை செய்தார்.

அந்த கோலத்திலேயே முருகப்பெருமான் வலது கையில் தாமரை மலருடன் காட்சி அளிக்கிறார். அவரை சுற்றிலும் மண்டபங்கள் உருவாக்கி பிரமாண்டமான கோவில் கட்டப்பட்டது.

ஆனால் திருச்செந்தூர் கோவில் ஒரே சமயத்தில் ஒரு நபரால் கட்டப்பட்டது அல்ல. சங்க காலத்தில் தொடங்கி இன்று வரை (2024-ம் ஆண்டு) திருச்செந்தூர் ஆலயம் கட்டப்பட்டு கொண்டுதான் இருக்கிறது.

திருச்செந்தூர் முருகனை சங்க காலத்தில் எத்தனையோ புலவர்கள் பாடி புகழ்ந்துள்ளனர். முருகப்பெருமானின் அழகை பல புலவர்கள் வர்ணித்து இருக்கிறார்கள்.

முருகப்பெருமானின் அருளையும், ஆற்றலையும் சங்க காலத்துக்கு முன்பும், சங்க காலத்துக்கு பின்பும் புகழ்ந்து பாடிய புலவர்கள் ஏராளம்... ஏராளம். ஆனால் எந்த ஒரு புலவரும் திருச்செந்தூர் முருகன் ஆலய அமைப்பு பற்றி விரிவாக பாடி வைக்கவில்லை.

இதன் காரணமாக திருச்செந்தூர் முருகன் ஆலயம் எந்த கால கட்டத்தில் எப்படி உருவானது என்பதை துல்லியமாகக் கணித்து சொல்ல முடியாத நிலைதான் உள்ளது. சங்க கால நூல்கள் மற்றும் அகழ்வராய்ச்சிகள் மூலம் திருச்செந்தூர் ஆலயம் எப்படி? எந்த காலத்தில் உருவாகி இருக்கலாம் என்பதை சில அறிஞர்கள் தெளிவுப்படுத்தி இருக்கிறார்கள்.

அதன்படி திருச்செந்தூரில் முருகப் பெருமான் ஆலயம் மலை மீது அமைக்கப்பட்டு இருக்கலாம் என்பது ஒரு சாரார் கருத்து.

மலையின் சரிவான பகுதியில் ஆலயம் கட்டப்பட்டு இருக்கலாம் என்பது மற்றொரு சாரார் கருத்து.

திருச்செந்தூர் கடற்கரையில் இருந்த சிறிய சந்தன மலையை குடைந்து குகைக் கோவிலாக முருகப்பெருமான் ஆலயம் உருவாக்கப்பட்டு இருக்கலாம் என்பது பலரது கருத்து.

இந்த 3 விதமான கருத்துக்களும் ஒருமித்த அளவில் ஏற்றுக் கொள்ளப்படுகிறது. பொதுவாகவே "குன்று தோறும் ஆடி வரும் குமரன்" என்றுதான் தமிழ்க்கடவுள் முருகன் அன்று முதல் இன்று வரை போற்றப்படுகிறார். மலை மீதுதான் முருகனுக்கு ஆலயம் அமைந்து இருக்கும்.

அறுபடை வீடுகளில் திருப்பரங்குன்றம், பழனி, திருத்தணி, சுவாமிமலை, பழமுதிர்ச்சோலை ஆகிய ஐந்தும் மலை மீதுதான் அமைந்துள்ளன. திருச்செந்தூர் மட்டும் ஏன் கடற்கரையில் அமைந்து இருக்கிறது என்று பெரும்பாலானவர்கள் சந்தேகத்துடன் கேட்பது உண்டு.

திருச்செந்தூரிலும் முருகப்பெருமான் அலை மீதல்ல, மலை மீதுதான் கோவில் கொண்டுள்ளார். அந்த மலைக்கு "சந்தன மலை" என்று பெயர். சங்க காலத்தில் எழுதப்பட்ட நூல்களில் திருச்செந்தூர் முருகப்பெருமான் சந்தன மலையில் வீற்றிருந்ததாக கூறப்பட்டுள்ளது.

சங்க காலத்துக்கு பிறகு நாட்டுப்புற பாடல்கள் புகழ் பெற்றன. அதில் ஒரு பாடல், "சந்தன காட்டுக்குள்ளே கந்தனை நான் கண்டு கொண்டேன்" என்று தொடங்கும் வகையில் அமைந்துள்ளது. கந்தபுராணத்திலும் திருச்செந்தூர் முருகனை குறிப்பிடும் போது கந்த மாதனப்பர் வதம் என்றுதான் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

8-ம் நூற்றாண்டில் அதாவது சுமார் 1,200 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வாழ்ந்த ஆதிசங்கரர் திருச்செந்தூர் தலத்துக்கு வந்தபோது, 'மலை மீதுள்ள முருகனே' என்று பாடினார். பிறகு அது 'செந்தின் மாமலை' என்றும் அழைக்கப்பட்டது.

அருணகிரி நாதர் திருச்செந்தூர் பற்றி எழுதும்போது சந்தன மரங்கள் நிறைந்த பகுதி என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். இதன் மூலம் திருச்செந்தூரில் மிகப்பெரிய சந்தன வனமும் கடலோரத்தில் சந்தன மலையும் இருந்தது உறுதியாகிறது.

திருச்செந்தூர் பகுதியில் கடல் அரிப்பு ஏற்பட்டு சந்தன மலை சேதம் அடைந்து இருக்கலாம். அந்த மலையின் ஒரு பகுதிதான் தற்போது கோவில் அமைந்து இருக்கும் ஒரு பகுதியாக இருக்கலாம் என்பது வரலாற்று ஆராய்ச்சிகளின் கருத்து ஆகும்.

அதாவது இடைச்சங்க காலத்தில் மிகப்பெரிய கடல்கோள் (சுனாமி) ஏற்பட்டு கபாடபுரம் அழிந்தது. அந்த கபாடபுரத்தின் ஒரு பகுதியாக திருச்செந்தூர் இருந்திருக்க லாம் என்றும் ஆய்வாளர்களில் சிலர் சொல்கிறார்கள். ஆனால் கபாடபுரத்தில் இருந்த திருச்செந்தூர் அழிந்துவிட்டது என்றும், தற்போது இருப்பது இரண்டாவது திருச்செந்தூர் என்றும் சொல்கிறார்கள்.

இப்போதும் திருச்செந்தூர் கோவில் அமைப்பை சற்று உன்னிப்பாக பார்த்தால் சந்தன மலை இருப்பதை பார்க்க முடியும்.

கோவிலுக்கு செல்லும்போது குறிப்பிட்ட இடத்தில் இருந்து கடற்கரையை நோக்கி சாய்வாக கோவில் பாதை இறங்குவது நீங்கள் பார்த்தீப்பீர்கள். அந்த சாய்வான பகுதிதான் சந்தன மலையின் சாய்வான பகுதி ஆகும்.

அந்த சாய்வான மலையை குடைந்து சீரமைத்துதான் திருச்செந்தூர் கோவிலை உருவாக்கி இருக்கிறார்கள். திருச்செந்தூர் கோவில் உள்ளே பிரகாரங்களை சுற்றி வரும்போது பள்ளி கொண்ட பெருமாள் சன்னதி உள்ளே சென்று பார்த்தால் அங்கு மலை குடைந்து உருவாக்கப்பட்டதை இப்போதும் நீங்கள் பார்க்கலாம்.

அந்த பெருமாள் சன்னதியின் ஓரத்தில் சந்தன மலையை பிரதிபலிக்கும் வகையில் சந்தன நிறத்தில் மலை புடைத்து கொண்டிருப்பதை உன்னிப்பாக பார்த்தால் தெரியும். திருச்செந்தூர் ஆலயம் சந்தன சரிவில்தான் இருக்கிறது என்பதற்கு இந்த சன்னதி மிகப்பெரிய ஆதாரம் ஆகும்.

அடுத்து வள்ளி குகையை சொல்லலாம். வள்ளி ஒளிந்த இடமாக கருதப்படும் அந்த இடம் மலை சரிவில்தான் இருக்கிறது. அந்த மலையையும் குடைந்துதான் வள்ளி குகையை உருவாக்கி இருக்கிறார்கள்.

பல்லவ மன்னர்களும், பாண்டிய மன்னர்களும் இந்த குகை சன்னதிகளை உருவாக்கி இருக்கலாம் என்று ஆய்வாளர்கள் கருதுகிறார்கள். இந்த கோவில் பல நூற்றாண்டு களாக பல்வேறு வகைகளில் வளர்ச்சி பெற்று வந்துள்ளது.

சங்க காலத்தில் திருச்செந்தூர் கடலோரத்தில் சந்தன மலை இருந்தது உறுதிப்படுத்தப்பட்ட நிலையில் கோவில் மலை மீது உச்சியில் இருந்ததா? அல்லது மலைச்சரிவில் இருந்ததா? என்பதற்கு இதுவரை யாராலும் விடை காண இயலவில்லை.

கி.பி.3 முதல் 6-ம் நூற்றாண்டு வரை தமிழகம் பற்றி எந்த தகவலும் எந்த வரலாற்று நூல்களிலும் இல்லை என்பதால் அந்த 300 ஆண்டுகளில் திருச்செந்தூர் ஆலயம் எப்படி வளர்ச்சி பெற்றது என்பது யாருக்கும் தெரியாது. 7-ம் நூற்றாண்டில் பாண்டிய மன்னர்கள் குகை கோவில்கள் அமைத்ததற்கான ஆதாரங்கள் உள்ளன.

திருநாவுக்கரசர் உள்பட நால்வர் பெருமக்களும் இதை கோடிட்டு காட்டி இருக்கிறார்கள். எனவே திருச்செந்தூர் ஆலயம் முதலில் குகை ஆலயமாக இருந்திருக்கலாம் என்று கருதப்படுகிறது.

8-ம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த ஆதி சங்கரர் திருச்செந்தூர் முருகன் பற்றி பாடுகையில், 'கந்த மாதன மலையில் அருட்பெரும் ஜோதியாக குகப் பெருமான் ஒரு குகையில் அமர்ந்து ஆதரவளிக்கிறார்' என்று பாடியிருக்கிறார். இதன்மூலமாகவும் திருச்செந்தூர் ஆலயம் முதலில் மலை குகையை குடைந்துதான் அமைக்கப்பட்டது என்பது உறுதியாகிறது.

9-ம் நூற்றாண்டில் பாண்டிய மன்னன் வரகுண பாண்டியன் திருச்செந்தூர் ஆலயத்துக்கு 1,400 பொற்காசுகள் வழங்கியது கல்வெட்டுகள் மூலம் தெரிய வந்துள்ளது. அதுபோல 10, 11, 12, 13, 14, 15-ம் நூற்றாண்டு திருச்செந்தூர் ஆலயத்துக்கு பலர் திருப்பணிகள் செய்ததுதான் கல்வெட்டுகளில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஆலய அமைப்பு பற்றி எதுவும் தெரியவில்லை.

17-ம் நூற்றாண்டுக்கு பிறகுதான் மேல கோபுரம் மற்றும் பிரகாரங்கள் கட்டிய மூவர் பற்றிய தகவல்கள் சொல்லப்பட்டுள்ளது. எனவே திருச்செந்தூர் ஆலயம் உருவானதும், வளர்ந்ததும் முருகப்பெருமான் அருளால் மட்டுமே நடந்ததாகும். இப்போதும் திருப்பணிகள் தொடர்ந்து நடக்கிறது.

இத்தகைய சிறப்புடைய திருச்செந்தூர் தலம் அறுபடை வீடுகளில் முதன்மை பெற்றது எப்படி என்பதை அடுத்த வாரம் காணலாம்.

-தொடரும்